Tungkulin Ng Tao Na Kilalanin At Ibigin Ang Diyos Na Lumalang

Tungkulin Ng Tao Na Kilalanin

At Ibigin Ang Diyos Na Lumalang

NATIYAK natin sa pagtuturo ni Cristo at ng mga Apostol na totoong may Diyos [Kabanata I].  Ang Ama na iisang Diyos na nasa kalagayang Espiritu na kanilang ipinakikilala ay pinatutunayan ng Kanyang mga gawang makapangyarihan at ng Kanyang mga salita na natutupad sa takdang kapanahunan [Kabanata II] na kalian man ay hindi mapaparisan ng sinumang tao ang Diyos at ang Kanyang mga salita.  Dapat nilang kilalanin at ibigin ang Diyos.  Bakit dapat kilalanin at ibigin ng mga tao ang Diyos?  Sapagkat ito ay kanilang tungkulin.  Bakit nagiging tungkulin ng mga tao ang pagkilala at ang pag-ibig sa Diyos?

Ano ba ang dapat malaman ng mga tao

Sa kanilang sarili?

Sa Awit: 100:3, ay ganito ang sinasabi:

     “Alamin ninyo na ang Panginoon ay siyang Dios; siya ang lumalang sa atin, at tayo'y kaniya: tayo'y kaniyang bayan, at mga tupa ng kaniyang pastulan.”

     Ano ang dapat malaman?  Sinabi ng Diyos sa pamamagitan ng pagtuturo ni David na propeta, na dapat alamin o kilalanin ng mga tao na ang Diyos ang kanilang Panginoon.  Dapat ding kilalanin ng mga tao ang Diyos na lumalang at may-ari sa kanila.  Ang Panginoong Diyos na lumalang at may-ari ay dapat sundin ng mga tao na Kanyang nilalang.  Kaya nagiging tungkulin ng mga tao ang kilalanin at ibigin ang Diyos na may-ari at lumalang sa kanila.

     Saan at paano tayo nilalang ng Diyos?  Sa Isa. 44:2, ay ganito ang sinasabi:

     “Ganito ang sabi ng Panginoon na lumalang sa iyo, at nagbigay anyo sa iyo mula sa bahay-bata …”

     Ang Diyos ang lumalang sa mga tao sa pamamagitan ng pagbibigay-anyo sa kanila mula pa sa bahay-bata ng kanilang ina.  Pagkatapos ng paglalang kay Adan sa pamamagitan ng alabok ng lupa (Gen. 2:7), at ng paglalang kay Eva sa pamamagitan ng isang tadyang na kinuha ng Diyos kay Adan (Gen. 2:18, 21-23), ang paglalang ay nagpapatuloy ngayon sa pamamagitan ng basbas ng Diyos sa mag-asawa (Gen. 1:28).  Ngunit ang mag-asawa ay kasangkapan lamang ng Diyos at walang kinalaman sa paglalang at pagbibigay-anyo sa tao.  Ano ang katunayan na ang mag-asawa’y walang kinalaman sa paglalang at pagbibigay-anyo sa tao?  Sapagkat kalimitang mangyari, ang mag-asawang ibig magkaanak ng babae ay lalaki ang isinisilang, at ang nag-iibig naman ng lalaki ay babae ang iniluluwal.  At ang iba bagama’t ibig na ibig nila ang magkaanak ay hindi naman magkaanak.  Ito ang katunayang hindi ang tao ang lumalalang at nagbibigay-anyo sa tao kundi ang Diyos.

     Ano ang matibay na katunayan na ang Diyos nga ang lumalang sa tao?  Sa Roma. 14:7-8, ay tinitiyak ang ganito:

     “Sapagka't ang sinoman sa atin ay hindi nabubuhay sa kaniyang sarili, at sinoman ay hindi namamatay sa kaniyang sarili.

     “Sapagka't kung nangabubuhay tayo, sa Panginoon tayo'y nangabubuhay; o kung nangamamatay tayo, sa Panginoon tayo'y nangamamatay: kaya't sa mabuhay tayo, o sa mamatay man, tayo'y sa Panginoon.”

