Sinong Tao Ang Kalarawan Ng Diyos?

Sinong Tao Ang Kalarawan Ng Diyos?

Sinulat ni LLOYD I. CASTRO

IKAW, AKO, maging ang ating kapwa ay hindi kabilang sa tinatawag na animal kingdom.  Tayong mga tao ay iba sa hayop.

     Isa sa mga itinuturo sa paaralan ngayon ay ang paniniwalang ang tao ay kabilang sa animal kingdom bagama’t ito raw ang nasa pinakamataas na uri.  Ang paniniwalang ito ay nakaugnay o nakasalig sa teorya ng ebolusyon.

     Gustong isulong at patunayan ng teoryang ito na ang lahat ng mga bagay ay bunga ng katalagahan lamang.  Ang tao raw ay nakarating sa gayong kalagayan mula sa mas mababang uri ng pag-iral—galing siya sa isang ninuno na ninuno rin ng unggoy, bunga ng natural selection o pag-aangkop ng sarili sa kapaligiran upang mag-survive o mabuhay.

     Ang epekto sa marami nang kanilang marinig o malaman ang teorya ng ebolusyon ay ang pag-aalinlangan nila sa tunay na pinagmulan ng tao.  Totoo nga bang ang mga bagay, kabilang na ang tao, ay bunga lamang ng katalagahan at siya ay kabilang sa animal kingdom?

     Kung lubos tayong sumasampalataya na ang Biblia ay katotohanan yayamang ito ay salita ng Diyos (Juan 17:17; II Tim. 3:15), hindi tayo malilito o mag-aalinlangan pa kung totoo nga o hindi na ang pagkakaroon ng tao at ng iba pang bagay na may buhay ay bunga ng ebolusyon.  Tiyak nating hindi ito totoo, bagkus ito ay maling paniniwala sapagkat nilalabag nito ang pagtuturo ng Banal na Kasulatan na lahat ng bahay ay may nagtayo at ang nagtayo o gumawa ng daigdig na ating tahanan at lumalang ng lahat ng bagay rito ay ang Diyos na makapangyarihan sa lahat (Heb. 3:4; Isa. 45:18).

     Bukod sa itinuturo ng Biblia na may Makapangyarihang Diyos na lumalang, pinatutunayan din nito na iba ang tao sa hayop.

Pagkakaiba ng tao sa hayop

Malinaw na ipinakikita ng Biblia ang malaking kaibahan ng tao sa hayop.  Narito ang ilan:

     Una, magkabukod ang paglalang sa dalawang ito.  Nang lalangin ang lahat ng uri ng hayop ay hindi kasama ang tao:  “Sinabi ng Diyos:  ‘Magkaroon ng lahat ng uri ng hayop sa lupa—maaamo, maiilap, malalaki at maliliit.’  At gayon nga ang nangyari.  Nilikha nga niya ang lahat ng ito, at siya’y lubos na nasiyahan nang mamasdan ang mga ito.  Pagkatapos likhain ang lahat ng ito, sinabi ng Diyos:  ‘Ngayon, lalangin natin ang tao’ …” (Gen 1:24-26, Magandang Balita Biblia)

     Pangalawa, nilalang ang tao na kalarawan ng Diyos, samantalang ang hayop ay hindi:  “At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.” (Gen. 1:27)

     At, ang tao ay may kapangyarihan sa mga hayop:  “At sinabi ng Dios, Lalangin natin ang tao sa ating larawan, ayon sa ating wangis: at magkaroon sila ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop, at sa buong lupa, at sa bawa't umuusad, na nagsisiusad sa ibabaw ng lupa.” (Gen. 1:26)

     Kaya iba ang tao sa hayop.  Ang tao ay hindi kabilang sa mga hayop.

Kalarawan sa kabanalan at pag-ibig

Nilalang ng Diyos ang tao upang maging kalarawan Niya sa kabanalan at pag-ibig:

  “Ayon sa pagkapili niya sa atin sa kaniya bago itinatag ang sanglibutan, upang tayo'y maging mga banal at mga walang dungis sa harapan niya sa pagibig.” (Efe. 1:4).

     Hindi sa likas na kalagayan kalarawan ng Diyos ang tao.  Ang Diyos ay espiritu—walang laman at buto, walang materyal na anyo—di gaya ng tao na nagtataglay ng mga ito (Juan 4:24; Lucas 24:39).  Manapa, sa lahat ng nilalang ng Diyos, ang tao ang pinili Niya upang maging kalarawan Niya sa kabanalan at pag-ibig.

