ANG DI MAKAKAMIT NG TAONG NANINIWALA SA TRINIDAD

ANG DI MAKAKAMIT NG TAONG NANINIWALA SA TRINIDAD 

[DAAN NG BUHAY (Kawikaan 6:23)]

Teofilo C. Ramos Sr.

IPINAGTATAKA ng mga hindi kaanib sa Iglesia Ni Cristo kung bakit hindi kami naniniwala sa Trinidad gayong halos lahat naman daw ng kabilang sa tinatawag na Sangkakristiyanuhan ay naniniwala rito. Sa bagay na ito ay sadyang naiiba ang Iglesia Ni Cristo sa kanila. Sa pamamagitan ng artikulong ito ay malalaman ninyo kung bakit hindi namin pinaniniwalaan ang Trinidad kundi ito'y tahasan pa naming tinututulan. Malalaman din natin dito ang ibubunga sa isang tao na naniniwala at nagtataguyod ng aral na ito. Subali't alamin muna natin kung ano ang aral na ito.

ANG ARAL TUNGKOL SA "TRINIDAD" 

Ano ba ang aral na tinatawag na Trinidad? Batay sa Catesismo ng Iglesia Katolika, ito ay ang paniniwala na ang Diyos ay may tatlong persona, alalaong baga'y, ang Ama, ang Anak at ang Espiritu Santo. Na ayon pa rin sa kanila ang bawa't persona ay tunay na Diyos subalit ang tatlong ito ay iisa lamang Diyos.

 

T. Ilan ang Dios? 

S. Isa lamang.

 

T. At ang Personas niya ay ilan kaya?

S. Tatlo.

 

T. Turan mo kung alin-alin? 

S. Ama, Anak at Espiritu Santo.

 

T. Ang Ama ay Dios?

S. Oo, Dios din.

 

T. Ang Espiritu Santo ay Dios?

S. Oo, Dios din naman.

 

T. At iba baga ang pagka Dios ng Ama sa pagka Dios ng Anak o ng Espiritu Santo?

S. Dili kundi isa rin ang pagka Dios nila. Kaya silang tatlong Personas ay iisang Dios (p. 20)

 

Totoo kaya ito? Ang Diyos ba ay binubuo ng tatlong persona? Ilan ang tunay na Diyos at sino Siya? Ayon mismo sa pagtuturo ng mga apostol ay ganito ang kanilang pagpapakilala: 

Ngunit sa ganang atin ay may isang Dios lamang, ang Ama, na buhat sa kaniya ang lahat ng mga bagay, at tayo'y sa kaniya,..(I Cor. 8:61)

 

Iisa lamang ang Diyos ang Ama.Walang sinasabi si Apostol Pablo na ang iisang Diyos ay "ang Ama, ang Anak, at ang Espiritu Santo." Bakit naparagdag ang Anak, at ang Espiritu Santo sa Ama na iisang Diyos? Sino ba ang lumikha o umimbento ng aral na ang ating Panginoong Jesucristo (ang Anak) at ang Espiritu Santo ay Diyos din? Sa aklat na Discourses On The Apostle's Creed, na sinulat ng paring katoliko na si Clement H. Crock, ay ganito ang ating mababasa:

 

Thus, for example, it was not until 325A.D. at the council of Nicea, that the [Catholic] Church defined for us that it was an article of faith that Jesus is truly God.... In 381, at the Council of Constan-tinople, it was defined that is an article of faith that the Holy Ghost is God. [Rev. Clement H. Crock, Discourses On The Apostle's Creed (New York: Joseph F. Wagner, Inc., 1938), p. 206.]

 

Sa Pilipino: 

Kaya, halimbawa noon lamang 325 taon ng Panginoon, sa konsilyo ng Nicea, nang ipaliwanag ng Iglesia [Katolika) sa atin na isang alituntunin ng pananampalataya na si Jesus ay tunay na Diyos... Noong 381, sa konsilyo ng Constantinopla, ipinaliwanag na isang tuntunin ng pananampalataya na ang Espiritu Santo ay Diyos.

 

Konsilyo ng Nicea ang lumikha ng aral na si Cristo ay Diyos. Ito'y noon lamang 325 A.D. naganap. Samantala, ang konsilyo naman ng Constantinopla ang umimbento ng aral na ang Espiritu Santo ay Diyos. Ito nama'y noong 381 A.D. Matagal nang patay ang mga Apostol bago "nalikha" ang aral na si Cristo at ang Espiritu Santo ay Diyos.

 

ANG TERMINONG TRINIDAD 

Ano ang ipinagtapat ng mga naniniwala sa 'Trinidad" tungkol sa terminong ito? Ganito ang kanilang pahayag:

 

The Bible does not use the word purgatory any more than it uses the word Trinity, ... (Leslie Rumble and Charles M. Carty, Radio Replies, Wol. III (llinois: Tan books and Publishers, Inc., 1979), p. 224.]

 

Sa Pilipino: 

Hindi ginamit ng Biblia ang salitang purgatoryo tulad ng hindi paggamit nito sa salitang Trinidad. 

Maging ang ilang sektang Protestante na naniniwala rin sa Trinidad ay inaamin na:

 

The term 'trinity' is not found in Scripture,... [Augustus Hopkins Strong, Systematic Theology (Philadelphia: The Judson Press, 1907), p. 304.] 

Sa Pilipino:

 

Ang terminong 'trinidad' ay 

wala sa [Banal] na Kasulatan,... 

Kung ang terminong "Trinidad"ay hindi mula sa Biblia, saan nagmula ito? Sino ang kumatha nito? Ganito ang ating matutunghayan sa aklat na Systematic Theology na sinulat ni Dr. Augustus Strong:

 

The invention of the term is ascribed to Tertullian. (Strong,p. 304)

 

Sa Pilipino: 

Ang pagkakakatha ng terminong ito ay ipinalalagay na gawa ni Tertuliano.

 

At mayroon pang ganitong pahayag sa Systematic Theology na inayos naman ni Louis Berkhof:

 

Tertullian was the first to use term Trinity' and to formulate the doctrine, ... (Berkhof, p. 82)

Sa Pilipino: 

Si Tertuliano ang unang gumamit ng terminong 'Trinidad' at siyang bumalangkas sa doktrinang ito..

 

Dapat mapansin na ang Biblia ay walang kaugnayan sa 'Trinidad' kundi, ito ay isang katha lamang ng mga naniniwala na liban sa Ama, ang Anak at ang Espiritu Santo ay mga persona ng iisang Diyos.

 

KUNG KAILAN ITO NABUO 

Kailan ba sinimulang buuin ang doktrina ukol sa Trinidad. Ayon pa rin sa aklat na Systematic Theology ni L. Berkhof ay ganito ang sinasabi:

 

The [Catholic] Church began to formulate its doctrine of the Trinity in the fourth century. [Louis Berkhof, Systematic Theology (Michigan: Eardman's Publishing Co., 1939) pp.82-83.

 

Sa Pilipino: 

Sinimulang buuin ng Iglesia [Katolikal] ang doktrina nito ukol sa Trinidad noong ika-4 ng siglo.

 

Sinimulang buuin ng Iglesia Katolika ang doktrina ukol sa Trinidad? Ganito ang ibinibigay na kasagutan sa atin ng aklat na Fundamentals of Catholic Dogma: 

The most complete formulation of the doctrine of Trinity in a Creed since the times of the Fathers is found in the Symbol of the 11th Synod of Toledo (674), which is composed mosaic-like out of texts from the Fathers (above all from St. Augustine, St. Fulgentius, St. Isidore of Seville), and of former Synods (especially that of the 6th Synod of Toledo, 638). [Ludwigg Ott, Fundamentals of Catholic Dogma. Nihil Obstat: Jeremiah J. O. Sullivan, D.D. Imprimatur: Cor-nelius (Illinois: Tan Books and Publishers, Inc. 1980), p. 53.]

 

Sa Pilipino: 

Ang pinakakumpletong pormulasyon ng doktrina ng Trinidad sa isang kredo mula nang panahon ng mga Ama at matatagpuan sa kredo ng ika-11 kapulungang Toledo (675), na binuong tulad ng mosaik na hinango sa mga tekstong mula sa mga Ama (higit sa lahat mula kina San Agustin, Sn. Fulgentius, San Isidro ng Seville), at sa mga naunang kapulungan (lalo na ang ika-6 na kapulungan ng Toledo, 638). 

Samakatuwid, noon lamang ikapitong siglo ganap na nabuo ang pormulasyon ng doktrina sa Trinidad na pinaniniwalaan ng napakaraming tao.

 

Ang doktrina ukol sa Trinidad ay isang aral na nilikha lamang ng Iglesia Katolika kaya walang kinalaman ang Banal na Kasulatan sa aral na ito.

 

ANG ARAL NG BIBLIA TUNGKOL SA ANAK AT SA ESPIRITU SANTO 

Ano po ba ang sinasabi ng Biblia tungkol sa ating Panginoong Jesucristo? Diyos ba siya na katulad ng Ama? Sa I Tim. 2:5 ay ganito ang pahayag:

 

Sapagka't may isang Dios at may isang Tagapamagitan sa Dios at sa mga tao, ang taong si CristoJesus...

 

Tao ang ating Panginoong Jesucristo. Hindi siya Diyos na gaya ng paniniwala ng iba.

 

Ano naman ang sinasabi ng Biblia tungkol sa Espiritu Santo? Sa Juan 14:26 ay ganito ang nakasulat:

 

Datapuwa't ang mang-aaliw, samakatuwid baga'y ang Espiritu Santo, na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa inyo ng lahat ng mga bagay at magpapaalaala ng lahat na sa inyo'y aking sinabi.

 

Ang Espiritu Santo ayon sa Biblia ay mang-aaliw na isinusugo ng Ama Hindi sinasabi sa talata na ang Espiritu Santo ay Diyos. Mapapansin na iba ang Espiritu Santo na isinu sugo at ang Diyos na nagsusugo.

 

Kung gayon, namamalagi ang aral na ang Ama lamang ang tunay na Diyos.

 

ANG DI MAKAKAMIT NG MGA NANINIWALA SA TRINIDAD 

Alin ba ang di makakamit ng mga tao na naniniwala sa Trinidad o sa Diyos na diumano'y may tatlong persona? Sa pahayag mismo ng ating Panginoong Jesucristo ay ganito ang Kaniyang kasagutan:

 

Ang mga bagay na ito ay sinalita ni Jesus; at sa pagtingala ng kaniyang mga mata sa langit, ay sinabi niya, Ama, dumating na ang oras; luwalhatiin mo ang iyong Anak, upang ikaw ay luwalhatiin ng Anak.... 

