TUNGKOL SA
PAGRUROSARYO
NG MGA KATOLIKO
Ang mga katoliko ay may ginagawang pagdarasal na kung
tawagin nila ay Santo Rosario. Ito’y
boong katapatang isinasagawa nila. Sa
mga simbahan ay isinasagawa ito at ginagamitan pa ng mga loud speaker upang marinig ng boong bayan. Madalas ding nakakakita tayo sa mga sasakyan
ng mga nagdarasal ng rosaryo (may mga butil-butil na binibilang ang nagdarasal
upang matiyak niya na natapos niya ang rosaryo). Paniwalang-paniwala ang gumagawa nito na
siya’y nababanal sa kanyang pagrurosaryo.
Asang-asa siyang ang kanyang ginagawang pagrurosaryo ay mula sa utos ng
Diyos, kaya ito’y buong katapatan niyang tinutupad. Bihirang katoliko ang nakakaalam ng
pinagmulan ng pagrurosaryo; at kung nalalaman nila marahil na itong
pagrurosaryo ay hindi mula sa utos ng Diyos, kundi nakalalabag pa sa utos ni
Jesus, walang katolikong magrurosaryo kailanman. Kaya inaanyayahan namin ang mga kababayang
katoliko na suriin ang bagay na ito sa liwanag ng mga salita ng Diyos na nasusulat
sa Banal na Kasulatan.
Ang pinagmulan
ng isinasagawang
pagrurosaryo ng
mga katoliko
Ano ang pinagmulan ng isinasagawang pagrurosaryo ng mga
katoliko? Hindi ako ang sasagot
sa tanong na ito; hindi rin ang Biblia, sapagka’t hindi mula sa utos ng Diyos
itong pagrurosaryo. Ang pasagutin natin
ay ang mga paring katoliko na rin, sapagka’t ito ay aral nila. Sa aklat ng mga katoliko na pinamagatang The Catholic Encyclopedia, Vol. 13,
pahina 184, ganito ang sinasabi kung isasalin sa wikang Pilipino:
“Ang gayunding leksiyon o aralin ukol sa pagdiriwang ng
Banal na Rosaryo (Santo Rosario) ay nagpapahiwatig sa atin na nang ang mga
tumututol na Albigensiano ay namumuksa sa bansa ng Tolosa, matiyagang hinanap
ni Sto. Domingo ang tulong ng Ating Birhen at inutusan siya nito, ‘ganito ang
ayon sa sali’t saling sabi,’ na ipangaral ang Rosaryo sa gitna ng mga tao
bilang isang lunas sa pagtutol at pagkakasala.
“Na ang
maraming papa’y nagsasabi ng ganito, ay hindi mapag-aalinlanganang katotohanan,
at ayon naman sa iba mayroon tayong maraming sunud-sunod na sulat na
nagpasimula noong 1883, na ipinasiya ni Papa Leon XIII, na samantalang
ipinag-uutos ang ganitong uri ng pagsamba ng mga mananampalataya, sa lalong
matapat na pangungusap, ay siyang nagpapatibay sa pagtatatag ng Rosaryo ni Sto.
Domingo na maging isang katotohanang pinatutunayan ng kasaysayan.”
Maliwanag ang
patotoong ito ng aklat-katoliko. Hindi
mula sa utos ng Diyos ang pagrurosaryo kundi sali’t saling sabi (tradicion) lamang mula sa kanilang
tinawag na si Sto. Domingo. Noong (daw)
ang mga tumututol na Albegensiano ay namumuksa sa bansa ng Tolosa, matiyaga raw
hinanap ni Sto. Domingo ang tulong ng Mahal na Birhen, at inutusan daw siya
nito (ayon sa sali’t saling sabi) na ipangaral ang Rosaryo sa gitna ng mga tao
bilang isang lunas sa erehiya at pagkakasala.
Kung itong
pagrurosaryo ay sali’t saling sabi lamang at hindi utos ng Diyos, bakit ito’y
tinanggap at pinahalagahan ng mga katoliko?
