SINO ANG
TUNAY NA MALAYA?
“Kaya kapag
pinalaya kayo ng Anak,
kayo’y tunay
ngang magiging Malaya.”
—Juan 8:36, New Pilipino Version
Sinulat ni ARVIN T. GALANG
ANG PAGIGING MALAYA ay pangarap at hangad ng maraming
tao—hindi lamang mula sa mga kamay ng mapagsamantala at mapanikil, kundi,
maging sa iba’t ibang suliranin ng buhay na tila gumagapos sa kanila. Subalit, maaaring sa pananaw at sa pakiramdam
ng tao ay malayang-malaya siya sapagkat walang anumang puwersa siyang nakikita
na sumisikil sa kaniya o pumipigil sa kaniyang mga ginagawa. Ngunit, pansinin ang sinabi ng ating
Panginoong Jesucristo na mayroong “tunay” na magiging malaya.
Paano ba magiging
tunay na malaya ang tao? Dito
pumapasok ang kahalagahan ng pagkakaroon ng tao ng pagkaunawa sa katotohanang
magpapalaya sa kaniya (Juan 8:32, New
Pilipino Version), na ito ay ang mga
salita ng Diyos na pawang katotohanan, ayon din mismo sa ating Panginoong
Jesucristo (Juan 17:17).
Ipinakilala ni Cristo kung sino ang binabanggit Niyang
nangangailangan ng kalayaan sapagkat sila ay nasa kalagayang alipin: “Sumagot si Jesus, ‘Sinasabi ko sa inyo ang katotohanan,
bawat nagkakasala ay alipin ng kasalanan” (Juan 8:34, NPV).
Ang mga taong nagkakasala ay alipin ng kasalanan at dito
dapat makalaya ang tao. At sapagkat ang
lahat ng tao ay nagkasala (Roma 5:12) at nakatakdang magbayad ng kamatayan sa
dagat-dagatang apoy (Roma 6:23; Apoc. 20:14), kaya ang lahat ng tao, saan man
sila naroroon at anoman ang kanilang kalagayan sa buhay, ay alipin ng
kasalanan.
ANG TUNAY NA KALAYAAN
Kapag kalayaan ang pinag-uusapan, karaniwang ipinalalagay
na ang kahulugan nito ay ang kalayaang gawin ang balang maibigan kahit na ito
ay ayon na sa pita ng laman o kasalanan (Gal. 5:16-17). Ayaw nila na sila’y nalilimitahan o
nasasagkaan sa ibig nilang gawin.
Tunay nga bang malaya ang taong ganito ang isipan o
pakahulugan sa kalayaan?
Hindi, sapagkat ayon sa itinuro ng mga apostol: “Hindi ba ninyo alam na pag ibinigay ninyo ang inyong
sarili kaninuman upang sumunod ay alipin kayo ng inyong sinusunod, maging sa
kasalanang umaakay sa kamatayan o sa pagtalimang hahanga sa pagiging matuwid?”
(Roma 6:16, NPV).
Isang alipin na maituturing ang taong napaakay sa
kasalanan na maghahatid sa kaniya sa parusang kamatayan. Ito ang tiniyak ng mga apostol na sasapitin
ng mga alipin ng kasalanan: “Sapagka't nang kayo ay mga alipin ng kasalanan, kayo'y laya tungkol sa katuwiran. Ano nga ang ibinunga ninyo sa panahong yaon sa mga bagay na ngayo'y ikinahihiya ninyo? sapagka't ang wakas ng mga bagay na yaon ay kamatayan.”
(Roma 6:20-21). Ang kamatayang tinutukoy
ay ang ikalawang kamatayan sa dagat-dagatang apoy na nakaambang parusa sa lahat
ng alipin ng kasalanan (Apoc. 21:8).
Tunay na walang kalayaan ang taong alipin ng kasalanan o
pagpapakabuyo sa kalayawan. Kaawa-awa
ang kalagayan ng ganitong tao, sapagkat kung ilarawan ng mga apostol ay “bagama’t buhay
ay patay” (I Tim. 5:6).
Sentensiyado na siya sa kaparusahan sa dagat-dagatang apoy. Ganito kung ilarawan ng Biblia ang kalagayan
ng mga tao na ginagawa ang lahat ng maibigan kahit na ito ay labag sa kalooban
ng Diyos.