At ito ang buhay na walang hanggan, na ikaw ay makilala nila na iisang Dios na tunay, at siya'y iyong sinugo, samakatuwid bagay si JesuCristo. (Jn. 17:1, 3)

 

Ang di makakamit ng mga taong naniniwala na bukod sa Ama, ang Anak at ang Espiritu Santo ay Diyos din, ay ang buhay na walang hanggan. Hindi ba ang buhay na walang hanggan ay ninanais natin na matamo? Kung gayon, dapat lamang na itakwil natin ang paniniwala sa Trinidad.

Sampalatayanan natin na ang Ama ang Siyang tunay na Diyos. Ito ang ikapagtatamo ng buhay na walang hanggan. 🕎

 

PASUGO GOD'S MESSAGE 

MAYO-HUNYO 1983

Pahina 43-44

WALANG KAUGNAYAN SA KARAPATAN KAY CRISTO AT SA MGA APOSTOL ANG IGLESIA KATOLIKA

WALANG KAUGNAYAN SA KARAPATAN KAY CRISTO AT SA MGA APOSTOL ANG IGLESIA KATOLIKA 

Lucas M. Bulante Sr. 

ANG TUNAY NA Iglesiang sa Diyos ay yaong Iglesiang itinayo ni Cristo. Si Cristong nagtayo ay may karapatang galing sa Diyos. Ang mga Apostol na nangasiwa sa Iglesia noong si Cristo ay umakyat sa langit ay nakaugnay sa karapatan ni Cristo. Kaya ang Iglesiang pinamamahalaan ng mga Apostol ay tunay na Iglesia na itinayo ni Cristo at, kung gayon, ay sa Diyos. 

Sinumang tagapangaral na magsasabing ang Iglesiang ipinangangaral niya ay Iglesiang itinatag ni Cristo ay kailangang makapagbigay ng katunayan na mayroon siyang kaugnayan kay Cristo at sa mga Apostol kapag ang pinag-uusapan ay karapatan. Kapag wala ang kaugnayang ito, ang ipinangangaral niya ay hindi tunay na Iglesia kundi bulaan. 

Sinasabi ng mga paring Katoliko na ang Iglesia Katolika raw ay may kaugnayan sa karapatan - kay Cristo at sa mga Apostol. Papaano ipinagpapanggap ng Iglesia Katolika na siya ang tunay na Iglesia? Sa aklat na sinulat ng paring si Enrique Demond, na pinamagatang Siya Ang Inyong Pakinggan, Ang Aral na Katoliko, sa pahina 85, ay ganito ang sinasabi: 

Lubhang malinaw na namamalas na kay Jesucristo ay nanggaling ang Iglesia Katolika Romana lamang na itinayo Niya noong taong 33 sa Jerusalem. Ang labingdalawang Apostol ang labingdalawang pinakahaligi namang pumapasan ng gusaling ito, Si San Pedro ang pinaka-ulo at principe nila. Ang kahalili niya'y ang Santo Papang natitira sa Roma. 

Ayon sa paring sumulat nito, ang Iglesia Katolika raw ay nanggaling kay Cristo at siyang itinayo ni Cristo.Si San Pedro raw ang pinaka-ulo ng Iglesia, at ang papa raw na naninirahan sa Roma ay siyang kahalili ni San Pedro. Sino raw ang naglagay kay Apostol Pedro upang maging puno ng Iglesia? Sa aklat na ito ni pare Enrique Demond, sa pahina 80, ay ganito ang ating mababasa:

"Ipinagkatiwala ni Jesu-cristo ang pamamahala ng Kanyang Iglesia sa mga apostol at sa kanilang mga kahalili. Inila-gay niya na parang pinakapuno ng buong Iglesia ni San Pedro." 

Sino raw ang naglagay kay Pedro bilang puno ng Iglesia? Ayon sa pare ay si Jesucristo. Totoo ba ang sinasabi ng pare na inilagay ng ating Panginoong Jesucristo si Apostol Pedro upang maging puno ng buong Iglesia? Sino ba ang ipinakikilala ng Biblia na puno o ulo ng Iglesia? Sa Col. 1:18 ay ganito ang nakasulat:

"At siya ang ulo ng katawan, sa makatuwid baga'y ng iglesia.. 

Ayon kay Apostol Pablo, si Cristo ang ulo ng katawan na siyang Iglesia. Kung gayon, hindi totoo na inilagay ni Cristo si Pedro na maging ulo o puno sa Iglesiang itinayo Niya. Maaari po bang palitan si Cristo sa karapatan Niyang ito? Ganito ang sinasabi sa Heb. 7:24-25: 

Datapuwa't siya, sapagka't namamalagi magpakailan man ay may pagkasaserdote siyang di mapapalitan.... 

Dahil dito, naman siya'y nakapagliligtas na lubos sa mga nagsisilapit sa Dios sa pamamagi-tan niya, palibhasa'y laging nabubuhay siya upang mamagitan sa kanila. 

Maliwanag na hindi maaaring palitan si Cristo sa Kaniyang karapatan. Narito pa ang isang talata sa Biblia na lalong nagpapatunay na si Cristo, sa lahat ng panahon, ay hindi napalitan sa Kaniyang pananagutan. Sa Heb. 13:8 ay ganito ang nakasulat:

"Si Jesucristo ay siya ring kahapon at ngayon, oo at magpakailan man."

 Maliwanag na si Cristo ang ulo o puno, kahapon, ngayon at magpakailan man. Ang pinapalitan ay yaong nagretiro o kaya'y wala nang kakayahan. Ito kailan man ay hindi nasumpungan o ginawa ni Cristo. Bakit hindi maaaring si Apostol Pedro ang maging puno ng Iglesia? Ano ang sagutin ng puno ng Iglesia? Ganito ang mababasa natin sa Efe. 5:23: 

"Sapagka't ang lalake ay pangulo ng kaniyang asawa, gaya naman ni Cristo na pangulo ng iglesia, na siya rin ang tagapagligtas ng katawan. "Lubhang napakalinaw na ang sagutin ng puno o ulo ng Iglesia ay ang pagliligtas Niya sa katawan o Iglesia. Hindi ito magagawa ni Apostol Pedro. Ngunit ito'y magagawa ni Cristo sapagkat Siya ang inilagay ng Diyos na maging Tagapagligtas. 

Kung si Pedro ay hindi ulo o puno sa Iglesiang itinayo ni Cristo, ano ang tungkulin ni Pedro? Ganito ang mababasa natin sa Gal. 2:7-8: 

Kundi bagkus nang makita nila na sa akin ay ipinagkatiwala ang evangelio ng di-pagtutuli, gaya rin naman ng pagkakatiwala kay Pedro ng evangelio ng pagtutuli 

(Sapagka't ang naghanda kay Pedro sa pagka-apostol sa pagtutuli ay naghanda rin naman sa akin sa pagkaapostol sa mga Gentil);. 

Maliwanag na ang tungkulin ni Apostol Pedro ayon sa Biblia ay Apostol sa mga Judio. Mayroong dalawang pangkatin ng mga tao na naging kaanib sa Iglesiang itinayo ni Cristo noong unang siglo. Ang isa ay ang lahing Judio na dito Apostol si Pedro,at ang isa ay ang mga Gentil na dito naman Apostol si Pablo. 

Papaano pa pinatunayan sa pangyayari sa panahon ng mga Apostol na si Apostol Pedro ay hindi nga siyang nangangasiwa sa buong Iglesia? Dito sa Gawa 8:14 ay ganito ang sinasabi: 

"Nang mabalitaan nga ng mga Apostol na nangasa Jerusalem na tinanggap ng Samaria ang salita ng Dios, ay sinugo nila sa kanila si Pedro at si Juan."Si Apostol Pedro ay isinugo sa Samaria kasama si Juan. Ayon din sa patotoo ng mga paring Katoliko, sino ba ang mataas: ang nagsusugo o ang sinusugo? Sila rin ang sasagot sa pamamagitan ng aklat na sinulat ni Cardinal Gibbons, na tinagalog ni Rufino Alejandro, Ang Pananampalataya Ng Ating Mga Ninuno, pahina 122. Ganito ang nakasulat: 

"Di ba ang kapangyarihang nagsusugo ay mataas kaysa sinusugo?" Ma-linaw na mataas ang nagsusugo kaysa isinusu-go.Si Apostol Pedro ay sinugo lamang at hindi nagsusugo. Kaya may mas mataas sa kaniya sa karapatan. Papaano magiging puno si Pedro gayong sinusugo lamang? 

Sino ang namamahala sa buong Iglesia noong si Cristo ay nasa langit na? Kapag nagkakaroon ng mga suliranin sa Iglesia, sino ang nagpapasiya o humahatol? Ganito ang maba-basa natin sa Gawa 15:1-2: 

At may ibang mga taong nagsilusong mula sa Judea ay nagsipagturo sa mga kapatid na sinasabi, Maliban na kayo'y mangagtuli ayon sa kaugalian ni Moises, ay hindi kayo mangaliligtas. 

At nang magkaroon si Pablo at si Bernabe ng di kakaunting pagtatalo at pakikipagtuligsaan sa kanila, ay ipinasiya ng mga kapatid na si Pablo at si Bernabe, at ang ilan sa kanila, ay magsiahon sa Jerusalem, sa mga apostol at sa mga matanda tungkol sa suliraning ito. 

Nang magkaroon ng suliranin ang Iglesia sa dako ng mga Gentil na pinamamahalaan ng Apostol na si Pablo ay ipinasiya nila na umahon sa Jerusalem upang dito pagpasiyahan ang suliranin. Bakit sa Jerusalem? Sapagkat naroon ang nangangasiwa sa buong Iglesia na siyang may karapatang humatol o magpasiya. Nang umahon sina Pablo at Bernabe sa Jerusalem upang malutas ang suliranin, sino ang humatol? Ganito ang mababasa natin sa Gawa 15:12-13, 19: 

At nagsitahimik ang boong karamihan; at kanilang pinakinggan si Bernabe at si Pablo na nagsisipagsaysay ng mga tanda at ng mga kababalaghang ginawa ng Dios sa mga Gentil sa pamamagitan nila. 

At nang matapos na silang magsitahimik, ay sumagot si Santiago, na sinasabi, Mga kapatid, pakinggan ninyo ako: 

Dahil dito'y ang hatol ko, ay huwag nating gambalain yaong sa mga Gentil ay nangagbabalik-loob sa Dios. 