      Tangi sa ang Diyos ang nagbibigay-anyo sa tao mula pa sa bahay-bata ng kanyang ina, ang mga tao’y hindi nabubuhay o namamatay sa kanilang sarili, kundi ito’y nasa makapangyarihang kamay ng Diyos.  Nabubuhay tayo, hindi sapagkat iyon ang ibig natin sa ating sarili.  Namamatay rin tayo, hindi sapagkat iyon ang nais natin, kundi tayo’y nabubuhay at namamatay sa katakdaan ng Diyos.  Marahil ay walang taong ibig mamatay, ngunit wala namang taong makapagdurugtong ng kanyang buhay kung talagang sumapit na sa hangganan ang kanyang buhay.  Kaya ito’y isang matibay na katunayan na ang Diyos nga ang lumalang sa tao.  Sapagkat kung ang mga tao’y siyang lumalang sa kanilang sarili, magagawa nila ang kanilang ibigin sa kanilang sarili.  Kung ibig nilang mamalagi ang kanilang buhay, magagawa nilang ito’y mamalagi.  Kung ibig nilang sila’y huwag mamatay, magagawa nila na sila’y huwag mamatay.  Ngunit ito’y tiyak na hindi magagawa ng sinumang tao.  Sapagkat maging ang ating pagkilos, kung nakakikilos man tayo ay nagagawa ba natin ito sa ating sarili?  Hindi.  “Sapagka't sa kaniya tayo'y nangabubuhay, at nagsisikilos, at mayroon tayong pagkatao: na gaya naman ng sinabi ng ilan sa inyong sariling mga manunula, Sapagka't tayo nama'y sa kaniyang lahi.”  (Gawa 17:28).  Samakatuwid, kahit ang pagkilos ay hindi nagagawa ng mga tao sa kanilang sarili.  Ang Diyos din ang nagpapakilos sa kanila.  Ibig man nating kumilos, ngunit kung hindi tayo bibigyan ng lakas ng Diyos ay hindi tayo makagagalaw at makagagawa ng anuman.

     Bakit sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos kumikilos at nabubuhay ang mga tao na Kanyang nilalang?  Sa Job. 12:10, ay ganito ang ipinakikilala:  “Nasa kamay niya ang kaluluwa ng bawa't bagay na may buhay, at ang hininga ng lahat ng mga tao.”  Ang mga tao’y kumikilos at nabubuhay sa kapangyarihan ng Diyos, sapagkat Siya ang may hawak ng kaluluwa ng bawat bagay na may buhay at ng hininga ng lahat ng tao.  Ito ang matibay na katunayan pa rin na ang Diyos nga ang lumalang sa mga tao.  Dahil dito, tungkulin nila ang kumilala sa Diyos na lumalang at may-ari sa kanila.

Paano kikilalanin ang Diyos ayon sa Biblia?

Sa I Juan 2:3, ay sinasabi ang ganito:

     “At sa ganito'y nalalaman natin na siya'y ating nakikilala, kung tinutupad natin ang kaniyang mga utos.”

Paano dapat kilalanin?  Dapat kilalanin ang Diyos sa pagtupad ng Kanyang mga utos.  Ano ang tawag ng Diyos doon sa mga taong nagsasabing kumikilala sa Diyos at hindi naman tumutupad ng Kanyang mga utos?  Sa talatang 4, ay sinasabi ang ganito:  “Ang nagsasabing, Nakikilala ko siya, at hindi tumutupad ng kaniyang mga utos, ay sinungaling, at ang katotohanan ay wala sa kaniya.”  Sinungaling ang tawag ng Diyos sa mga taong nagsasabing kumikilala, ngunit ayaw namang tumupad ng Kanyang mga utos.  Kanino itinataboy ng ating Panginoong Jesucristo ang mga sinungaling?  Sa Juan 8:44, ay ganito ang Kanyang itinuturo:

     “Kayo'y sa inyong amang diablo, at ang mga nais ng inyong ama ang ibig ninyong gawin. Siya'y isang mamamatay-tao buhat pa nang una, at hindi nananatili sa katotohanan, sapagka't walang katotohanan sa kaniya. Pagka nagsasalita siya ng kasinungalingan, ay nagsasalita siya ng sa ganang kaniya: sapagka't siya'y isang sinungaling, at ama nito.”