Mula sa aklat na ating sinipi ay sinasabi na mula kay Domingo ay
nagpasalin-salin sa bibig ng maraming Papa ang pagtuturo ukol sa rosaryo, at
upang maging isang utos sa pagsamba ng mga katoliko, gumawang sunud-sunod na
sulat ang papang si Leon XIII, mula noong 1883, na ito’y nararapat pahalagahan
ng mga katoliko. Kaya’t mula noon ang
pagrurosaryo ay naging isang mahalagang dasal ng mga kaanib sa Iglesia Romana,
at naniniwala silang sa pamamagitan nito’y matatamo nila ang tulong ni Birhen
Maria. Nguni’t tandaan natin, hindi
galing sa utos ng Diyos ang pagrurosaryo, ni hindi mula sa sugo ng Diyos, at
hindi ugali ng mga Cristiano.
Dapat ba itong sundin ng mga tunay na kumikilala sa Diyos? Tunghayan ninyo ang sinasabi ng Diyos sa
Deut. 12:32: “Kung anong bagay ang iniuutos ko sa iyo, ay siya mong isasagawa: huwag mong dadagdagan, ni babawasan.” Malinaw ang sabi ng Diyos; kung ano lamang ang Kanyang iniuutos ay siya
lamang nararapat isagawa ng tao; hindi nararapat dagdagan iyon, hindi rin dapat
bawasan. Ang Diyos ay walang
ipinag-uutos na pagrurosaryo, walang dapat isagawa ang tao. Kapag ito’y isinagawa natin, hindi na ito
utos ng Diyos; ito’y dagdag na. Bawal
naman ang magdagdag. Ang magdagdag ay
daragdagan ng mga salot at ang magbawas o mag-alis ay aalisin ang kanyang
bahagi sa punong kahoy ng buhay at sa Bayang Banal (Apoc. 22:18-19). Kahit isang tuldok o isang kudlit ay hindi
ipinahihintulot na idagdag o bawasin sa kautusan ng Diyos (Mat. 5:18-19). Samakatuwid, dapat malaman ng sambayanang
katoliko na ang kanilang pagrurosaryo ay hindi utos ng Diyos kundi utos lamang
ng tao.
Ano ang kasamaan sa pagsunod sa hindi utos ng Diyos? Sa Juan 17:17, ay sinabi ng ating Panginoong
Jesucristo: “Pakabanalin mo sila sa katotohanan: ang salita mo'y katotohanan.” Dito’y ipinakikilala ni Jesus na ang
kabanalan ay nasa pagsunod sa mga salita ng Diyos na siyang katotohanan. Kaya’t kung hindi utos ng Diyos ang ating
sinusunod kundi utos ng tao, gaya ng pagrurosaryo, hindi kabanalan ang ating
nagagawa kundi kasalanan. Bakit naman
ang mga utos ng Diyos ang dapat sundin ng tao?
Sapagka’t ang pagkilala sa Diyos ay ang pagsunod sa Kanyang mga utos (I
Juan 2:3). Nagiging sakdal ang pag-ibig
ng Diyos sa sinumang tumutupad ng Kanyang mga utos. Dahil dito’y nalalaman nating tayo’y nasa
Kanya (I Juan 2:5). Ang taong
nagsasabing nakikilala niya ang Diyos datapuwa’t hindi tumutupad ng Kanyang mga
utos ay sinungaling (I Juan 2:4), at kung sinungaling ay anak ng diablo, at ang
bahagi nito’y sa dagat-dagatang apoy at asupre na siyang ikalawang kamatayan
(Juan 8:44; Apoc. 21:8).
Nagbubulaan si
Domingo sa pagsasabing si Birhen Maria
ang nag-utos sa
kanya ng pagrurosaryo
Sinasabi ng The Catholic Encyclopedia na ating
sinipi sa unahan nito na nakausap ni Domingo si Birhen Maria at umano’y
inutusan siya nito na ipangaral sa mga tao ang Rosaryo. Totoo kaya ito? Nagkausap nga kaya ang dalawa? Kailan ba nabuhay si Birhen Maria? Noong unang siglo. At ayon din sa aklat ng mga Katoliko (Compendio Historico de la Religion, p.