Maliwanag na ang nagpapasiya o humahatol sa mga suliranin sa buong Iglesia nang panahong yaon ay si Apostol Santiago (Alfeo). Si Apostol Pedro ay tagatanggap lamang ng ipinasiya ng nangangasiwang pangkalahatan na si Santiago (Alfeo). 

Ano ang pinagbabatayan ng Iglesia Katolika na si Apostol Pedro'y inihalal ni Jesus na puno ng Iglesia? Sa aklat ni Cardinal Gibbons na pinamagatang Ang Pananampalataya Ng Ating Mga Ninuno, sa pahina 106-107, ay ganito ang nakasulat: 

Katuparan ng Pangako. Ang pangakong binitiwan ng ating Mananakop sa paglikha kay Pedro bilang Kataastaasang Puno ng Kanyang Iglesia ay natupad sa mga sumusunod na pangungusap: "Ang wika ni Hesus kay Simon Pedro: Simon, anak ni Juan, iniibig mo baga Ako nang higit sa mga ito? Ang sagot niya sa Kaniya: Oo, Panginoon, nalalaman Mong Ikaw ay iniibig ko. Ang wika Niya sa kanya: Pakanin mo ang Aking maliliit na tupa. Ang wika Niya uli sa kanya: Simon, anak ni Juan, Iniibig mo baga ako? Ang sagot niya sa Kanya: Oo, Panginoon, nalalaman Mong Ikaw ay iniibig ko. Ang wika Niya sa kanya: Pakanin mo ang Aking maliliit na tupa. Ang ikatlong wika niya sa kanya: Iniibig mo baga ako? Ang sagot niya sa kanya: Panginoon, natatalos Mo ang lahat ng bagay. Nalalaman Mong Ikaw ay iniibig ko. Ang wika Niyasa kanya: Pakanin mo ang Aking mga tupa. (San Juan XXI. 15-17) 

Ano ang pinagbabatayan ng mga pare sa kanilang pagsasabi na si Pedro ay inihalal ni Cristo na maging kataastaasang puno ng Iglesia? Noon daw mabuhay na mag-uli si Cristo ay kay Pedro ipinagkatiwala ang pagkapuno ng Iglesia. Ang talata sa Biblia na kanilang ginamit ay ang Juan 21:15-17. Paghahalal nga kaya kay Pedro bilang pangulo ng Iglesia ang tagpong binabanggit sa Juan 21:15-17? Bakit si Pedro ang hinarap ni Cristo sa pagkakataong ito? Dahil ba 'sa itinataas siya sa tungkulin? Basahin natin ang simula ng tagpong ito. Sa Juan 21:1-4 ay ganito ang ating mababasa: 

Pagkatapos ng mga bagay na ito ay napakitang muli si Jesus sa mga alagad sa tabi ng dagat ng Tiberias; at siya'y napakita sa ganitong paraan. 

Samasama nga si Simon Pedro, at si Tomas na tinatawag na Didimo, at si Natanael na taga Cana ng Galilea, at ang mga anak ni Zebedeo, at dalawa pa sa kaniyang mga alagad. 

Sinabi sa kanila ni Simon Pedro, mangingisda ako. Sinabi nila sa kaniya, kami man ay magsisisama sa iyo. Sila'y nagsiyaon, at nagsilulan sa daong; at nang gabing yaon ay wala silang nahuling anoman. 

Nguni't nang nagbubukang liwayway na, si Jesus ay tumayo sa baybayin: gayon ma'y hindi napagalaman ng mga alagad na yaon ay si Jesus. 

Si Apostol Pedro ang nanguna sa pagiiwan ng tungkulin at pagbabalik sa pangingisda. Nahikayat din niya ang ibang mga Apostol upang iwan din nila ang kanilang tungkulin. Kaya, si Pedrong Apostol ang hinarap ni Cristo. Sa mga tanong ni Cristo sa kanya ay matitiyak natin na si Pedro ay hindi itinataas sa tungkulin kundi sinusumbatan o kinagagalitan. Bakit pinapananagot sa pagpapakain ng mga tupa si Pedro at ang ibang mga Apostol? Ganito ang mababasa natin sa Mateo 4:18-22: 

At sa paglalakad niya sa tabi ng dagat ng Galilea; ay nakita niya ang dalawang magkapatid, si Simon na tinatawag na Pedro, at si Andres na kaniyang kapatid, na inihuhulog ang isang lambat sa dagat; sapagka't sila'y mga mamamalakaya. 

At sinabi niya sa kanila, Magsisunod kayo sa hulihan ko, at gagawin ko kayong mga mamalakaya ng mga tao. 

At pagdaka'y iniwan nila ang mga lambat, at nagsisunod sa kaniya. 

At paglakad sa dako roon ay nakita niya ang dalawa pang magkapatid, si Santiago na anak ni Zebedeo,at ang kaniyang kapatid na si Juan, sa daong na kasama si Zebedeo na kanilang ama, na nagsisipaghayuma ng kanilang mga lambat; at sila'y kaniyang tinawag. 

At pagdaka'y iniwan nila ang daong at ang kanilang ama, at nagsisunod sa kaniya. 

Ang mga Apostol ay itinalaga ni Jesus sa pangangaral ng Ebanghelyo at inalis sa pamamalakaya ng isda. Ito ang binalikan ni Pedro at ng ibang mga Apostol nang si Cristo ay hindi pa nabubuhay na mag-uli. Kaya, may katuwiran si Cristo na kagalitan o sumbatan si Pedro sapagkat iniwan nito ang pamamalakaya ng tao o pagpapakain sa mga tupa ni Cristo. Mapatutunayan kaya ng Iglesia Katolika na may pahayag na mula sa Diyos ukol sa pagiging obispo o papa ni San Pedro? Ganito ang ating mababasa sa isang aklat na may pamagat na The Question Box, sinulat ng paring si Bertrand L. Conway sa pahina 145: 

It was not divinely revealed that St. Peter was Bishop of Rome.The Vatican Council...defined it as an article of faith that "St. Peter still lives presides and judges in the person of his successors, the Bishops of Rome." 

Sa Pilipino: 

Walang pahayag na mula sa Diyos na si San Pedro ay naging Obispo ng Roma...Ipinahayag ng Konsilyo ng Batikano...bilang tuntunin ng pananampalataya na si "San Pedro ay nabubuhay pa, nangangasiwa, at nagpapasiya sa katauhan ng kaniyang mga kahalili, ang mga Obispo ng Roma." 

Kahit ang Iglesia Katolika ay hindi makapagbigay ng katunayan na si San Pedro ay naging obispo sa Roma. Lalong walang pahayag na mula sa Diyos ang ukol sa bagay na ito. Ang kasaysayan kaya ay nagpapatunay na si San Pedro ay naging obispo sa Roma? Sa isang aklat na may pamagat na History of Western Europe, sinulat ni James Harvey Robinson, sa pahina 49 ay ganito ang nakasulat: 

The New Testament speaks repeatedly of Paul's presence in Rome, and Peter's is implied. There had always been, moreover, a persistent tradition, accepted throughout the Christian Church, that Peter was the first Bishop of Rome. While there is no complete historic proof for this belief, it appears to have been generally at least as early as the middle of the second century. 

Sa Pilipino: 

Ang Bagong Tipan ay paulit-ulit na bumabanggit ng pamamalagi ni Pablo sa Roma, at ang tungkol kay Pedro ay ipinahihiwatig. Ngunit, nagkaroon lagi ng isang patuloy na umiiral na sali't saling sabi na tinanggap ng buong Iglesia Kristiana na si Pedro ay naging unang Obispo sa Roma. Samantalang walang hustong pagpapatunay ng kasaysayan tungkol sa paniniwalang ito, lumalabas na ito ay nagsimulang tanggapin ng lahat kahit paano nuon pa mang kalagitnaan ng ikalawang siglo. 

Maging sa kasaysayan ay hindi mapatutunayan na si Pedro ay naging Obispo sa Roma. Ang paniniwala nila na si Pedro ay naging obispo sa Roma ay salig lamang sa tradisyon o sali't saling sabi. Narito pa ang patunay ng isang aklat na may pamagat na The World's Great Events, Volume II, pahina 163: 

Our knowledge of the Papacy in its earliest days is very dim and uncertain. Peter the Fisherman of Galilee,who as a tradition relates, was crucified with his head downward about 66, is claimed by the advocates of the Papal system, but without a shadow of historical proof, as first Bishop of Rome. 

Sa Pilipino: 

Ang ating kaalaman tungkol sa Kapapahan sa mga unang araw nito ay napakalabo at walang katiyakan. Si Pedro, ang Mangingisda ng Galilea, na ayon sa isinaysay ng sali't saling sabi ay ipinako sa krus nang patiwarik humigit-kumulang nuong 66, ay ipinahahayag ng mga tagapagtanggol ng pamahalaan ng Kapapahan, ngunit walang anino ng patunay ng kasaysayan, bilang unang Obispo ng Roma. 

Ayon sa patotoo ng aklat na ito, ang pagiging papa ni Pedro sa Roma ay napakalabo at hindi tiyak. Ni walang anino ng patunay ng kasaysayan. Madilim ayon sa kasaysayan. 

Ginawa ba ni Jesus na papa si Apostol Pedro? Ano ang sinasabi ng mga awtoridad ng Iglesia Katolika? Sa isang babasahing Katoliko na may pamagat na Why Millions Call Him 'Holy Father', ipinalimbag ng Supreme Council Knights of Columbus, may imprimatur ni Joseph Ritter, Arsobispo ng St. Louis, sa pahina 1 ay ganito ang nakasulat: 

"Christ Never Called Peter 'Pope'." 

Sa Pilipino: 

"Hindi Kailanman Tinawag ni Cristo si Pedro na 'Papa'."

Maliwanag na hindi tinawag ni Cristo si Pedro na papa. Ano ba ang ibig sabihin ng "papa"? Sa aklat na isinulat ni Juan Trinidad, na may pamagat na Iglesia ni Cristo, sa pahina 26 ay ganito ang nakasulat:

"At ang Santo Papa (Ama) ay ang pinakamataas na Ama ng ating kaluluwa dito sa lupa, dahil sa siya ang kahalili nang ating Panginoon." 