          Itinataboy ni Cristo ang mga sinungaling sa Diablo.  Bakit?  Sapagkat ang Diablo ang ama ng mga sinungaling.  Saan itinakda ng Diyos na parusahan ang mga sinungaling?  Itinakda ng Diyos na parusahan ang mga sinungaling sa dagat-dagatang apoy at asupre na siyang ikalawang kamatayan, na kasama ng mga duwag, ng mga hindi mananampalataya, ng mga kasuklam-suklam, ng mga mapakiapid, ng mga manggagaway at ng mga mapagsamba sa diyus-diyusan (Apoc. 21:8).

     Ayon kay Cristo, kaninong utos ang dapat tuparin ng mga kumikilala at umiibig sa Diyos?  Sa Juan 14:21, ay sinasabi Niya ang ganito:  “Ang mayroon ng aking mga utos, at tinutupad ang mga yaon, ay siyang umiibig sa akin: at ang umiibig sa akin ay iibigin ng aking Ama, at siya'y iibigin ko, at ako'y magpapakahayag sa kaniya.”  Ang mga utos ng ating Panginoong Jesucristo ang dapat tuparin ng mga kumikilala at umiibig sa Diyos.  Bakit, kanino ba nanggagaling ang mga utos ni Cristo?  “Sapagka't ako'y hindi nagsasalita na mula sa aking sarili; kundi ang Ama na sa akin ay nagsugo, ay siyang nagbigay sa akin ng utos, kung ano ang dapat kong sabihin, at kung ano ang dapat kong salitain.” (Juan 12:49).  Ang mga utos ni Cristo ay hindi nagmumula sa Kanyang sarili, kundi sa Diyos na sa Kanya’y nagsugo, kaya ang Kanyang mga utos ang dapat tuparin sa pagkilala sa Diyos.  Dahil dito, ano ang pasiya sa pagkilala, paglilingkod at pagsamba sa Diyos ng sinumang tao na hindi mga utos ng Diyos ang tinutupad, kundi nakasalig sa mga utos at aral lamang ng mga tao?  Sa Mat. 15:9, ay tinitiyak ang ganito:

     “Datapuwa't walang kabuluhan ang pagsamba nila sa akin, Na nagtuturo ng kanilang pinakaaral ang mga utos ng mga tao.”

     Ang pagkilala, paglilingkod at ang pagsamba sa Diyos na ang sinusunod ay mga utos ng tao at hindi nakasalig sa mga salita ng Diyos ay WALANG KABULUHAN.  Wala rin bang kabuluhan ang gayong uri ng pagsamba kahit na lakipan pa ng pagpapakababa at pagpapahirap sa katawan?  Sa Col. 2:23, 22, ay ganito ang tinitiyak sa atin:

     “Ang mga bagay na iya'y katotohanang mayroong anyo ng karunungan sa pagsambang kusa, at sa pagpapakababa, at sa pagpapakahirap sa katawan; nguni't walang anomang kabuluhan laban sa ikalalayaw ng laman.”

     “(Ang lahat ng mga bagay na ito ay mangasisira sa paggamit), ayon sa mga utos at mga aral ng mga tao?”

     Ang pagsamba sa Diyos na nakabatay sa mga utos ng tao AY WALA RING KABULUHAN, kahit na lakipan pa ng pagpapakababa at pagpapakahirap sa katawan.  Kahit na lumakad pa ng paluhod (pagpapakababa), pagpapakahirap sa katawan (penitensiya), at kahit na gutumin pa ang sarili (magkulasyon), ay wala ring kabuluhan, sapagkat ang mga utos ng tao’y masisira sa paggamit.  Bakit walang kabuluhan at masisira ang pagsamba o ang paglilingkod sa Diyos na nakasalig sa mga utos ng tao?  Sapagkat ang mga utos ng mga tao ay iba sa aral na itinuro ng mga Apostol.  Kaya ano ang mahigpit na ipinagtatagubilin ng mga Apostol na dapat gawin sa mga aral na iba sa kanilang itinuro?  Sa Gal. 1:8, ay sinasabi ang ganito:  “Datapuwa't kahima't kami, o isang anghel na mula sa langit, ang mangaral sa inyo ng anomang evangelio na iba sa aming ipinangangaral sa inyo, ay matakuwil.”  Dapat itakwil ang mga utos ng mga tao na iba sa aral na itinuro ng mga Apostol.  Bakit?  Sapagkat ibang ebanghelyo.  Hindi utos ng Diyos, kundi sali’t saling-sabi lamang ng mga tao.  Pinapag-iingat ba ni Apostol Pablo na huwag pabihag at padaya sa mga sali’t saling-sabi ng mga tao?  Sa Col. 2:8, ay ganito ang kanyang itinuturo:

     “Kayo'y magsipagingat, baka sa inyo'y may bumihag sa pamamagitan ng kaniyang pilosopia at walang kabuluhang pagdaraya, ayon sa sali't saling sabi ng mga tao, ayon sa mga pasimulang aral ng sanglibutan, at di ayon kay Cristo.”

     Ibinabala ni Apostol Pablo na dapat pag-ingatan na huwag makinig sa mga sali’t saling-sabi ng mga tao na ipandaraya ng mga hindi tunay na tagapangaral ng ebanghelyo.  Maaaring imatuwid ng mga nagtuturo ng mga sali’t saling-sabi ng mga tao, na totohanan naman ang kanilang pagmamalasakit sa kanilang paglilingkod, kaya sila’y magiging dapat din sa Diyos.  Ang kanilang pagmamalasakit ay hindi magiging dapat.  Bakit?  Ano bang uring pagmamalasakit ang nagagawa ng mga sumusunod sa mga sali’t saling-sabi o sa mga utos ng mga tao?  Sa Rom. 10:2, ay ganito ang sinasabi:  “Sapagka't sila'y pinatotohanan ko na may mga pagmamalasakit sa Dios, datapuwa't hindi ayon sa pagkakilala."  Bakit hindi ayon sa pagkakilala ang gayong uri ng pagmamalasakit sa Diyos?  “Sapagka't sa hindi nila pagkaalam ng katuwiran ng Dios, at sa pagsusumakit na maitayo ang sariling kanila, ay hindi sila napasakop sa katuwiran ng Dios.”  (Rom. 10:3).  Hindi ayon sa pagkakilala ang pagmamalasakit na hindi nasasakop ng katuwiran ng Diyos.  Ito’y hindi pagmamalasakit sa Diyos, kundi pagmamalasakit na maitayo ang sariling kagustuhan.  Kung ang ganitong pagmamalasakit ay tatanggapin ng Diyos, lalabas na ang Diyos ang sumusunod sa mga tao at hindi sila ang sumusunod sa Diyos.  At sapagkat tungkulin ng mga tao ang umibig at kumilala sa Diyos na lumalang at may-ari sa kanila, kaya ang kanilang pagmamalasakit ay dapat masakop ng katuwiran ng Diyos.

Alin ang katuwiran ng Diyos

At saan ito naroon?

Sa Rom. 1:16-17,  ay sinasabi ang ganito:

“Sapagka't hindi ko ikinahihiya ang evangelio: sapagka't siyang kapangyarihan ng Dios sa ikaliligtas ng bawa't sumasampalataya; una'y sa Judio, at gayon din sa Griego.

“Sapagka't dito ang katuwiran ng Dios ay nahahayag mula sa pananampalataya hanggang sa pananampalataya: gaya ng nasusulat, Nguni't ang ganap ay mabubuhay sa pamamagitan ng pananampalataya.”

     Alin ang katuwiran ng Diyos na dapat makasakop sa pagmamalasakit sa paglilingkod?  Ang Ebanghelyo.  Bakit ang Ebanghelyo?  Sapagkat dito nahahayag ang katuwiran ng Diyos, kaya ito ang kapangyarihan ng Diyos sa pagliligtas sa bawat sumasampalataya.  Saan masusumpungan ang katuwiran ng Diyos na inihahayag ng Ebanghelyo?  Sa II Tim. 3:16-17, ay itinuturo ni Apostol Pablo ang ganito:

     “Ang lahat ng mga kasulatan na kinasihan ng Dios ay mapapakinabangan din naman sa pagtuturo, sa pagsansala, sa pagsaway, sa ikatututo na nasa katuwiran:

     “Upang ang tao ng Dios ay maging sakdal, tinuruang lubos sa lahat ng mga gawang mabuti.”