499-501), buhay pa ang mga Apostol nang mamatay si Birhen Maria at inabot ng
pitumpong taong mahigit ang kanyang buhay dito sa lupa, at siya’y inilibing na
halos ay di mabilang ang mga taong naghatid sa kanya sa libingan, sa isang
hukay na sadyang pinagyaman at talaga raw inilaan para sa mahal na bangkay. Kailan naman nabuhay
itong tinatawag ng mga katoliko na si Sto. Domingo? —Si Sto. Domingo de
Guzman, isang kastila, ay nabuhay noong ikalabindalawang siglo (1170-1221) sa
Espana (Miniature Stories of the
Saints—article, St. Dominic: Europe
Before Modern Times, p. 360; Gen.
Hist., p. 421). Samakatuwid, matagal
nang patay si Birhen Maria noong panahon ni Domingo. Papaano nakausap ni Mang Inggo itong Mahal na
Birhen na mahigit nang isang libong taong patay? Kaya maliwanag na itong si Mang Inggo ay
nagbubulaan sa pagsasabing si Birhen Maria ang nag-utos sa kanya ng
pagrurosaryo.
Tangi rito, ano ba ang kalagayan ng isang patay kaya hindi
ito maaaring kausapin ng sinuman?
Sa Ecles. 9:5-6, ay ganito ang sinasabi:
“Sapagka't nalalaman ng mga buhay, na sila'y mangamamatay: nguni't hindi nalalaman ng patay ang anomang bagay ni mayroon pa man silang kagantihan; sapagka't ang alaala sa kanila ay nakalimutan.
“Maging ang kanilang pagibig, gaya ng kanilang pagtatanim at ng kanilang pananaghili ay nawala ngayon; na wala man silang anomang bahagi pa na magpakailan man sa anomang bagay na nagawa sa ilalim ng araw.”
Maliwanag ang
sinasabing ito ng mga salita ng Diyos; na ang taong patay ay wala nang anumang
malay, at hindi lamang walang malay kundi wala pang pag-iisip, at siya’y
nanunumbalik sa pagkalupa, ayon sa Awit 164:4.
Sa harap ng ganitong katotohana’y papaano makakausap ng taong buhay ang
taong patay? Kailanma’y hindi ito
mangyayari! Kaya isang malaking
kasinungalingan ang sinasabing nakausap ni Domingo si Birhen Maria at umano’y
inutusan siya nito na ipangaral ang rosaryo sa mga tao.
Kung ang
sasabihin naman ng mga pari (at ito ang kanilang sinasabi) ay bumangon na si
Maria mula sa libingan at umakyat sa langit, ito ang lalong
kasinungalingan. Laban ito sa mga salita
ng Diyos na nasusulat sa Biblia. Sa Job.
14:12 ay sinasabi: “Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.” Samakatuwid ang mga namatay na nasa libingan
ay mananatili sa libingan at hindi babangon hanggang sa ng langit ay
mawala. Kailan mawawala ang langit?—Sa
ikalawang pagparito ni Cristo (II Ped. 3:7, 10). Hindi pa dumarating ang ating Panginoong
Jesucristo at mayroon pang langit hanggang ngayon, kaya ang mga patay, kasama
si Birhen Maria, ay hindi pa bumabangon.
Nguni’t pagdating ni Cristo, ang mga kay Cristo o ang mga Iglesia ni Cristo, na dito’y kabilang si Birhen Maria, ay unang mabubuhay na
mag-uli, at ang mga nabubuhay na natitira ay aagawing kasama nila sa mga alapaap,
upang salubungin ang Panginoon sa hangin:
at sa ganito’y sasa Panginoon tayo magpakailanman. (Tes. 4:16-17).