Ano raw ang ibig sabihin ng papa? Ang ibig sabihin ng papa ay ama ayon na rin sa paliwanag ng pari. Bakit hindi ginawa o tinawag ni Cristo si Pedro na papa o Ama? Ganito ang ating mababasa sa Mateo 23:9: 

"At huwag ninyong tawaging inyong ama ang sinomang tao sa lupa: sapagka't iisa ang inyong ama, sa makatuwid baga'y siya na nasa langit." 

Bawal ni Cristo na tawagin o patawag na ama ang sinumang tao sa lupa, kaya kailanman ay hindi maaaring gawin ni Cristo na papa o ama si Pedro. Anong uring ama ang hindi bawal ng Diyos na itawag sa tao sa lupa? Dito sa Mateo 15:4 ay ito naman ang nakasulat:

"Sapagka't sinabi ng Dios, igalang mo ang iyong ama at ang iyong ina at ang manungayaw sa ama at sa ina, ay mamamatay siyang walang pagsala."

Anong uring ama ang hindi bawal? Ang ama na asawa ng ating ina. Ito ang ama natin sa laman. Ang amang bawal itawag sa kaninumang tao sa lupa ay ang gaya ng pagiging ama ng Diyos. Anong uring ama ang Diyos? Dito sa Ezek.18:4 ay ganito ang nakasulat:

"Narito, lahat ng kaluluwa ay akin; kung papaano ang kaluluwa ng ama, gayon din ang kaluluwa ng anak ay akin: ang kaluluwa na nagkakasala ay mamamatay." 

Maliwanag na ang Diyos ay ama ng kaluluwa sapagkat sa Kaniya nagbuhat ang lahat ng kaluluwa ng tao. 

Itinala ng mga awtoridad Katoliko na si San Pedro raw ang unang papa sa Roma, at ito'y mababasa natin sa Catholic Encyclopedia, Vol. 12, pahina 272: 

List of the Popes 

1) St. Peter, d.67 (?) 

2) St. Linus,67-79 (?) 

3) St. Anacletus I, 79-90(?).. 

Papaano itinala ang pagiging unang papa ni San Pedro? Itinala nila na sa dulo ng pagkakatala ay may "question mark" o tandang pananong. Dalawa ang pinaggagamitan ng "question mark": kung ang isang pangungusap ay pa tanong, at may pagaalinlangan o hindi nakatitiyak. May katuwiran kaya na mag-alinlangan ang nagtala sa pagiging unang papa ni San Pedro? Dito rin sa Catholic Encyclopedia, Vol. 12, pahina 270 ay ganito ang nakasulat: 

The title pope was, as has been stated, at one time employed with far more latitude... It was apparently in the fourth century that it began to become a distinctive title of the Roman Pontiff. 

Sa Pilipino: 

Ang katawagang papa, tulad ng nasabi na, ay ginamit sa isang pagkakataon nang may higit na malawak na kahulugan...Lumilitaw na sa ikaapat na siglo ito ay pinasimulang maging katangi-tanging katawagan ng Pontipise Romano. 

Noon lamang ikaapat na raang taon nagsimula na gamitin ng Pontipise Romano o ng papa sa Roma ang pamagat na papa. Kailan naman namatay si Apostol Pedro ayon din sa Catholic Encyclopedia, Vol. II, pahina 750? Ganito ang ating mababasa:

"In the Chronicle of Eusebius the thirteenth or fourteenth year of Nero is given as that of the death of Peter and Paul (67-68)..."

Sa Pilipino: 

"Sa salaysay ni Eusebio, ang ika-13 o ika-14 na taon ni Nero ang siyang ibinibigay na pagkamatay nina Pedro at Pablo (67-68)..."

Ayon sa aklat ng mga Katoliko, si Apostol Pedro ay namatay noong taong 67-68 A.D. Papaano magiging papa si Pedro gayong matagal na siyang patay nang magsimulang gamitin ng obispo sa Roma ang titulong papa? Gaano katagal nang patay si Pedro? Humigit kumulang tatlong siglo nang patay si Pedro, saka pa lamang ginamit ang titulong papa. 

Kung gayon, hindi nagkaroon kailanman ng kaugnayan sa karapatan ang mga papa ngayon ng Iglesia Katolika kay Apostol Pedro o sa sinumang Apostol ni Cristo. Ito ang nagpapapatotoo na hindi itinayo ni Cristo ang Iglesia Katolika at kung gayo'y hindi kay Cristo. 🕎

PASUGO GOD'S MESSAGE 

MARSO-ABRIL 1981 

Pahina 45-48

HINDI DAPAT DALANGINAN SI MARIA NA INA NI JESUS

HINDI DAPAT DALANGINAN 

SI MARIA NA INA NI JESUS 

Ni KENNETH A. QUANO

 

ANG ISA SA MGA itinatanong ng iba, lalo na ng mga Katoliko, sa Iglesia Ni Cristo ay ang tungkol kay Maria na ina ng Panginoong Jesucristo, na tinatawag din nila na "Mama Mary." Nagtataka sila kung bakit hindi nananalangin kay Maria ang mga kaanib ng Iglesia Ni Cristo. 

Sa relihiyong kanilang kinaaaniban ay maalab ang debosyon nila kay Maria na ina ni Jesus. Ganito ang pahayag ng isang paring Katoliko na si Enrique Demond: 

"Dapat nating igalang at dalanginan na manigit sa lahat ng mga santo ang kabanalbanalang Virgen Maria, sapagka't ang una, siya'y ina ng Dios; ang ikalawa, siya'y hari ng lahat ng mga santo, sa langit; ang ikatlo, siya naman ay atin ding ina;ang ikaapat, ang kanyang pamanhik at pamamagitan sa Dios ay makapangyayari sa lahat." (Siya Ang Inyong Pakinggan: Ang Aral na Katoliko, p. 117) 

Sang-ayon ba sa mga katotohanang nakasulat sa Biblia ang mga paniniwala nilang ito? Dapat bang dalanginan si Maria na ina ni Jesus? Siya nga ba ay ina diumano ng Diyos? 

SI MARIA BA AY INA NG DIYOS? 

Ang paniniwalang si Maria ay ina ng Diyos, o sa Griyego ay Theotokos na ang ibig sabihin ay God-bearer o mother of God (The Teaching of Christ, p. 115), ay hindi matatagpuan sa Biblia. Nalalaman ng mga awtoridad Katolika mismo na ang mga ekspresyong mother of God at Theotokos ay hindi nanggaling sa Biblia:

"Walang matatagpuan sa Biblia na ginamit ang pariralang "Ina ng Diyos" (Fundamentals of Mariology,p. 37, isinalin mula sa Ingles). Ang titulong ito ay ikinapit kay Maria sa paniniwalang ang Panginoong Jesucristo ay Diyos daw sa likas na kalagayan. Subalit sa Biblia ay hindi tinawag na "ina ng Diyos" si Maria, kundi tinawag na "ina ni Jesus" (Gawa 1:14; Juan 2:1,3). 

Kaya wala sa Biblia at hindi itinuro ni Cristo at ng mga apostol na si Maria ay ina ng Diyos. Saan, kung gayon, nagmula ang titulong iyan? Ganito ang pahayag ng isang paring Katoliko na si Bayani Valenzuela: 

"Pangkalahatang Concilio ng Efeso, 431 

"Upang mapabulaanan ang erehiyang kristolohikal ni Nestorius ipinahayag na muli ng conciliong ito ang doktrina sa tunay na pagkatao  ni Kristo, at ipinangaral na tunay na Theotokos, Ina ng Diyos, ang Kanyang ina, ang Banal na Birhen Maria, sa pamamagitan ng pagkakatawang tao." (Ang Aral ni Kristo: Isang Katesismong Katoliko, p. 647) 

Ang Konsilyo ng Efeso noong taong 431 ay pagtitipon ng mga pinuno ng Iglesia Katolika upang talakayin ang mga itinuturing na kontrobersiyal na mga pahayag ng isang patriarkang taga Constantinopla na si Nestorius.

Kinondena ng konsilyo ang kaniyang paniniwala na si Jesus na ipinanganak ni Maria ay ang Cristo, hindi ang Diyos. Pagkatapos ng maraming pagpupulong, pinagkasunduan ng konsilyo at pinagtibay ni Emperador Theodosius II na sinumang magtuturo at maninindigan sa gayong paniniwala ni Nestorius ay patatalsikin kung sila ay obispo o kleriko, at ititiwalag kung sila ay parokyano (newworldencyclopedia.org). 

Samakatuwid, ang paniniwalang si Maria ay ina ng Diyos ay hindi galing sa Biblia, kundi pinagkasunduan lamang sa isang konsilyo. Hindi maaaring maging ina ng Diyos si Maria sapagkat pinatutunayan ng Biblia na ang Panginoong Jesucristo ay hindi Diyos kundi tao sa likas na kalagayan (Juan 8:40; I Tim. 2:5; Juan 20:17, maaaring sangguniin ang iba pang mga artikulo sa sipi na ito). 

NASA LANGIT NA BA SI MARIA AT NAKAPAMAHAGITAN? 

Naniniwala rin ang mga Katoliko na si Maria ay nasa langit na, at ganito ang pagtuturo ng kanilang mga pari: 

"Pagdating nang icatlong arao, sumilid ang calulua ni Maria sa mahal niyang catauhan, at siya ay muling nabuhay, at umaquiat sa langit, at doon pinutungan ng corona nang Santisima Trinidad, at caya ang puri at bati sa caniya nang tanang lumualhati sa Langit, at nating lahat dito sa lupa, ay Anac nang Dios Ama, Ina nang Dios Anac, at Esposa nang Dios Espiritu Santo." (Compendio Historico De La Religion,p.501) 

Ayon sa mga awtoridad Katolika, si Maria diumano ay muling nabuhay, umakyat sa langit, at pinutungan ng korona ng tinatawag nilang Santisima Trinidad. Subalit, ang aral na ito ay hindi nakasulat sa Biblia. Ang totoo, alam din ng mga tagapangaral nila na ito ay hindi matatagpuan sa Biblia: "Matapos mabuhay sa lupa, muling nakapiling si Maria ng kanyang Anak sa langit. Iniakyat siya sa langit, katawan at kaluluwa. Walang hayagang sinasabi sa Ebanghelyo tungkol sa pag-aakyat niya sa langit" (Ang Aral ni Kristo: Isang Katesismong Katoliko, p.259, idinagdag ang pagdiriin). 