     Saan masusumpungan?  Sa mga Kasulatang kinasihan ng Diyos.  Alin ang tinatawag na mga kasulatang kinasihan ng Diyos?  Ang Biblia.  Bakit naman ang Biblia ay tinatawag na mga kasulatang kinasihan ng Diyos?  Sapagkat ang Diyos ang nag-utos na isulat ang Kanyang mga salita sa isang aklat (Jer. 30:2).  Sinu-sino ang mga  taong inutusan ng Diyos na sumulat ng Kanyang mga salita?  Inutusan ng Diyos si Moises (Deut. 31:9), inutusan din Niya sina Jeremias, Daniel at ang iba’t ibang mga propeta (Jer. 30:2; Dan. 12:4), at gayundin ang mga Apostol.  Kinasihan din ba ng Diyos ang Kanyang mga inutusan sa pagsulat ng Kanyang mga salita?  Sa Apoc. 10:4, ay sinasabi ang ganito:  “At pagkaugong ng pitong kulog, ay isusulat ko sana: at narinig ko ang isang tinig na mula sa langit, na nagsasabi, Tatakan mo ang mga bagay na sinalita ng pitong kulog, at huwag mong isulat.”     Si Apostol Juan na isa sa mga inutusan ng Diyos na sumulat ng Kanyang mga salita ay pinatnubayan Niya upang huwag magkamali o huwag maisulat ang hindi dapat na isulat. Kaya isusulat na sana ni Juan ang sinalita ng pitong kulog, ngunit sinabi ng  Diyos kay Juan na ito’y HUWAG ISULAT.  Kung wala nang dapat isulat, ang Diyos din ba ang nagsasabing tapusin na o isara na ang mga salita?  Sa Dan. 12:4, ay sinasabi:  “Nguni't ikaw, Oh Daniel, isara mo ang mga salita, at tatakan mo ang aklat, hanggang sa panahon ng kawakasan: marami ang tatakbo ng paroo't parito, at ang kaalaman ay lalago.”  Si Daniel na propeta na isa rin sa mga inutusan ng Diyos na sumulat ng Kanyang mga salita ay pinagsabihan ng Diyos na tapusin na ang pagsulat.  Sinabi ng Diyos kay Daniel na isara na ang mga salita at tatakan na ang aklat.  Kaya ang Biblia ay tinatawag na mga kasulatang kinasihan ng Diyos, sapagkat ang Diyos mismo ang nag-utos na isulat ang Kanyang mga salita at ang mga inutusang sumulat ay kinasihan Niya upang huwag ding maragdagan o mabawasan ang Kanyang mga salita.  Dahil dito’y sapat na ang mga salita ng Diyos na nakasulat sa Biblia na magturo, sumaway, sa ikatututo ng katuwiran upang ang mga tao’y maturuang lubos sa lahat ng gawang mabuti.  Hindi na kailangan pa ang mga utos at aral ng tao o ang mga sali’t saling-sabi na hindi nasusulat sa Biblia.  Magiging dapat ba sa Diyos ang pagsunod at pagsampalataya sa hindi nasusulat?  Hindi.  Tiniyak ba ng mga Apostol na sapat na ang nasusulat sa Biblia na kung sampalatayanan ay magtatamo ng buhay sa pangalan ni Cristo?  Sa Juan 20:30-31, ay ipinakikilala ang ganito:

     “Gumawa rin nga si Jesus ng iba't ibang maraming tanda sa harap ng kaniyang mga alagad, na hindi nangasusulat sa aklat na ito:

     “Nguni't ang mga ito ay nangasulat, upang kayo'y magsisampalataya na si Jesus ay ang Cristo, ang Anak ng Dios; at sa inyong pagsampalataya ay magkaroon kayo ng buhay sa kaniyang pangalan.”