Ang mga nagtataglay ng kaisipan ng laman o patuloy sa
paggawa ng kasalanan ay nakikipag-alit laban sa Diyos at hindi napasasaklaw sa
kautusan at hindi maaaring maging sa Diyos (Roma 8:7) palibhasa’y tumatangging
sumunod sa kautusan, na ang ginagamit na pamantayan sa buhay ay ang sariling
kalooban o karunungan. Mataas ang pagkakilala
sa sarili, bunga marahil ng taglay nilang karunungan, kung kaya’t ipinipilit na
sila naman daw ay may layang makapamili ng kung ano ang susundin sa kanilang
buhay. At may nang-aakit pa ng ibang mga
tao na sumama sa kanila na malayang nakapag-iisip at nakapagsasagawa ng ibang
mga bagay-bagay sa buhay nila sa mundo.
Mapanganib at nanganganib ang taong may ganitong isipan. Sinabi ni Apostol Pablo: “Kung ang sinoma'y nagtuturo ng ibang aral, at hindi sumasangayon sa mga salitang nakagagaling, sa makatuwid ay sa mga salita ng ating Panginoong Jesucristo, at sa aral na ayon sa kabanalan; Ang gayon ay palalo, walang nalalamang anoman, kundi may-sakit sa mga usapan at mga pagtatalo, sa mga salitang pinagbubuhatan ng kapanaghilian, mga pagkakaalit, mga pagalipusta, mga masasamang akala” (I Tim. 6:3-4). Kaya, nagpayo ang mga apostol na huwag maging
palalo ang tao at sa halip ay magtaglay ng mababang isipan at ipalagay na
lalong mabuti ang iba kaysa kanila (Filip. 2:3). Sa ganito ay magagawa ng tao na sumunod sa
kautusan o katuwiran ng Diyos.
ANG DAKILANG KALAYAAN
Mawawalan ng kabuluhan ang kalayaang maaaring makamit ng
tao sa mundo na kaniya pa man ding pinamumuhunan at ipinakikipaglaban kung
hindi siya magiging malaya sa pagkaalipin sa kasalanan. Hindi makaiiwas dito ang sinuman sapagkat may
itinakda ang Diyos na araw na kaniyang huhukuman ang lahat ng tao batay sa
kautusan ng kalayaan: “Gayon ang inyong salitain, at gayon ang inyong gawin, na gaya ng mga taong huhukuman sa pamamagitan ng kautusan ng kalayaan”
(Sant. 2:12). Sa kautusan ng kalayaan na
binabanggit ng mga apostol nakasalalay ang ikapagtatamo ng tunay na
kalayaan. Mahalagang ito’y matupad upang
hindi lang maging malaya kundi magtamo rin ang tao ng pagpapala (Sant. 1:25). Sinasabi rin ng Biblia na kapag ang kautusan
o tuntunin ng Diyos ang sinunod ng tao, tiyak na lalakad siya sa kalayaan: “At lalakad ako sa kalayaan; sapagka't aking hinanap ang iyong mga tuntunin” (Awit 119:45).
Kaugnay nito, dapat na maging maingat ang tao sa
paghahanap ng tunay at dakilang kalayaan—hindi kung sino na lamang ang kaniyang
susundin at pakikinggan. Dapat niyang
sangguniin ang katotohanan na siyang makapagtuturo kung paano magkaroon ng
tunay na kalayaan. Napakalinaw ng pahayag
ng Biblia na ang mga pinalaya ng ating Panginoong Jesucristo ang siyang tunay
na malaya (Juan 8:36, Magandang Balita
Biblia). At ito ay pinatotohanan ng
mga apostol na mababasa sa Gawa 13:39 na ganito ang isinasaad: “Sa pamamagitan niya pinatatawad at nagiging malaya sa
lahat ng ito ang sinumang sumampalataya sa kanya” (Biblia ng Sambayanang Pilipino)
Ngunit hindi sapat na ang gawin lamang ng tao ay
sumampalataya. Ang kapatawaran ng
kasalanan na magpapalaya sa tao sa parusang walang hanggan ay makakamtan sa
pamamagitan ng pagkabuhos ng dugo at maliban dito’y walang kapatawaran: “At ayon sa kautusan, ay halos masasabi kong lahat ng mga bagay ay nililinis ng dugo, at maliban na sa pagkabuhos ng dugo ay walang kapatawaran” (Heb. 9:22). Ang tinubos ng mahalagang dugo ng ating
Panginoong Jesucristo ay walang iba kundi ang Iglesia Ni Cristo: “Ingatan ninyo kung gayon ang inyong mga sarili at ang
buong kawan na rito’y hinirang kayo ng Espiritu Santo na mga katiwala, upang
pakanin ang iglesia ni Cristo na binili niya ng kaniyang dugo.”