Hindi lang wala kundi tahasang sumasalungat iyon sa katotohanang nasa Biblia. Ano ba ang nangyari sa mga taong namatay, gaya ni Maria? Sila ay nasa Sheol o sa libingan at hindi na babangon pa hanggang sa ang langit ay mawala: 

"Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: Hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, Ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, Na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!" (Job 14:12-13) 

Sa Araw ng Paghuhukom, mawawala ang langit (II Ped. 3:7, 10). Habang hindi pa dumarating ang araw na iyon, ang mga taong namatay ay hindi magsisibangon o magsisigising sa kanilang pagkakatulog. Batay sa katotohanang ito, napakahalagang itanong: May kabuluhan ba ang pagdalangin kay Maria upang diumano'y maipamagitan niya ang tao sa Diyos? Ang sagot ay, wala! Hindi iyon magagawa ni Maria, sapagkat "Ang patay ay hindi pumupuri sa Panginoon, Ni sinomang nabababa sa katahimikan" (Awit 115:17). 

Kung paanong hindi makapupuri ang patay, ay hindi rin nito magagawa ang manalangin. Ang patay ay wala nang alaala ni pag-iisip (Awit 6:5; 146:4). Wala nang kinalaman ang mga patay sa anumang ginagawa ng mga buhay, ayon sa Eclesiastes 9:5-6: 

"Sapagka't nalalaman ng mga buháy, na sila'y mangamamatay: nguni't hindi nalalaman ng patay ang anomang bagay ni mayroon pa man silang kagantihan; sapagka't ang alaala sa kanila ay nakalimutan. Maging ang kanilang pagibig, gaya ng kanilang pagtatanim at ng kanilang pananaghili ay nawala ngayon; na wala man silang anomang bahagi pa na magpakailan man sa anomang bagay na nagawa sa ilalim ng araw." 

Samakatuwid, si Maria, na matagal nang namatay, ay hindi rin makapananalangin o makalalapit sa Diyos para ipamagitan diumano ang mga buháy 

ANG IISANG TAGAPAMAGITAN 

Kung si Maria ay dinadalanginan ng mga tao upang mamagitan sa kanila sa Diyos, hindi ito makararating sa Diyos dahil hindi lamang siya'y patay na at wala sa langit, kundi dahil hindi siya ang itinalaga ng Diyos na Tagapamagitan. Sa Biblia ay iisa lamang ang Tagapamagitan sa Diyos at sa mga tao. Ganito ang pagtuturo ni Apostol Pablo: 

"Sapagka't may isang Dios at may isang Tagapamagitan sa Dios at sa mga tao, ang taong si Cristo Jesus." (I Tim. 2:5) 

Maliban sa Panginoong Jesucristo ay wala nang ibang maaaring mamagitan sa Diyos at sa mga tao. Siya, hindi si Maria, ang binuhay na muli ng Diyos para dito: 

"Dahil dito naman siya'y nakapagliligtas na lubos sa mga nagsisilapit sa Dios sa pamamagitan niya, palibhasa'y laging nabubuhay siya upang mamagitan sa kanila." (Heb. 7:25) 

Si Cristo rin, hindi si Maria, ang pinatutunayan ng Biblia na umakyat sa langit kaya nakapamamagitan si Cristo sa Diyos at sa mga tao: 

"Na ayon sa tunay na kahawig ngayo'y nagligtas, sa makatuwid baga'y ang bautismo, hindi sa pagaalis ng karumihan ng laman, kundi sa paghiling ng isang mabuting budhi sa Dios, sa pamamagitan ng pagkabuhay na maguli ni Jesucristo; Na nasa kanan ng Dios, pagkaakyat niya sa langit; na ipinasakop sa kaniya ang mga anghel at ang mga kapamahalaan ang mga kapangyarihan." (I Ped.3:21-22) 

Pinatutunayan ng Biblia na si Cristo ay nabuhay na mag-uli, umakyat sa langit, at ngayoʻy nasa kanan na ng Panginoong Diyos sa langit (Efe. 1:20). Walang ganitong patotoo ang Biblia tungkol kay Maria. 

Samakatuwid, hindi nananalangin kay Maria ang mga kaanib ng Iglesia Ni Cristo sapagkat hindi siya makapamamagitan sa Diyos para sa mga tao. Ang paniniwalang si Maria ay tagapamagitan, kaya maaaring manalangin sa kaniya ay tahasang paglabag sa mga aral na itinuturo ng Biblia. Hindi totoo ang sinasabi ng mga awtoridad Katolika na si Maria ay muling nabuhay at nasa langit na, dahil taliwas ito sa itinuturo ng Biblia tungkol sa mga taong namatay. Ang kaniyang pagiging diumano'y ina ng Diyos ay isang dogma o aral na kinatha lamang ng tao, at hindi aral ng Diyos.  

Mga referencia 

Siya Ang Inyong Pakinggan: Ang Aral Na Kato-liko. Sinulat ni P. Enrique Demond, S.V.D., sadyang inilaan sa mga nagtuturo ng Katesismo. Imprimi Potest ni Theo But-tenbruch, Superior S.V.D., Nihil Obstat ni Jose N. Jovellanos, Pbro., Mayo 1935, Im-primatur ni Jose Bustamante, Prov. y Vi-cario Gral., Mayo 18, 1935. Catholic Trade School, Oroquieta, Manila. 1916. 

Fundamentals of Mariology. By Juniper B. Carol, O.F.M. Imprimi Potest by Celsus Wheeler, O.F.M. Provincial, Nihil Obstat by John A. Goodwine, J.C.D., Censor Li-brorum, Imprimatur by Francis Cardinal Spellman, Archbishop of New York, Benz-inger Brothers Inc., New York, USA. 1956. 

Ang Aral ni Kristo: Isang Katesismong Katoliko. Salin sa Pilipino ni Padre Bayani Valenzue-la, S.V.D.- Mula sa "The Teaching of Christ -a Catholic Catechism for Adults". Nihil Obstat ni Reberendo Laurence Gollner, Censor Librorum, Imprimatur ni Leo A. Pursley, D.D. Obispo ng Fort Wayne-South Bend, Ika-8 ng Disyembre 1975. JMC Press, Quezon Ave., Quezon City. 1978. 

Compendio Historico De La Religion. Sinulat ni Dr. Josef Pinton. Tinagalog ni D. Antonio Florentino, Puansen Maestro sa Latrini-dad. Tip. De La Univ. De Santo Tomas, Manila. 1932. 

APRIL 2023·PASUGO:GOD'S MESSAGE 

PAGES 41-43

ANG ITINAKWIL NA TUNGKULIN NG MGA TAO SA DIYOS AY SIYANG ITINATAGUYOD AT PINANININDIGANAN NG MGA IGLESIA NI CRISTO

ANG ITINAKWIL NA TUNGKULIN NG MGA TAO SA DIYOS AY SIYANG ITINATAGUYOD AT PINANININDIGANAN NG MGA IGLESIA NI CRISTO

ANO ang dakilang tungkulin ng tao sa Diyos na Lumikha na ipinakíkilala ng Biblia? Sa Awit 100:3, sinásabi ang ganito:

"Alamín ninyo na ang Panginoon ay siyáng Diyos: Siyá ang lumaláng sa atin, at tayo'y Kaniyá: Tayo'y Kaniyáng bayan at mga tupa ng Kaniyáng pastulan."

Dapat málaman ng lahát ng mga tao na ang Diyos ay Panginoon. Dapat sa Panginoon ay sinúsunod. Bakit namán dapat mamanginoon ang lahát ng mga tao sa Diyos? Sapagká't ang Diyos ang lumaláng sa atin at tayo'y sa Kanyá. Kailangang patunayan ng tao ang pagkamay-ari ng Diyos sa kanyá.

 

UTOS NG DIYOS ANG MAGPASALAMAT 

Ano ang isá sa utos ng Diyos na ipinag-uutos sa tao na Kanyáng nilaláng? Sa Awit 100:4, ganito ang sabi:

"Mangagsipasok kayo sa kaniyáng mga pintuang-daán na may pagpapasalamat, At sa Kaniyáng looban na may pagpupuri: Mangagpasalamat kayo sa Kaniyá, at purihin ninyo ang Kaniyáng pangalan."

Ang tunay na pagkilala sa Diyos ay ang pagsunod sa Kanyáng mga utos.

(I Juan 2:3). Ang utos sa tao na nilaláng ng Diyos ay pasalamatan ang Diyos. Dapat pasalamatan ng mga tao ang Diyos sa Kanyáng mga pintuang-daán. Alín ang pintuan at daán na dapat pasukan upang doon isagawa ang pagpapasalamat sa Diyos na lumaláng!

Ayon sa ating Panginoong Jesucristo, Siyá ang pintuan na dapat pasukan upang máligtás. (Juan 10:9). At sa paliwanag din ng ating Panginoong Jesucristo, Siyá rin ang daán. (Juan 14:6). Sinumán ay hindi makarárating sa Amá kundi sa pamamagitan Niyá. Ang itinúturo ni Cristo'y ang Kanyáng katawán. Ang katawán kaya Niyáng pinakuan sa krus ang dapat pasukan at dapat daanan ng mga tao upang sa loob noon isagawa ang pagpapasalamat sa Diyos? Hindi mangyayari ito. Una, si Cristo'y nasa langit na ngayon. Ikalawá, hindi maáaring magkásiya ang mga tao sa loob ng katawán ni Cristo. Hindi namán maáaring mag-utos si Cristo ng hindi maáaring tuparín ng inúutusan. Kung gayon, alín kayáng katawán ni Cristo ang dapat pasukan ng mga tao? Sa Col. 1:18, ganito ang paliwanag ni Apostol Pablo:

"At Siyá ang ulo ng katawán, samakatuwíd bagá'y ng Iglesia; na Siyá ang pasimula, ang panganay sa mga patáy; upang sa lahát ng mga bagay ay magkaroon Siyá ng kadakilaan." 

Ang katawán na tinútukoy ni Cristo na dapat pasukan ng mga tao'y ang Kanyáng Iglesia, sapagká't ang Iglesia Niyá'y siyáng katawán. Nagíng katawán ni Cristo ang Kanyáng Iglesia, sapagká't ang Kanyáng sarili at ang Iglesia Niyá ay nilaláng Niyáng isáng taong bago sa haráp ng Diyos. (Efe. 2:15). Si Cristo ang ulo at ang Iglesia namán ang siyáng katawán, kaya iisáng tao sa haráp ng Diyos ang Iglesia at si Cristo. Dapat pumasok ang tao na sangkáp ng katawán ni Cristo o ng Iglesia upang siyá'y magíng tagapagmana. (Efe. 3:6). Ano ang pangalang itinawag ni Apostol Pablo sa katawán ni Cristo na siyáng Iglesia? Ito'y tinawag niyáng "Iglesia ni Cristo." (Rom. 16:16). Kung gayon, da-pat pumasok ang mga tao sa Iglesia ni Cristo upang doon isagawa ang pagpapasalamat sa Diyos na Manlalalang.