     Hindi na kailangang sampalatayanan ang hindi nasusulat sa Biblia.  Itinuro ng mga Apostol na sapat na ang mga nasusulat na kung sampalatayanan ay magtatamo ng buhay sa pangalan ni Cristo.  Kaya dapat itakuwil ang mga sali’t saling-sabi ng mga tao at ang dapat sampalatayanan, tanggapin at unawain ay ang mga salita ng Diyos na nasusulat sa Biblia o Banal na Kasulatan.

Paano mauunawa

Ang mga Banal na Kasulatan?

Sa Mar. 4:11-12, ay ganito ang sinasabi:

     “At sinabi niya sa kanila, Sa inyo ay ipinagkaloob ang makaalam ng hiwaga ng kaharian ng Dios: datapuwa't sa kanilang nangasa labas, ang lahat ng mga bagay ay ginagawa sa pamamagitan ng mga talinghaga:

     “Upang kung magsitingin sila'y mangakakita, at huwag mamalas; at kung mangakinig sila'y mangakarinig, at huwag mangakaunawa; baka sakaling sila'y mangagbalikloob, at patawarin sila.”

     Paano mauunawa?  Kaloob lamang ng Diyos ang makaunawa nito.  Sino ang pinagkalooban ng Diyos na makaunawa ng Kanyang mga salita?  Ang mga sinugo Niya.  Sino naman ang kusang pinagkakaitan ng Diyos na makaunawa?  Ang mga hindi sinugo.  Paano ipinagkakaloob ng Diyos ang pagkaunawa sa Kanyang mga salita sa mga Sinugo Niya?  Sa Juan 14:26, ay ganito ang sinasabi:  “Datapuwa't ang Mangaaliw, sa makatuwid baga'y ang Espiritu Santo, na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa inyo ng lahat ng mga bagay, at magpapaalaala ng lahat na sa inyo'y aking sinabi.”  Ang mga sinugo ay pinagkakalooban ng Diyos na makaunawa ng Kanyang mga salita sa pamamagitan ng pagtuturo sa kanila ng Espiritu Santo.  Ano naman ang katangian ng Espiritu Santo na nagtuturo sa mga sinugo?  Sa Juan 16:13, ay sinasabi ang ganito:  “Gayon ma'y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan: sapagka't hindi siya magsasalita ng mula sa kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay na kaniyang marinig, ang mga ito ang kaniyang sasalitain: at kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay na magsisidating.”  Ang Espiritu Santo na nagtuturo sa mga sinugo at pumapatnubay sa kanila sa boong katotohanan ay hindi nagsasalita ng mula sa kanyang sarili, kundi kung ano lamang ang kanyang narinig ay iyon ang sinasalita at itinuturo.

     Paano naman pinagkakaitan ng Diyos ang mga hindi sinugo ng pagkaunawa sa Kanyang mga salita na nasusulat sa Biblia?  Sa II Tim. 3:7, ay sinasabi ang ganito:  “Na laging nagsisipagaral, at kailan pa man ay hindi nakararating sa pagkaalam ng katotohanan.”  Ang mga hindi sinugo ay kusang pinagkakaitan ng Diyos na makaunawa ng Kanyang mga salita sa pamamagitan na lagi nilang pag-aralan ang Biblia ay hindi nila matututunan.  Hindi sila makararating sa pagkaalam ng katotohanan.  Ano ang katunayan na hindi nga sila natuto ng Biblia?  Ang hindi pagkakaisa ng kanilang aral na laban pa sa mga aral na itinuro ni Cristo at ng mga Apostol na nasusulat sa Biblia.  Bakit hindi nila maaaring matutuhan ang Biblia sa kanilang walang likat na pag-aaral nila nito sa kanilang mga paaralan?  Sapagkat ang mga salita ng Diyos sa Biblia ay itinago ng Diyos sa hiwaga sa panahong walang hanggan (Roma. 16:25).  Kanino ipinahayag ng Diyos ang hiwaga ng Kanyang mga salita?  Sa Efe. 3:3-5, ay sinasabi ang ganito:

     “Kung paanong sa pahayag ay ipinakilala sa akin ang hiwaga, gaya ng isinulat ko nang una sa ilang salita.