Kung papaano
isinasagawa ng mga Katoliko
Ang kanilang
pagrurosryo
Papaano ba isinasagawa ng mga katoliko ang pagrurosaryo? Sasagutin tayo ng aklat-katoliko, The Catholic Encyclopedia, Vol. 13, p.
134:
“Ang
Rosaryo—Sa Iglesia sa Kanluran. Ang
rosaryo, ang sabi ng kasulatang Romano, ay isang uri ng pagdarasal na dito ay
ipinahahayag ang labinlimang tigsasampung ulit na Aba Ginoong Maria, kalakip
ang Ama Namin sa pagitan ng sampung ulit, samantalang sa bawa’t isa sa
labinlimang tigsasampu, ating ginugunita ng sunud-sunod sa isang banal na
pagbubulay-bulay, ang isa sa mga hiwaga ng ating Katubusan.”
Maliwanag na
sinasabi rito na ang rosaryo ay isang uri ng dasal: nguni’t anong uring dasal?—Dasal na
paulit-ulit—Labinlimang Tigsasampung ulit na Aba Ginoong Maria, at kalakip ang
isang Ama Namin sa pagitan ng bawa’t sampung ulit. Kung gayon ilang Aba Ginoong Maria at ilang
Ama namin sa isang Rosaryo? Isang daan
at limampung Aba Ginoong Maria at labinlimang Ama Namin, kaya isang daan at
animnapu at limang lahat.
Nalalabag sa
utos ni Jesus ang
Pagrurosaryo ng
mga Katoliko
Ang
pagrurosaryo ng mga katoliko ay hindi lamang hindi mula sa utos ng Diyos kundi
nalalabag pa sa utos ng ating Panginoong Jesucristo. Bakit labag ito sa
utos ni Jesus? Sapagka’t
ipinagbabawal ni Jesus ang panalanging paulit-ulit, gaya ng matutunghayan natin
sa Mat. 6:7-8:
“At sa pananalangin ninyo ay huwag ninyong gamitin ang walang kabuluhang paulitulit, na gaya ng ginagawa ng mga Gentil: sapagka't iniisip nilang dahil sa kanilang maraming kasasalita ay didinggin sila.
“Huwag nga kayong magsigaya sa kanila: sapagka't talastas ng inyong Ama ang mga bagay na inyong kinakailangan, bago ninyo hingin sa kaniya.”
Maliwanag na ipinagbabawal ni Jesus ang
panalanging paulit-ulit na dasal o panalangin—sandaan at limampung paulit-ulit
na Aba Ginoong Maria, at labinlimang paulit-ulit na Ama Namin. Ang dasal na Rosaryo ay pagsalansang sa utos
ni Jesus. Dahil
dito, ano ang nagagawa ng isang taong sumasalansang sa kautusan? Sa I Juan 3:4, ay ganito ang sinasabi:
“Ang sinomang gumagawa ng kasalanan ay sumasalangsang din naman sa kautusan: at ang kasalanan ay ang pagsalangsang sa kautusan.”
Samakatuwid,
ang sumasalansang sa kautusan ay gumagawa ng kasalanan. Kaya ang nagrurosaryo ay gumagawa ng
kasalanan, sapagka’t ang pagrurosaryo o ang panalanging paulit-ulit ay labag sa
utos ni Jesus. Kung wala kang kasalanan
at nagrosaryo ka, nagkakasala ka na.
Kaya upang huwag magkasala, huwag magrosaryo. Itakwil ang pagrurosaryo, na hindi utos ng
Diyos kundi utos lamang ng tao.
Ang pinagkunan
ng mga Katoliko sa
Paulit-ulit na
dasal na kung tawagin ay Rosaryo
Saan kinuha ng mga katoliko
ang kanilang paulit-ulit na dasal na kung tawagin nila’y rosaryo? Pabayaan nating sagutin tayo ng
aklat-katoliko, The Catholic Encyclopedia,
Vol. 13, pahina 185:
“Kahit sa
Ninive ay nasumpungan sa isang inukit na rebulto gaya ng ipinaliliwanag ni
Layardo na kanyang ‘Mga Bantayog’ (I, plate 7); ‘Dalawang may pakpak na babae
na nangakatayo sa harap ng isang banal na puno ng kahoy sa anyong nananalangin,
ay itinataas nila ang mga unat na kamay at taglay sa kaliwa ang isang kuwintas
o rosaryo.’