 

ANG DAHILAN KUNG BAKIT DAPAT PASALAMATAN ANG DIYOS 

Bakit dapat pasalamatan ang Diyos ng mga tao? Sa Awit 100:5, ganito namán ang mababasa:

Sapagká't ang Panginoon ay mabuti; ang Kaniyáng kagandahang-loob ay magpakailán man; At ang Kaniyáng pag tatapát ay sa lahát ng sali't-saling lahi."

Makatuwirang maghanáp ang Diyos sa mga tao ng pagpapasalamat, sapagká't Siyá'y mabuti at tapát sa mga tao na Kanyáng nilaláng.

Ano ang mga kabutihang tinátamo ng tao sa Diyos na siyáng dapat magíng dahilán ng pagpapasalamat?

Sa Gen. 2:7, ganito ang ipinakíkilala:

"At nilaláng ng Panginoong Diyos ang tao sa alabok ng lupa, at hiningahán ang kanyáng mga butas ng ilong ng hiningá ng buhay; at ang tao ay nagíng káluluwáng may buhay."

Ang Diyos ang pinanggalingan ng buhay ng tao. Pati ng ikabúbuhay ng tao'y sa Diyos din nang galing. "At sinabi ng Diyos, nárito, ibinigáy Ko sa inyo ang bawa't pananím na nagkákabinhi, na nasa ibabaw ng balát ng lupa, at ang bawa't punong kahoy na may bunga ng punong kahoy na nagkákabinhi; sa inyo'y magiging pagkain;" (Gen. 1:29). Tunay na nápakabuti ng Diyos na lumaláng sa tao. Ibinigáy na ang buhay ng tao patí pa ikabúbuhay ay Siyá ang nagbíbigáy. Kaya sa Rom.14:7-8, ganito ang sabi ni Apostol Pablo:

"Sapagká't ang sínomán sa atin ay hindi nabúbuhay sa kanyáng sarili, at sínomán ay hindi namámatáy sa kan-yáng sarili."

"Sapagká't kung nangabúbuhay tayo, sa Panginoon tayo'y nangabúbuhay; o kung nangamámatáy tayo, sa Panginoon tayo'y nangamámatáy, kayá't sa mamatáy tayo o mabuhay man, tayo'y sa Panginoon."

Hindi natin maiiwasan na kilalanin ang Diyos. Nasa kamáy ng Diyos ang ating hiningá at buhay (Job 12:10). Nabúbuhay tayo at namámatáy sa Panginoon. Tayo'y nangabúhuhay at nagsísikilos at mayroon tayo ng ating pagkatao dahil sa Diyos. (Gawa 17:28). Anupá't lahát ng ating tinátamasa sa buhay ay galing na lahát sa Diyos na lumaláng sa atin. Dapat nga tayong kumilala ng malakíng utang na loob sa Diyos.

 

TINALIKURAN NG TAO ANG KANYANG TUNGKULIN 

Ano ang ginawa ng mga tao sa tungkuling pagkilala sa Diyos at pagpapasalamat? Sa Rom. 3:10-12, ganito ang patotoo na nagíng buhay ng tao:

"Gaya ng násusulat, waláng' matuwíd, wala, wala kahit isá; 

"Waláng nakatátalastás, Waláng humáhanap sa Diyos. 

"Siláng lahát ay nagsilihís, magkakasamang nawalán ng kasaysayan: Waláng gumágawa ng mabuti, wala, wala kahit isá."

Iyán ang patotoo ng Biblia na nagíng buhay ng tao sa haráp ng Diyos sa kabila ng mga pagpapala sa kanilá. Tinalikurán ng tao ang Diyos. Hindi Siyá hinanap at hindi ginawa ang Kanyáng mabuti, samakatuwid bagá'y ang Kanyáng mga utos. (Rom. 7:12).

"Sapagká't kahit kilalá nilá ang Diyos, Siyá'y hindi niluwalhati niláng tulad sa Diyos, ni pinasalamatan; kundi bagkús niwaláng kabuluhán sa kaniláng mga pagmamatuwíd at ang mangmáng niláng puso ay pinapagdilím." (Rom. 1:21). Maraming pagdiriwang at pagpapasalamat na ginágawa ang mga tao, datapuwa't hindi sa Diyos iniúukol. Ang maraming pagpapasalamat at pagpupuri ay sa mga nilaláng at hindi sa Lumaláng isinásagawa. (Rom. 1:25). Sa mga larawan ng mga tao na may kasamang ibon, hayop na may apat na paá at sa mga nagsísigapang isinagawa ang pagpupuri at pagpapasalamat. Ang pángunahín dito'y ang Iglesia Katolika. Ang kaniláng ipinagpípistá ay ang larawan ng kaniláng mga santo at santa na may kasamang ibon, hayop na may apat na paá at mga nagsísigapang, gaya niná San Pedro, San Nicolás, San Isidro, San Roque at La Purísima Concepcion. Waláng pistá pará sa Diyos ang Iglesia Katolika. Lahát ay pará sa mga santo at santa nilá.

Ano ang nangyari sa maraming tao sa lupa? Sa Awit 14:2-3, ganito ang patotoo ng Biblia:

"Tinútunghán ng Panginoon ang mga anák ng mga tao mula sa langit, Upang tingnán, kung may sínumáng nakákaunawa, na hináhanap ang Diyos.

"Siláng lahát ay nagsihiwaláy; silá'y magkakasama na nagíng kahalayhalay; waláng gumágawa ng mabuti. Wala, wala kahit isá."

Iyán ang nákita ng Diyos sa mga tao sa lupa. Pawang mga kahalayan ang ginawa at hindi namán gumágawa ng mabuti. At mayroon pa ring nagsásabi namán ng ganito: "Waláng Diyos!.." (Awit 14:1). Hindi lamang ayaw pasalamatan ang Diyos na lumaláng, kundi ayaw pang kilalanin na may Diyos na sa kanilá'y lumikha at pinagkákautangan nilá ng buhay at ikinabúbuhay. Waláng utang na loob na mga tao. Mabuti pa sa kanilá ang hindi na sana nilaláng, na pagkatapos ay ayaw pang kilalanin ang Diyos na sa kanilá'y nagpala. Ang totoo hindi lamang ang mga taong táhasang nagsásabi na waláng Diyos ang waláng Diyos. Sino pa ang mga taong waláng Diyos? Sa Efe. 2:12, ganito ang sabi ni Apostol Pablo:

"Na kayo nang panahong yaon ay mga hiwaláy kay Cristo, na mga di kabilang sa bansa ng Israel, at mga taga ibáng lupa tungkol sa mga tipán ng pangako, na waláng pag-asa at waláng Diyos sa sanglibután."

Ang mga taong hiwaláy kay Cristo o hindi kaanib sa Iglesia ni Cristo ay waláng Diyos ayon kay Apostol Pablo.

TINAWAG TAYO SA IGLESIA UPANG MAGPASALAMAT 

Bakit ang mga Iglesia ni Cristo ang nagtátaguyod at nanínindigan sa dakilang tungkuling kumilala at magpasalamat sa Diyos? Sa Col. 3:15, ganito ang sabi:

"At maghari sa inyong puso ang kapayapaan ni Cristo, na diyá'y tinawag din namán kayo sa isáng katawán; at kayo'y magíng mapagpasalamat."

Ang mga tinawag sa isáng katawán ay dapat pagharian ng kapayapaan ni Cristo na ito ang kawaláng hatol sa haráp ng Diyos. 

Alín ang katawán na doon tinawag ang pagháharian ng kapayapaan? Sa Col. 1:18, ganito ang sagot:"At siyá ang ulo ng katawán, samakatuwíd bagá'y ng Iglesia."

Nasa Iglesia na katawán ni Cristo ang paghahari ng kapayapaan sa Diyos o ang kawaláng-hatol.

Ano ang dahilán at tinawag ang mga tao sa loob ng Iglesia ni Cristo? Doon din sa Col. 3:15, sinásabi "at kayo'y magíng mapagpasalamat." Kung gayon, ang mga kaanib sa Iglesia ni Cristo ang may karapatáng magpasalamat sa Diyos. Kaya namán ang Iglesia ni Cristo'y nagsásagawa ng pagpapasalamat sa Diyos upang itaguyod ang tungkulin ng tao na nilaláng ng Diyos.

Papaano dapat isagawa ang pagpapasalamat sa Diyos ng mga tinawag sa loob ng Iglesia ni Cristo? 

Sa Col. 2:7, ganito ang sabi:

"Na nangauugát at nangatátayo sa Kaniyá, at matibay sa inyong pananampalataya, gaya ng pagkaturo sa inyo, na sumásagana sa pagpapasalamat."

Silá'y tinúturuang sumagana sa pagpapasalamat sa Diyos dahil sa masagana namán sa pagpapala ang Diyos. Hindi dapat limutin ang pagpapasalamat sa Diyos. Hindi ito dapat katisuran o pag-alinlanganan. Sa Efe. 5:20, sinásabi pa ang ganito:

"Na kayo'y laging magpasalamat sa lahát ng mga bagay sa pangalan ng ating Panginoong Jesucristo sa Diyos na ating Amá."

Dapat bang ikublí o ikahiya ang pag'sasagawa ng pagpapasalamat sa Diyos? Sa Amos 4:5, ganito ang sagot:"

"At kayo'y mangaghandog ng hain ng pasasalamat na may lebadura, at kayo'y mangaghayág ng kusang mga handog at inyong itanyág sapagká't ito'y nakalulugod sa inyo, Oh ninyong mga anák ni Israel, sabi ng Panginoong Diyos."

Kailangang makilala ang nagpápasalamat at kung gaano ang kanyáng ipinagpápasalamat sa Diyos. Ganito lamang máhahayág at mátatanyág ang handog na hain ng isáng nagpápasalamat sa Diyos. 

Ano yaong mga kusang handog na dapat mákalakip doon sa pag-papasalamat sa Diyos? Sa Heb. 13:15-16, ganito namán ang paliwanag:

"Sa pamamagitan nga niya ay maghandog tayong palagi ng hain ng pagpupuri sa Diyos, samakatuwid bagá, ay ng bunga ng mga labi na nagpápahayag ng Kanyáng pangalan. Datapuwa't ang paggawa ng mabuti at ang pag-aabuloy ay huwág ninyong kalimutan: Sapagká't sa mga gayong hain ang Diyos ay totoong nalúlugod."