     “Sa pamamagitan niyaon, sa pagbasa ninyo, ay inyong mapagtatalastas ang aking pagkakilala sa hiwaga ni Cristo;

     “Na nang ibang panahon ay hindi ipinakilala sa mga anak ng mga tao, na gaya ngayon na ipinahayag sa kaniyang mga banal na apostol at propeta sa Espiritu.”

     Kanino ipinahayag? Sa Kanyang mga apostol at mga propeta, ngunit sa mga hindi sinugo ay nananatiling nakatago sa hiwaga ang mga salita ng Diyos sa boong panahon.  Kaya ang mga hindi sinugo ay walang karapatang mangaral ng Ebanghelyo.  Sino lamang ang inutusan ng Diyos na mangaral ng Ebanghelyo?  Ang mga sinugo lamang ang inutusang mangaral ng Ebanghelyo sa boong sanlibutan.  Ang sumasampalataya sa Ebanghelyo na kanilang ipinangangaral at mabautismuhan ay maliligtas, datapuwat ang hindi sumasampalataya ay parurusahan (Mar. 16:15-16).  Bakit ang mga sinugo lamang ang may karapatang mangaral ng Ebanghelyo?  Ano ba ang karapatang ibinigay sa kanila ng Diyos?  Sa II Cor. 5:18, ay itinuturo ang ganito:  “Datapuwa't ang lahat ng mga bagay ay pawang sa Dios, na pinakipagkasundo tayo sa kaniya rin sa pamamagitan ni Cristo, at ibinigay sa amin ang ministerio sa pagkakasundo.”  Ibinigay ng Diyos sa mga sinugo ang ministeryo o ang pamamahala sa pakikipagkasundo ng mga tao sa Diyos.  Tangi rito, ano pa ang ipinagkatiwala sa kanila ng Diyos?  Sa talatang 19, ay ganito ang sinasabi:  “Sa makatuwid baga'y, na ang Dios kay Cristo ay pinakipagkasundo ang sanglibutan sa kaniya rin, na hindi ibinibilang sa kanila ang kanilang mga kasalanan, at ipinagkatiwala sa amin ang salita ng pagkakasundo."  Ipinagkatiwala rin sa mga sinugo ang salita ng pagkakasundo o ang ebanghelyo.  Sa kaninong pangalan ang mga sinugong ito?  Sa talatang 20, ay ganito ang tinitiyak:  “Kami nga'y mga sugo sa pangalan ni Cristo, na waring namamanhik ang Dios sa pamamagitan namin: kayo'y pinamamanhikan namin sa pangalan ni Cristo, na kayo'y makipagkasundo sa Dios.”  Ang mga sugo sa pangalan ni Cristo ang pinagkatiwalaan at binigyan ng karapatan ng Diyos na mangaral ng Ebanghelyo.  Sino ang mga tinatawag ng mga sugo sa pangalan ni Cristo?  Ang mga sugo sa Iglesia Ni Cristo, sapagkat sila ang tinatawag sa pangalan ni Cristo.  Hindi sugo sa pangalang Katoliko, Protestante o iba’t ibang iglesia na wala sa pangalan ni Cristo.  Dapat bang makisama muna sa mga sinugo ang mga taong ibig makipagkaisa o makipagkasundo sa Diyos?  Sa I Juan 1:3, ay ganito ang tinitiyak sa atin:

     “Yaong aming nakita at narinig ay siya rin naming ibinabalita sa inyo, upang kayo naman ay magkaroon ng pakikisama sa amin: oo, at tayo ay may pakikisama sa Ama, at sa kaniyang Anak na si Jesucristo.”

     Ang sinumang makikipagkaisa o makikipagkasundo sa Diyos ay dapat na makisama muna sa mga sugo ng Diyos.  Bakit?  Sapagkat sila’y may pakikipagkaisa sa Ama at sa Anak.  Paano ang pakikipagkaisa sa mga sugo?  Sa pamamagitan ng pagtanggap sa ibinabalita o ipinangangaral nila na mula sa Diyos.  Kaya itinuro ng ating Panginoong Jesucristo ang paraan ng pagkilala sa mga sugo at sa mga hindi sugo ng Diyos.  Paano dapat kilalanin ang mga sugo ng Diyos at mga hindi sugo ng Diyos?  Sa Juan 7:16-18, ay tinitiyak ni Cristo ang ganito:

     “Sinagot nga sila ni Jesus, at sinabi, Ang turo ko ay hindi akin, kundi doon sa nagsugo sa akin.