     Hinahanap ng Diyos na magpakabanal ang tao sapagkat Siya na Lumalang ay banal (I Ped. 1:15-16).  Nais Niyang ang tao ay umibig, unang-una na sa Kaniya, sapagkat Siya’y pag-ibig (Mar. 12:30; I Juan 4:16).

     Kaya, sa pagkapanukala at pagkakalalang ay iba ang tao sa hayop.  Hindi nilayon ng Diyos na ang tao ay maging katulad lamang ng hayop.  Nilalang ang tao upang magpakabanal at umibig sa Diyos.

Ang pagkakatulad sa hayop

Tunay na may pagkakatulad din ang tao sa hayop.  Bukod sa parehong may hininga at may laman o pisikal na anyo, ang isa pang pagkakatulad ng tao sa hayop ay siya’y may kamatayan din:  “Ang hangganan ng tao at ng hayop ay iisa, kamatayan.  Iisa ang kanilang hininga.  Ang tao’y wala nang kaibahan sa hayop, pare-parehong walang kabuluhan” (Ecles. 3:19, MB)

     Bagaman ang tao ang pinili ng Diyos sa lahat ng Kaniyang nilalang upang maglingkod sa Kaniya (Awit 100:2-3), sa harap Niya ay nawalan ito ng kabuluhan, at katulad ng hayop, ang tao ay nagkaroon ng kamatayan.  Ang ugat na dahilan ay kasalanan:  “… lumaganap ang kamatayan sa lahat ng tao sapagkat ang lahat ay nagkasala” (Roma 5:12, MB).

     Bago nagkasala sina Adan at Eva, wala pang kamatayan ang tao.  Pumasok lamang ang kamatayan sa sangkatauhan nang sila ay sumuway sa utos ng Diyos at nagkasala (I Juan 3:4).  Tinakdaan ng Diyos ng kamatayan ang tao “Sapagka’t ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan” (Roma 6:23).

     Ang pagkakasala ang kabaligtaran ng pagpapakabanal.  Kaya, dahil sa kasalanan ay nabigo ang tao na makatugon na maging kalarawan ng Diyos sa pag-ibig at kabanalan:  “Sapagka't ang lahat ay nangagkasala nga, at hindi nangakaabot sa kaluwalhatian ng Dios.” (Roma 3:23).

     Dahil dito, napakalaki ng suliranin ng tao.  Nawala siya sa pagiging kalarawan ng Diyos at nagkaroon na ng kamatayan, hindi lamang ng pagkalagot ng hininga, kundi ang ikalawang kamatayan sa kaparusahang walang hanggan sa dagat-dagatang apoy (Apoc. 20:14).

Muling maging kalarawan

Upang maligtas sa parusa ay kailangang makabalik ang tao sa uring kalarawan ng Diyos.  Paano mangyayari ito?  Dapat siyang maging katulad ng larawan ng Anak ng Diyos:

     “Sapagka't yaong mga nang una pa'y kaniyang nakilala, ay itinalaga naman niya na maging katulad ng larawan ng kaniyang Anak, upang siya ang maging panganay sa maraming magkakapatid” (Roma 8:29).

     Ito ay sapagkat si Jesucristo ang larawan ng Diyos:

     “Na siya ang larawan ng Dios na di nakikita, ang panganay ng lahat ng mga nilalang.” (Col. 1:15)

     Ayon sa Biblia, si Cristo lamang ang taong hindi nagkasala (Juan 8:40; I Ped. 2:21-22).  Kaya Siya lamang ang nakatupad ng layunin ng Diyos na ang tao ay maging kauri Niya (Diyos) sa pag-ibig at kabanalan.  Ang mga taong larawan ni Cristo, kung gayon, ang kalarawan ng Diyos.

     Magiging larawan ni Cristo ang tao kung papayag siyang malalang kay Cristo:

  “Sapagka't tayo'y kaniyang gawa, na nilalang kay Cristo Jesus para sa mabubuting gawa, na mga inihanda ng Dios nang una upang siya nating lakaran.” (Efe. 2:10)

     Malalalang kay Cristo ang tao sa paraang ang “dalawa ay lalangin sa kaniyang sarili ang isang taong bago” (Efe. 2:15) na binubuo ni Cristo bilang ulo at ng Iglesia bilang katawan Niya (Col. 1:18).  Si Cristo at ang Kaniyang Iglesia ay hindi na dalawa sa harap ng Diyos kundi iisa na lamang—isang taong bago.

     Kaya, malalalang kay Cristo ang tao kung siya ay magiging bahagi ng isang taong bago na ang katumbas ay umanib siya sa Iglesia ni Cristo.  Larawan ni Cristo ang mga kaanib sa Iglesia ni Cristo sapagkat Siya ang ulo at ang Iglesia na katawan ay iisang tao lamang sa paningin ng Diyos.