Ang kusang handog na iniháhain ay ang mga bunga ng labi, gaya ng mga panalangin at mga pag-awit, at saka ang abuloy na hindi dapat kalimutan sapagká't ito'y totoong nakalúlugod sa Diyos. Kung ang ibáng mga sakím ay nakalílimot sa bahaging ito, ang mga tunay at tapát na mga Iglesia ni Cristo'y dapat na tumupád.

Bakit kaya kinalúlugdán ng Diyos ang abuloy na iniháhandog sa pagpapasalamat sa Diyos? 

Ito'y kinalúlugdán ng Diyos, sapagká't ito ang ginúgugol sa ikalálaganap ng Ebanghelyo ni Cristo na nagbúbunga ng pagkakilala ng maraming tao sa Diyos at kay Cristo. Ito rin ang ginágamit sa ikapangángasiwa sa mga tinawag na manatili sa matuwíd na paglilingkod sa Diyos. Ang lalong malakíng bahagi nito'y ginágamit sa pagpapatayo ng malalakíng bahay-sambahan ng mga Iglesia ni Cristo na isá rin sa utos ng Diyos. (II Cor. 9:12-13;Hagai 1:8).

Kaya kung itinakwíl man ng maraming tao ang pagpapasalamat sa Diyos, ito'y itinátaguyod ng mga Iglesia ni Cristo at kaniláng pinanínindiganan. Hindi namin ito ikinahíhiya, kundi bagkús pa ngang ikinarárangál na ito'y isinásagawa namin sa pangalan ng Diyos at ni Cristo. Dapat magpakatibay dito ang mga kaanib sa Iglesia ni Cristo sapagká't silá ang nagkapalad na makákilala ng ganitong nápakabanál na tungkulin sa Diyos. 🕎

ISANG PAGBUBUNYAG

SA IGLESIA NI CRISTO

1964

Kabanata 27

Pahina 233-238

KUNG BAKIT INUUSIG AT KINAPOPOOTAN ANG MGA IGLESIA NI CRISTO

KUNG BAKIT INUUSIG AT KINAPOPOOTAN ANG MGA IGLESIA NI CRISTO 

ANG pag-uusig ang isá sa mga dahilán kung bakit hindi makapag-Iglesia ni Cristo ang maraming tao. Kahit nálalaman niláng ito ang totoo at maliwanag sa kanilá ang mga aral na kaniláng náririníg, hindi silá makapagpatuloy sa pag-anib sa Iglesia ni Cristo. Ang dahilán: natátakot silá sa pag-uusigat pagkapoot ng mga tao. Ang ilán namáng kaanib na sa Iglesia ni Cristo ay náhihiwaláy pa. Pag-uusig din ang dahilán. Ang ibá'y nagtátaká at nagsásabing kung kailán pa raw silá susunod sa Diyos, gágawa ng mabuti at magbábagong-buhay, ay saka pa silá kinapopootán ng mga tao at inúusig. Náiisip tuloy ng ibá na baka raw hindi totoong sa Diyos ang Iglesia ni Cristo, sapagká't kung ito anyá'y sa Diyos, bakit kinapopootán at inúusig ng mga tao ang mga nagsísianib dito? Dahil dito, sa ikaúunawa ng mga bumábasa nito sa dahilán kung bakit inúusig at kinapopootán ng mga tao ang Iglesia ni Cristo, subaybayán ninyong basahin ang hulíng kabanatang ito. 

ANG IPINAGPAUNA NI JESUS NA GAGAWIN SA KANYANG MGA ALIPIN 

Maiiwasan ba ng sínumáng nagnánais magíng alipin ni Cristo ang pag-uusig? Basahin natin ang sinabi ni Jesús na nasa Juan 15:20: 

"Alalahanin ninyo ang salitáng sa inyo'y aking sinabi, Ang alipin ay hindi dakila kay sa kaniyáng panginoon. Kung ako'y kaniláng pinagusig, kayo man ay kaniláng pagúusigin din; kung tinupád nilá ang aking salita, ang inyo man ay tútuparín din." 

Dito'y ipinagpáuná ni Jesús na ang pag-uusig ay hindi maiiwasan ng sínumáng súsunod sa Kanyá. Kailanmá't ang isáng tao'y nagnánais magíng alipin ni Cristo o magíng Iglesia ni Cristo, dapat na niyáng ihanda ang kanyáng sarili sa pag-uusig. Tiyák na dáratíng sa kanyá ang pag-uusig. At kung ang pag-uusig ay dumatíng, dapat niyáng alalahanin ang sinabi ni Jesús, na ang alipin ay hindi dakila kay sa kanyáng panginoon. Kung si Cristo na Panginoon natin ay inusig, ang Iglesia ni Cristo ay úusigin din. Samakatuwíd, hindi maíiwasan ang pag-uusig ng sínumáng mag-íiglesia ni Cristo. Ang pag-uusig ay kakambál ng pagigíng Iglesia ni Cristo. 

ANG MGA PAG-UUSIG NA GAGAWIN SA MGA IGLESIA NI CRISTO 

Ipinagpáuná rin ba ni Jesús kung anong mga pag-uusig ang gágawín sa Iglesia ni Cristo? Sa Mat. 5:11, ay ganito ang sinabi ni Jesús: 

"Mapapalad kayo pagka kayo'y ináalimura, at kayo'y pinagúusig, at kayo'y pinagwíwikaan ng sarisaring masama na pawang kasinungalingan, dahil sa akin." 

Ito ang isá sa pag-uusig na gágawín sa mga kaanib sa Iglesia ni Cristo. Pagsásalitaán silá ng sari-saring masama na pawang kasinungalingan dahil kay Jesús. Kaya hindi dapat magtaká ang mga taong umáanib sa Iglesia ni Cristo at magíng ang mga kaanib na, kung silá'y nakákariníg ng sari-saring masasamáng salita at mga paratang laban sa Iglesia ni Cristo. Ito'y ipinagpáuná ni Jesús. At ito'y nangyari rin kay Jesús. Si Jesús ay pinaratangang sira ang baít (Mar. 3:21), may demonio at naúulol (Juan 10:20); pinaratangan din Siyáng inilíligáw o dinádaya Niyá ang mga tao (Juan 7:12). Nguni't ang mga ito ba'y totoo?  "Sumagot si Jesús, Ako'y waláng demonio; kundi pinapúpurihan ko ang aking Amá, at ako'y inyong sinísiraan ng puri" (Juan 8:49). Samakatuwíd, paninirang-puri lamang ang lahát ng mga paratang at sari-saring salitáng masama na sinásabi ng mga tao laban sa Iglesia ni Cristo. Hindi ito dapat pansinín. Hindi ito dapat patulan. 

Ano pa ang pag-uusig na gágawín sa mga Iglesia ni Cristo? Sa Luc. 6:22, ay ganito pa ang sabi ni Jesús: 

"Mapapalad kayo kung kayo'y kapootán ng mga tao, at kung kayo'y ihiwaláy nilá, at kayo'y alimurahin, at itakuwíl ang inyong pangalan na tila masasama, dahil sa Anák ng tao." 

Ayon kay Jesús, ang mga Iglesia ni Cristo'y kapopootán, áalimurahin, ihíhiwaláy at itátakwíl dahil sa Kanyá. Kaya may mga Iglesia ni Cristo na hiníhiwalayán ng kaniláng asawa, mga magulang at mga kapatíd. May mga Iglesia ni Cristo na itinátakwíl ng kaniláng mga kamag-anak, pinalálayas sa kaniláng mga lupang sinásaka at ibá't ibá pang pagtatakwíl. Hindi ito dapat ipagtaká, Ipinagpáuná ito ni Jesús. Tangi rito, ano pang pag-uusig ang gágawín sa mga Iglesia ni Cristo? Sa Mat. 10:17-20, ganito pa ang sabi ni Jesús:

"Datapuwa't mangagpakaingat kayo sa mga tao: sapagká't kayo'y ibíbigáy nilá sa mga Sanedrin at kayo'y háhampasín sa kaniláng mga sinagoga; 

"Oo at kayo'y dádalhín sa haráp ng mga gobernador at mga hari dahil sa akin, sa pagpapatotoo sa kanilá at sa mga Gentil. 

"Datapuwa't pagka kayo'y ibinigáy nilá, huwág ninyong ikabalisa kung paano o kung ano ang inyong sásabihin: sapag-ká't sa oras na yaon ay ipagkákaloob sa inyo ang inyong sásabihin. 

"Sapagká't hindi kayo ang mangagsásalita, kundi ang Espíritú ng inyong Amá ang sa inyo'y magsásalita." 

Ayon sa ating Panginoong Jesucristo, ang Kanyáng mga alagád ay ibíbigáy sa mga Sanedrin o mga Húkuman, háham-pasín sa mga sinagoga, dádalhín sa haráp ng mga pinuno, gaya ng mga gobernador at mga hari. Ito ay natútupád din sa mga Iglesia ni Cristo sa hulíng araw. At sinabi pa ni Jesús na ang ibá'y pápatayín at kapopootán ng lahát dahil sa Kanyáng pangalan (Mat. 24:9). Samakatuwíd, maáaring humangga sa kamatayan ang pagsunod sa ating Panginoong Jesucristo. Datapuwa't dapat ba itong ikatakot ng mga tunay na umíibig sa Diyos at kay Jesús? 

HINDI DAPAT IKATAKOT AYON KAY JESUS AT MGA APOSTOL 

Dapat bang ikatakot ang pag-uusig kahit na ito'y nangángahulugán ng kamatayan? Sa Mat. 10:28, ganito ang sabi ni Jesús: 

"At huwág kayong mangatakot sa mga nagsísipatáy ng katawán, datapuwa't hindi nangakákapatáy sa káluluwá: kundi bagkús ang katakutan ninyo'y yaong makapúpuksa sa káluluwá at sa katawán sa impierno." 