     “Kung ang sinomang tao ay nagiibig gumawa ng kaniyang kalooban, ay makikilala niya ang turo, kung ito'y sa Dios, o kung ako'y nagsasalita na mula sa aking sarili.

     “Ang nagsasalita ng sa ganang kaniyang sarili'y humahanap ng kaniyang sariling kaluwalhatian: datapuwa't ang humahanap ng kaluwalhatian niyaong sa kaniya'y nagsugo, ang gayon ay totoo, at sa kaniya'y walang kalikuan.”

     Ang mga hindi sugo at ang mga sugo ng Diyos ay itinuturo ni Cristo na sila’y dapat kilalanin sa aral na kanilang itinuturo.  Ang aral ng mga sugo ng Diyos ay mula sa Diyos.  Ang aral ng mga hindi sugo ay mula lamang sa kanilang sarili.  Ang hinahanap ng mga sugo ng Diyos ay ang kaluwalhatian ng Diyos na sa kanila’y nagsugo.  Ang hinahanap naman ng mga  hindi sugo ay ang kaluwalhatian ng kanilang sarili.  Paano makikilala ang mga aral na mula lamang sa sarili?  Ang mga aral na humihigit sa nasusulat sa Biblia (I Cor. 4:6).  Bakit ang mga aral na higit sa nasusulat ay aral na mula lamang sa sarili?  Ano ba ang tuntunin ng Diyos sa matuwid na paggamit ng Kanyang mga utos na nasusulat sa Biblia?  Sa Deut. 12:32, ay ganito ang sinasabi:

     “Kung anong bagay ang iniuutos ko sa iyo, ay siya mong isasagawa: huwag mong dadagdagan, ni babawasan.”

     Ang mga salita ng Diyos na nasusulat sa Biblia ay hindi na dapat dagdagan o bawasan.  Ang pagdaragdag o pagbabawas sa mga salita ng Diyos ay lumilikha ng mga aral na iba sa itinuro ng mga Apostol, kaya nagiging aral na mula na lamang sa sarili.  Ayon sa ating Panginoong Jesucristo, gaano ang hindi dapat idagdag o ibawas sa mga salita ng Diyos?  Ayon kay Cristo, kahit isang tuldok (punto) o kahit isang kudlit (koma), ay hindi dapat idagdag o bawasin sa mga salita ng Diyos, at ang mga gumagawa nito’y tatawaging kaliit-liitan sa kaharian ng langit (Mat. 5:18-19).  Ano ang ibig sabihin na sila’y tatawaging kaliit-liitan sa kaharian ng langit?  Nasa kaharian ba sila ng langit?  Wala, sapagkat ang magdagdag ay daragdagan ng Diyos ng mga salot at ang magbawas ay aalisin ang kanilang bahagi sa punong kahoy ng buhay at sa bayang banal (Apoc. 22:18-19).  Samakatuwid, ang magdagdag at ang magbawas sa mga salita ng Diyos na nasusulat sa Biblia ay hindi maliligtas.  Kaya dapat itakuwil ang ibang ebanghelyo, ang mga sali’t saling-sabi na mga aral at utos ng mga tao.  Tungkulin ng tao na kilalanin at ibigin ang Diyos na may-ari at lumalang sa kanila sa pamamagitan ng pagtupad sa Kanyang mga utos.

     Ngunit ano ang layon ng Diyos sa paglalang Niya sa mga tao at binigyan ng pananagutang tumupad ng Kanyang mga utos?  Ano ang Kanyang pinag-uukulan sa kanila?  Sa [susunod na kabanata’y] malalaman natin ang kasagutan.

Hango sa aklat na Isang Pagbubunyag sa Iglesia Ni Cristo/Kabanata III/Pahina 16-25