Ang Paggawa ng Santo sa Iglesia Katolika

ANG PAGGAWA NG “SANTO” SA IGLESIA KATOLIKA

Ang isang bagay na dapat siyasatin at suriing mabuti ng mga Katoliko ay ang nauukol sa mga “banal”—santo at santa—na kanilang sinasamba, pinaglilingkuran, ipinagpipista at ipinagpuprusisyon sa taun-taon, kung dumarating ang mga kaarawan nito.  Kailangan nilang matiyak kung sino ang gumawang “santo” o “santa” sa mga ito.  Kung ang Diyos ang gumawang Santo sa isang tao, iyon ay tunay na santo o banal, sapagka’t ang Diyos ang may karapatang bumanal o magpabanal sa sinumang tao.  Datapuwa’t kung ang Papa lamang ang gagawang Santo o banal sa isang tao, iyon ay hindi tunay na santo at hindi nararapat na kilalaning banal o santo, sa dahilang ang papa ay walang karapatang tinanggap mula sa Diyos na magpaging banal sa tao.

     Maraming kinikilalang banal ang mga Katoliko, nguni’t ang karamihan sa mga ito’y hindi binanal ng Diyos kundi binanal lamang ng papa sa Roma.  Maraming mga Katoliko ang hindi nakakaalam nito.  Marami sa kanila ang hindi nakababatid na ang kanilang mga patrong pinipintakasi  ay naging santo o santa, hindi sa pamamagitan ng Diyos kundi sa pamamagitan lamang ng mga papa.  Maging ang gumawang santo o banal sa isang tao ay ang Diyos, hindi rin ito dapat sambahin, paglingkuran, ipagpista, at ipagprusisyon gaya ng ginagawa ng mga Katoliko sa kanilang kinikilalang mga banal.  Lalong hindi nararapat sa karangalang ito iyong mga banal na binanal lamang ng Papa.  Kung ang mga banal na binanal ng Diyos ay hindi dapat sambahin at paglingkuran, lalo lamang ang mga binanal lamang ng Papa sa Roma, kaya nggayon ay ating susuriin kung papaano nagkakaroon ng santo at santa ang Iglesia Katolika, kung gaano ang nagugugol sa pagtatalaga sa mga ginawang santo at santa at kung saan nanggaling itong pamamaraang ito—paggawa ng santo at santa.

KUNG KAILAN NAGSIMULA ANG PAGGAWA NG

“SANTO” NG PAPA

     Kailan ba nagsimula ang paggawa ng “santo” ng Papa ng Iglesia Katolika?  Ang sasagot sa tanong na iyan ay ang Everebody’s Complete Encyclopedia, sa pahina 125 ng nabanggit na aklat, ay ganito ang sinasabi: 

“Canonization—Act of making a person a saint.  It is practiced in Roman Catholic Church, where, since 1634, only the pope has had authority to canonize.  The process occupies many years, and takes the form of a trial or elaborate inquiry.”

     Sa wikang Pilipino ay ganito ang ibig sabihin:

     “Pagpapaging-banal—isang gawa sa paglikha ng isang tao na maging banal.  Ito’y isinasagawa sa Iglesia Katolika Apostolika Romana, na, mula noong taong 1634, tanging ang papa lamang ang siyang nagtataglay ng kapangyarihang magpapaging-banal.  Ang pamamaraang ito’y sumasaklaw ng maraming taon, at nagtataglay ng isang anyo ng paglilitis o masusing pagsisiyasat.”

     Kailan nagsimula ng paggawa ng “santo” ang papa?—Noong 1634 o noong ikalabimpitong siglo lamang.  Samakatuwid, ay malaon nang nakaakyat sa langit ang ating Panginoong Jesucristo, at malaon na ring nangamatay ang mga Apostol, nang magtaglay ang papa ng umano’y kapangyarihang magpaging-banal.  Sino ang nagbigay sa kanya (sa papa ng Roma) ng kapangyarihang ito?  Kung sasabihing ang Diyos, saan naroon ang katunayan?  Aling talata ng Biblia ang nagsasabi?  Walang katunayang maipakikita ang papa o ang sinumang tagapagtanggol katoliko, na ang papa’y binigyan ng Diyos ng kapangyarihang gumawa ng banal.  Dahil dito, ang mga taong ipinahahayag niyang banal o santo raw, ay hindi tunay na mga santo na binanal ng Diyos kundi binanal lamang niya sa kanyang sarili.  Hindi gawa ng Diyos ang santo at santang katoliko kundi gawa lamang ng papa sa Roma.  Dahil dito, walang kabuluhan ang pagkilalang banal sa mga ito.