“Gayunman
ito ay maaari, tiyak na samga Mahometano na ang ‘Tabish’ o kuwentas ng mga butil
na binubuo ng 33, 66 o 99 na butil at ginamit sa mataimtim na pagbilang sa
pangalan ni Alah ay ginamit sa loob ng maraming siglo. Sa pagdalaw ni Marco Polo sa Hari ng Malabar
noong ikalabintatlong siglo ay nasumpungan niyang may paghanga na ang monarka
ay gumamit ng rosaryo na bumibilang ng 104? (?108) na mahalagang bato sa
pagbilang ng kanyang mga dasal.”
Ipinaliliwanag
dito sa atin ng aklat-katoliko ang tiyak na pinagkunan nila ng paulit-ulit na
dasal o rosaryo. Mga Mahometano ang
unang nagsagawa nito. Maraming ulit
nilang tinatawag ang pangalan ni Alalh na kanilang Diyos, at upang matandaan
nila ang bilang ng kanilang panalangin, gumagamit sila ng kuwintas na butil na
binubuo ng 33, 66 o 99 na butil. Kaya’t nang dumalaw si Marco Polo sa Hari ng
Malabar noong ikalabintatlong siglo, nasumpungan niyang may paghanga na ang
monarka ay gumagamit ng Rosaryo na bumibilang ng 104 na mahahalagang bato sa
pagbilang ng kanyang mga dasal. Dito
minana ng mga Katoliko ang kanilang ginagawang pagrurosaryo (sa mga pagano
minana). Gumagamit din sila ng mga
kuwintas na butil, upang matandaan nila kung ilang paulit-ulit na Aba Ginoong
Maria at Ama Namin ang kanilang nadarasal.
Ang pasya ng
Diyos sa pagsambang
Nababatay sa utos
ng tao
Mayroon bang kabuluhan sa harap ng Diyos ang pagsambang
nababatay sa utos ng tao? Ano ang pasya
ng Diyos sa ganitong uri ng pagsamba?
Ganito ang mababasa sa Mat. 15:9:
“Datapuwa't walang kabuluhan ang pagsamba nila sa akin, Na nagtuturo ng kanilang pinakaaral ang mga utos ng mga tao.”
Dito’y
tinitiyak ng Diyos na walang kabuluhan ang pagsamba sa Kanya ng mga tao, na ang
sinusunod at pinagbabatayan ng pagsamba ay aral at utos ng tao. Kaya’t matitiyak natin ngayon pa, na ang
pagrurosaryo ng mga katoliko ay walang kabuluhan sa harap ng Diyos, sapagka’t
ito’y hindi Niya utos kundi utos lamang ng tao.
Bakit pinawawalang kabuluhan ng Diyos ang pagsamba
sa Kanya na nasasalig sa mga utos ng tao?—Sapagka’t ang mga utos ng tao
ay sinsay sa katotohanan (Tito 1:14). Alin ang katotohanan? Ang mga salita ng Diyos (Juan 17:17). Samakatuwid, sinsay o lisya sa kalooban ng
Diyos ang mga utos ng tao, kaya ito’y walang kabuluhan sa Kanya. Dahil dito, nasuri natin sa pamamagitan ng
mga salita ng Diyos na ang pagrurosaryo ay utos lamang ng tao at labag pa sa
utos ni Jesus: kaya hindi lamang ito
walang kabuluhan kundi kasalanan pa sa harap ng Diyos.
Hango mula sa aklat na Isang Pagbubunyag Sa Iglesia Ni
Cristo/Copyright 1964 by Iglesia Ni Cristo Church of Christ/Kabanata X/Pahina
87-93