     Dahil larawan na sila ni Cristo, ang mga kaanib ng Iglesia ni Cristo ay larawan na ng Diyos.  Hindi dahil si Cristo ang Diyos kundi dahil si Cristo, sa Kaniyang pagiging walang kasalanan, ang tanging tao na nakatugon sa pagiging larawan ng Diyos sa pag-ibig at kabanalan (I Ped. 2:21-22).

Tinubos at binanal

Kailangan ng tao ang Panginoong Jesucristo upang siya’y mabanal at sa gayo’y maging kalarawan ng Lumalang sapagkat na kay Cristo ang katubusan:  “Sapagkat hinirang niya tayo sa kanya bago pa nilalang ang sanlibutan, upang maging banal at walang kapintasan sa kanyang paningin.  Sa pag-ibig, tayo’y kanyang itinalaga sa pagkukupkop bilang kanyang mga anak sa pamamagitan ni Jesu-Cristo, … sa kanya’y mayroon tayong katubusan sa pamamagitan ng kanyang dugo, ang kapatawaran ng mga kasalanan, ayon sa masaganang biyaya ng Dios” (Efe. 1:4-5, New Pilipino Version).

Upang mabanal ang tao, kailangang matubos siya at mapatawad sa kasalanan sa pamamagitan ng dugo ni Cristo.  Sa gayong paraan, magiging kalarawan na siya ng Diyos.

     Kung na kay Cristo ang katubusan, bakit kailangan pang umanib sa Iglesia?  Sapagkat ang Iglesia ang tinubos:  “Ingatan ninyo kung gayon ang inyong mga sarili at ang buong kawan na rito’y hinirang kayo ng Espiritu Santo na mga katiwala, upang pakainin ang iglesia ni Cristo na binili niya ng kaniyang dugo.” (Gawa 20:28, isinalin mula sa Lamsa Translation).

     Kaya, hindi sapat na tanggapin at sampalatayanan lamang si Cristo kundi kailangan ding umanib sa Iglesia ni Cristo.  Hindi maiiwasan ng sinumang nagnanais mapatawad sa kaniyang kasalanan na umanib sa Iglesia ni Cristo sapagkat “maliban na sa pagkabuhos ng dugo ay walang kapatawaran” (Heb. 9:22).

     Kung gayon, sa ganang sarili ng tao, anuman ang kaniyang gawin ay hindi siya mababanal.  Sa Iglesia ni Cristo lamang niya ito matatamo dahil ito ang tinubos at nilinis ng dugo ni Cristo.  Kaya, sa Iglesia ni Cristo matutupad ang layunin ng Diyos na maging kalarawan Niya ang tao sa kabanalan.

Wala nang kamatayan

Paano ang suliranin sa kamatayan?  Abutan man ng kamatayan ang mga kaanib ng Iglesia ni Cristo, nakatitiyak silang makakasama sa unang pagkabuhay na muli:  “Sapagka't ang Panginoon din ang bababang mula sa langit, na may isang sigaw, may tinig ng arkanghel, at may pakakak ng Dios: at ang nangamatay kay Cristo ay unang mangabubuhay na maguli; Kung magkagayon, tayong nangabubuhay, na nangatitira, ay aagawing kasama nila sa mga alapaap, upang salubungin ang Panginoon sa hangin: at sa ganito'y sasa Panginoon tayo magpakailan man.” (I Tes. 4:16-17).

     Sa pagbabalik ng Panginoon sa Araw ng Paghuhukom ay unang bubuhaying muli ang mga “namatay kay Cristo.”  Samantala, ang mga aabutang buhay na kay Cristo ay hindi na makararanas pa ng kamatayan.

     Ang mga taong kay Cristo ay nasa Iglesia na itinayo Niya at kinikilala Niyang “aking Iglesia” (Mat. 16:18) na tinawag ng mga apostol na Iglesia ni Cristo:  “Magbatian kayo ng banal na halik.  Lahat ng iglesya ni Cristo ay bumabati sa inyo” (Roma 16:16, NPV).

     Kaya, ang mga kay Cristo ay ang mga kaanib ng Iglesia ni Cristo.  Tinitiyak ng Biblia na sila ang maliligtas sa Araw ng Paghuhukom.  Hindi na sila parurusahan sa ikalawang kamatayan:  “Mapalad at banal ang makalakip sa unang pagkabuhay na maguli:  sa mga ito’y walang kapangyarihan ang ikalawang kamatayan …” (Apoc. 20:6).

Pasugo God’s Message/October 2010/Pages 21-23/Volume 62/Number 10/ISSN 0116-1636