     Bilang patotoo na ang Papa nga ay gumagawa ng “santo,” ay magpapakita ako ng ilang katunayan:  Noong Mayo ng taong 1950 isang kastila,  Si Antonio Maria Claret, ay ipinahayag ng Papa na “santo” (The Philippines Herald, May 4, 1950).  Noong Hunyo ng taon ding ito, ay ipinahayag ng Papa na “santa” ang isang batang babae na may labing isang taong gulang, si Maria Goretti (The Manila Times, June 26, 1950).  At noong Mayo 30, 1954 ginawang “santo” ng Papa si Papa Pio X na namatay noong 1914 (The Sentinel, July 31, 1954).  Hindi lamang ito kundi marami pang iba.  Ito ay ang “binanal” lamang ni Papa Pio XII.  Hindi pa kasama rito ang ginawang “santo” ng mga namatay na papa.  At sapagka’t ang papa ay walang karapatang gumawa ng banal, ang mga taong ito na kanyang ipinahayag na “banal,” ay hindi banal sa harap ng Diyos kundi banal lamang sa harap ng tao.

NASA LANGIT NA RAW ANG TAO

NA PINAPAGING BANAL

     Ayon sa Iglesia Katolika, ang mga pinapaging banal ng papa ay nasa langit na raw.  At ang mga pangalan nito’y itinatala sa mga talaan ng mga banal (Catalogue of Saints), at ipinag-uutos ang pag-aalaala sa kanila gayundin, ipinagdiriwang ang kanilang kaarawan sa taun-taon.  Sa katunayan nito, tunghayan natin ang nasusulat sa The Catholic Encyclopedia, Vol. II, p. 367).

     “What is the object of this infallible judgment of the pope? Does he define that the person canonized is in heaven or only that he practiced Christian virtues in an heroic degree?  I have never seen this question discussed; my own opinion is that nothing else is defined than that the person canonized is in heaven.  The Formula used in the act of canonization has nothing more than this;  In honour of…we decree and define that Blessed N. is a Saint, and we inscribe his name in the Catalogue of Saints, and order that his memory be devoutly and piously celebrated yearly on the …day of … his feast.”

     Sa wikang Pilipino ay ganito:

          “Ano ang layon ng di nagkakamaling paghatol ng papa?  Kanya bang nililinaw na ang taong pinapaging banal ay nasa langit o siya’y namuhay lamang ayon sa simulaing Kristiyano sa isang makabayaning paraan?  Hindi ko nakitang ito’y isang suliraning pinagtalakayan; sa aking sariling palagay ay wala nang dapat ipahayag kundi ang taong pinapaging banal ay nasa langit.  Ang tuntuning ginamit sa paraan na pagpapaging-banal ay wala ng iba kundi gaya nito:  Sa karangalan ni … aming ipinasisiya at nililinaw na ang pinagpala o Binanal na N. ay isang banal o santo, at aming itinatala ang kaniyang pangalan sa Katalogo o Talaan ng mga banal, at ipinag-uutos na ang pag-aalaala sa kanya ay taus-puso at buong kabanalang ipagdiwang sa taun-taon sa ika- … araw ng … na kaniyang pista.”

     Ayon sa pahayag ng Aklat Katoliko na ating katutunghay pa lamang, nasa langit na raw ang taong pinapaging banal.  Nguni’t ito’y pala-palagay lamang nila.  Ang palagay ba’y katotohanan?  Sa palagay ba natin isasalig ang ating pagsamba’t paglilingkod sa Diyos?  Labag sa aral ng Biblia ang itinuturo ng mga tagapagturong katoliko na isinasalig sa kanilang mga palagay.  Ang mga banal ay wala pa sa langit, maging yaong mga banal na binanal ng Diyos; lalo na ang binanal lamang ng papa sa Roma.  Ang mga banal ay hindi pa ginaganti.  Nasa libingan pa sila hanggang ngayon.  Nag-aantay sila ng ikalawang pagparito ni Cristo.  Pagdating ni Cristo, saka sila tatanggap ng kagantihan (Juan 5:28-29); Gaw34, 29; Apoc. 22:12; I Tes. 4:16-17).  Kasinungalingan ang itinuturo ng mga pari na ang mga binanal ng Papa nila ay nasa langit na raw, at ito ang kanilang tinatawagan at ipinagdiriwang.  Lahat ng naniniwala rito ay nadaya at sawimpalad!

ANG HALAGA NG NAGUGUGOL SA

PAGPAPAHAYAG SA GAGAWING BANAL

     Magiging banal ba ang isang Katoliko ng walang salapi?  Nalalaman ba ninyo kung gaano ang nagugugol bago maging santo o santa ang isang katoliko?  Inaakala baga ninyo na magiging banal kayo at sukat sa Iglesia Katolika kung kayo’y isang maralita?  Upang mabatid ninyo kung gaano ang nagugugol bago maging banal ang isang tao sa Iglesia Romana, tunghayan ninyo ang sinasabi sa kanilang aklat na The Catholic Encyclopedia, Vol. 2, p. 369:

     “Expenses:  It will not be out of place to give succinctly the ordinary expenses of canonization and beatification.  Of these expenses, some are necessary, others merely discretionary, some are specified (e.g. the expenses incurred in obtaining the different rescripts) others, though necessary are not specified.  Such are the expenses of the solemnity in the Vatican Basilica, and for paintings representing the newly beatified which are afterwards presented to the Pope, the Cardinals, officials and consultors of the congregation of Rites.  The limits of this class of expenses depend on the postulator of the cause.  If he chooses to spend a moderate sum the entire cause from the first process to the solemn beatification will not cost him less than $20,000.  The expenses of the process from beatification to canonization will easily exceed $30,000.”