(Gawa 20:28, isinalin mula sa Lamsa
Translation).
Kung gayon, walang tunay na malaya sa sangkatauhan
maliban sa mga taong tinubos ng dugo ng ating Panginoong Jesucristo o sa mga
kaanib sa Iglesia Ni Cristo.
Tanging sa Iglesia lamang makakamtan ang tunay at dakilang kalayaan.
ANG IKAPANANATILING MALAYA
Ang magpaalipin sa
katuwiran o kalooban ng Diyos ay hindi isang kaapihan o kalugihan. Sa halip, ito ang ikababanal ng tao at ikapagkakaroon
niya ng buhay na walang hanggan (Roma 6:22, 19, NPV). At upang maingatan ang
dakilang kalayaan na ipinangako, ganito ang bilin ng mga apostol: “Para sa kalayaan ay pinalaya tayo ni Cristo; kaya’t
magpakatatag kayo at huwag pasakop na muli sa pamatok ng pagkaalipin”
(Gal. 5:1, Ang Bagong Ang Biblia). Ang
tinutukoy na “pamatok ng pagkaalipin” ay ang gawa ng laman o kasalanan (Gal.
5:19-21).
Ang pinaghaharian ng kaisipan ng laman ay patungo sa
kamatayan at sila’y hindi kalulugdan ng Diyos samantalang ang nasa kapayapaan
naman ay nagtataglay ng kaisipan ng Espiritu at siyang tinatahanan ng Espiritu
ng Diyos at ni Cristo: "Sapagka't ang mga ayon sa laman ay nangagsisitalima sa mga bagay ng laman; datapuwa't ang mga ayon sa Espiritu ay sa mga bagay ng Espiritu. Sapagka't ang kaisipan ng laman ay kamatayan; datapuwa't ang kaisipan ng Espiritu ay buhay at kapayapaan. Sapagka't ang kaisipan ng laman ay pakikipagalit laban sa Dios; sapagka't hindi napasasaklaw sa kautusan ng Dios, ni hindi nga maaari: At ang nangasa laman ay hindi makalulugod sa Dios. Datapuwa't kayo'y wala sa laman kundi nasa sa Espiritu, kung gayo'y tumitira sa inyo ang Espiritu ng Dios. Datapuwa't kung ang sinoma'y walang Espiritu ni Cristo, siya'y hindi sa kaniya." (Roma 8:5-9). Tiniyak din ni Apostol Pablo na kung saan
naroroon ang Espiritu ng Panginoon, doon ay may kalayaan (II Cor. 3:17).
Kaya kung hangad ng tao ang mapayapa, masagana, at
malayang pamumuhay na walang anumang bagabag o kapighatian, napakahalagang
masumpungan siya sa pagsunod. Ganito ang
patotoo ng isang lingkod ng Diyos: “Ako nama’y
mamumuhay nang payapa at malaya, Yamang ako sa utos mo’y sumusunod namang kusa”
(Awit 119:45, MB)
Isang dakilang kalayaan ang tatamuhin ng tao kung susunod
lamang siya sa lahat ng kalooban ng Diyos sa paraang pumaloob siya sa tunay na
Iglesia, ang Iglesia Ni Cristo. Sa
ganito, anuman ang mangyari sa mundo ay magkakaroon siya ng tunay na kalayaan
mula sa pagkaalipin sa kasalanan at malaya ding maisasagawa niya ang
paglilingkod na taglay ang pag-asa sa pagmamana ng mga pangako ng Diyos. *
Kinopya mula sa PASUGO GOD’S MESSAGE/AUGUST
2012/VOLUME 64/NUMBER 8/ISSN 0116-1636/PAGES 36-38
Bible Study Suggestion: If you have further questions, please feel free to visit the Iglesia ni Cristo congregation nearest you. A minister or an evangelical worker would be happy to answer any biblical question you have in mind.