     Sa wikang Pilipino ay ganito:  “Mga gugulin:  Hindi magiging labag na ibigay sa lalong payak na paraan ang karaniwang kasalukuyang mga gugulin sa pagpapaging banal at paghahanda sa pagpapaging banal.  Sa ganitong mga gugulin ang ilan ay kailangan, ang iba ay ayon sa sariling pasiya, ang iba ay tiyak (halimbawa, ang mga salaping nagugol sa pagtatamo ng iba’t ibang mga katibayan).  Ang iba bagama’t kailangan ay tinitiyak.  Ito ang mga gugulin sa kataimtiman sa Basilica ng Baticano, at sa mga larawang ipininta na kumakatawan sa mga bagong binabanal na pagkatapos nito ay idinudulog sa Papa, sa mga Kardinal, at mga kasangguni ng kapulungan ng mga Ritos.  Ang hangganan ng ganitong uri ng gugulin ay nababatay sa nangangasiwa ng Gawain.  Kung kanyang minamarapat na gugulin ang isang kainamang halaga ang kabuuang gawain mula sa unang paraan hanggang sa mataimtim na paghahanda sa pagpapaging banal, ay hindi siya gugugol ng bababa sa $20,000.  Ang mga gugulin sa pagtatalaga sa pagpapagiging banal ay madaling humigit sa $30,000.

KUNG SAAN NAGMULA ANG KARAPATAN

AT KAPANGYARIHAN NG PAPA SA PAGLIKHA

NG IPAPAHAYAG NIYANG SANTO

     Mula ba sa utos ng Diyos, ni Jesus o ng mga Apostol ang karapatan at kapangyarihan ng Papa sa paglikha ng ipahahayag niyang santo?  Ang sasagot sa tanong na ito ay ang aklat-katoliko na The Catholic Encyclopedia, Vol. 2, p. 364:

     “Beatification and Canonization:  1. History — According to some writers the origin of beatification and canonization in the Catholic church is to be traced back to the ancient Pagan apotheosis.”

     Sa Wikang Pilipino:

     “Pagtatalaga sa pagiging banal at sa paggawang banal:  1. Kasaysayan—Ayon sa mga ibang manunulat ang simula ng ‘beatification’ (pagtatalaga sa pagiging banal) at ‘canonization’ (paggawang banal sa isang namatay upang dalanginan) sa Iglesia Katolika ay masusuysoy sa matandang Paganong apotheosis’ (Paggawa sa isang nilalang na didiyusin).”

     Maliwanag na inaamin ng mga manunulat katoliko na hindi mula sa utos ng Diyos, ni Jesus o ng mga Apostol, ang kapangyarihan o karapatan ng Papa sa paglikha ng mga banal, kundi sa mga pagano.  Ang mga pagano ang gumagawa ng kanilang mga diyus-diyusan.  Ito ang ginaya ng mga Papa.  Gumagawa rin siya ng mga “santo” o “santa” at ito ang kanyang ipinag-uutos na sambahin, ipagdiwang o ipagpista sa taun-taon.

     Labag ba sa utos ng Diyos ang ginagawang ito ng mga Papa?  Labag, sapagka’t sinabi ng Diyos:  “Huwag kang magkakaroon ng ibang mga diyos sa harap Ko”  (Exo. 20:3).  Ang Papa ay gumagawa ng didiyusin ng mga katoliko, sa paraang siya’y gumagawa ng mga santo at ipinag-uutos na ipagpista at parangalan ang mga ito.  Kaya’t kung nagkakasala ang mga katoliko sa pagpaparangal at pagpipista sa mga banal na binanal ng Papa, lalong nagkakasala ang mga Papa sa kanilang paggawa ng didiyusin o ipagpipista ng mga katoliko.  Kaya’t kung ayaw ng isang katoliko na siya’y magkasala sa harap ng Diyos, dapat niyang itakwil ang kanyang pagka-katoliko; itakwil ang mga pari at ang mga utos nito at sumunod siya sa mga utos ng Diyos.

Hango sa aklat na Isang Pagbubunyag Sa Iglesia Ni Cristo/Copyright 1964 by Iglesia Ni Cristo Church Of Christ/Kabanata XV/Pahina 122-127

.