Ayon kay Jesús, hindi dapat matakot sa pumápatáy ng katawán, datapuwa't hindi nakapápatáy ng káluluwá. Ang dapat katakutan ng tao ay ang makapápatáy sa káluluwá at sa katawán sa impierno, na ito ang Diyos. Sa Diyos dapat matakot ang tao at hindi sa kanyáng kapwa-tao. Kayá't kung kayo'y binábalaang itátakwíl, híhiwalayán at pápatayín kung kayo'y áanib sa Iglesia ni Cristo, huwág ninyong ikatakot ito ayon kay Jesús. Sabihin natin ang sinabi ng mga Apostol noong silá'y inúusig, hináhadlangán at binábalaan ng mga mang-uusig: "SUSUNOD MUNA KAMI SA DIYOS BĂGO SA MGA TAO" (Gawa5:29). 

Ano namán ang itinuro ng mga Apostol sa mga kaanib sa Iglesia ni Cristo tungkol sa mga kumákaaway sa kanilá? Sa Fil. 1:28, ay ganito ang sinásabi: 

"At sa anomán ay huwág kayong mangatakot sa mga kaaway: na ito sa kanilá ay malinaw na tanda ng kapaha-makán, datapuwa't tanda ng inyong pagkaligtás, at ito'y mula sa Dios." 

Dapat bang matakot ang mga Iglesia sa mga kumákaaway sa kanilá? Hindi, ayon kay Apostol Pablo. Sa anumáng paraá'y hindi tayo dapat matakot sa mga nagsísiusig at napopoot sa atin. Ito ang malinaw na tanda ng kaniláng kapahamakán, datapwa't tanda ito ng ating pagkaligtás. 

Ayon namán sa ating Panginoong Jesucristo, anong damdamin ang dapat madamá ng mga pinag-úusig at itinátakwil dahil sa pagka-Iglesia ni Cristo? Sa Luc. 6:22-23, ay ganito ang sinabi ni Jesús: 

"Mapapalad kayo kung kayo'y kapootán ng mga tao, at kung kayo'y ihiwaláy nilá, at kayo'y alimurahin, at itakuwíl ang inyong pangalan na tila masasama, dahil sa Anák ng tao. 

"Mangagalák kayo sa araw na yaon, at magsilukso kayo sa kagalakan; sapagká't nárito, ang gantí sa inyo'y malakí sa langit; sapagká't sa gayon ding paraán ang ginawa ng kaniláng mga magulang sa mga propeta." 

Dapat ba nating ikalungkot ang pag-uusig at pagtatakwíl sa atin ng mga tao dahil kay Jesús? Hindi, kundi bagkús dapat natin itong ikagalák, sapagká't malakí ang gantí sá atin sa langit.

 Samakatuwíd, hindi malúlugi ang mga Iglesia ni Cristo na nagtítiís ng mga pag-uusig at pagkapoot ng mga tao dahil kay Jesús. Gágantihín silá sa langit. Kaya hindi dapat maduwág ang mga tao sa pag-i-Iglesia ni Cristo. Dapat kayong magpatuloy at hindi kayo dapat pahadláng sa kanínumán. Dapat nating ipagpáuná ang pagsunod sa Diyos at sa ating Panginoong Jesucristo. Ibigin natin si Jesús nang higít sa lahát. Sinabi Niyá: "Ang umíibig sa amá o sa iná ng higít kay sa akin ay hindi karapatdapat sa akin; at ang umíibig sa anák na lalake o sa anák na babae ng higít kay sa akin ay hindi karapatdapat sa akin" (Mat. 10:37). 

ANG DAHILAN NG PAGKAPOOT NG MGA TAGA SANLIBUTAN SA MGA IGLESIA NI CRISTO 

Itinátanong ng ibá: Bakit kaya gayon na lamang ang pagkapoot ng mga tao sa Iglesia ni Cristo? Ano ang dahilán at silá'y pinag-úusig at kinapopootán, samantalang wala namán siláng ginawáng masama doon sa mga taong napopoot sa kanilá? Nárito ang isá sa dahiláng ikinapopoot sa mga Iglesia ni Cristo ayon kay Jesús. Sa Juan 15:19, ay ganito ang sinásabi: 

"Kung kayo'y taga sanglibután, ay iibigin ng sanglibután ang kaniyáng sarili; nguni't sapagká't kayo'y hindi taga sanglibután, kundi kayo'y hinirang ko sa sanglibután, Kaya napopoot sa inyo ang sanglibután." 

Bakit ang Iglesia ni Cristo ay kinapopootán ng sanlibután? Sapagká't silá'y hindi taga-sanlibután kundi silá'y mga hinirang ni Jesús sa sanlibután. Ang ibig bang sabihin ng silá'y hindi taga-sanlibután ay wala na silá sa mundong ito? Hindi gayon ang kahulugán, kundi, nárito rin silá sa sanlibutáng ito, datapuwa't nabubukod silá sa pamumuhay at sa kaugalian. Ibá ang pamumuhay ng mga Iglesia ni Cristo sa pamumuhay ng mga taga-sanlibután. Kaya sinabi ni Apostol Pedro: "Ikinaháhanga nilá ang bagay na ito na kayo'y hindi nakikitakbong kasama nilá sa gayong pagpapakalabis ng kaguluhan, kung kayá't kayo'y pinagsásalitaan ng masama" (I Ped. 4:4). 

Ano pa ang isáng dahilán ng ikinapopoot ng mga taga-sanlibután sa mga Iglesia ni Cristo? Sa Juan 17:14, ay ganito ang sabi ni Jesús: 

"Ibinigáy ko sa kanilá ang iyong salita: at kinapootán silá ng sanglibután, sapagká't hindi silá taga sanglibután, gaya ko namán na hindi taga sanglibután." 

Dahil sa pagsunod ng mga Iglesia ni Cristo sa mga utos ng Diyos na itinuro ni Jesús kaya silá kinapopootán ng san-libután. Ang isá sa mga utos na ito na sinúsunod ng mga Iglesia ni Cristo ay ang pagbabawal ng Diyos sa kanilá, na siláng mga sangkáp ng katawán ni Cristo ay sumangkáp pa sa ibáng mga kapisanang itinatag ng mga tao dito sa lupa, laluna sa mga unyon. Dahil sa hindi namin pagsapi sa mga kapisanan at sa mga unyon, kamí'y pinag-úusig at kinapopootán. Ang ibá'y ináalís sa trabaho. At ang ibá namá'y ayaw tanggapín sa trabaho kung hindi sásapi sa unyon. Gayunmá'y hindi natátakot ang mga Iglesia ni Cristo, kung alisín man silá sa trabaho, dahil sa pagsunod nilá sa kalooban ng Diyos. Nálalaman naming dáratíng sa amin ang pag-uusig, at ito'y hindi namin maiiwasan. Una'y dahil sa kamí'y hindi na taga sanlibután at ikalawá'y dahil sa pagsunod namin sa mga salita ng Diyos. Tangi rito'y ano pa ang dahilán at napopoot ang mga tao sa mga Iglesia ni Cristo? Sa Mat, 10:22, ay ganito pa ang sabi ni Jesús: 

"At kayo'y kapopootán ng lahát ng mga tao dahil sa pangalan: datapuwa't ang magtítiís hanggáng sa wakas ay siyáng máliligtás." 

Nárito pa ang isáng dahilán lung bakit napopoot ang mga tao sa Iglesia ni Cristo. Ang sabi ni Jesús, kapopootán kayo ng lahát ng mga tao dahil sa aking pangalan. Dahil sa pangalan ni Cristo o pangalang Iglesia ni Cristo kaya kami inúusig at kinapopootán. Noong kami'y katoliko, protestante, aglipayano, at ibá pa, hindi kamí inúusig, waláng napopoot sa amin. Datapuwa't nang mag-Iglesia ni Cristo kamí, saka kamí kinapootán at pinag-usig ng mga tao. Tupád na tupád ang sinabi ni Jesús: "Datapuwa't ang lahát ng mga bagay na ito (ang pag-uusig at pagkapoot ng mga tao) ay gagawin nilá sa inyo dahil sa aking pangalan..." (Juan 15:21). 

Dahil dito, nanánawagan kamí sa lahát ng mga taong naliliwanagan sa mga aral ng Iglesia ni Cristo na naháhadlangán ng mga pag-uusig at pagkapoot ng mga tao. Huwág kayong matakot sa pagsunod sa mga salita ng Diyos. Magpatuloy kayo at manindigan. Lakasán ninyo ang inyong loob. Mag-Iglesia ni Cristo kayo. Iyán ang kalooban ng Diyos. Ang pag-uusig ay huwág ninyong katakutan. Sinabi ni Jesús na ang mawalán ng buhay dahil sa Kanyá at sa ebanghelyo ay máliligtás, nguni't ang nag-íingat ng kanyáng buhay sa kanyáng sarili ay mawáwalán nito (Mar. 8:35). Ang mga duwág at hindi mánanampalatayá ay sa dagát-dagatang apoy at asupre, kasama ng mga mámamatay-tao, mapakiapíd, mánanambá sa diyus-diyusan at mga sinungaling (Apoc. 21:8). 

Isang Pagbubunyag Sa Iglesia Ni Cristo

1964

PAGES 258-263

Ang Espiritu Santo: Tunay Na Diyos Nga Ba?

ANG ESPIRITU SANTO: TUNAY NA DIYOS NGA BA? 

Sinulat ni GREG F.NONATO 

...hindi naging maliwanag sa Lumang Tipan ang misteryo ng Santisima Trinidad. May mga pahiwatig, ngunit walang maliwanag na pahayag tungkol dito." (Liwanag at Buhay, p. 46) 

INIAARAL NG MGA TAGAPAGTURO ng Iglesia Katolika na ang Espiritu Santo ay tunay na Diyos at siyang ikatlong persona ng diumano'y Santisima Trinidad. Ayon sa paring Katoliko na si Cirilo R. Almario: 

"Ang pangunahing aral ng Iglesya Katolika tungkol sa Espiritu Santo ay siya'y tunay na Diyos, tulad na ang Ama at ang Anak ay tunay na Diyos." (Liwanag at Buhay p. 46) 

Ang paniniwala ng mga Katoliko tungkol sa Espiritu Santo ay siya ring taglay ng mga Protestante at ng mga pangkating panrelihiyon na nagpapakilalang "evangelicals." Mababasa sa kanilang aklat na: 

"Siya ay tunay ngang isang Persona, na Diyos tulad ng uri ng sa Ama at sa Anak, subalit bukod sa kanilang dalawa." (The Three are One, p. 47) 

ANG KATOTOHANANG SINASABI NG BIBLIA Tunay na Diyos nga ba ang Espiritu Santo gaya ng sinasabi ng maraming nagpapakilalang tagapagturo ng Biblia? Sa Matandang Tipan ay maraming beses na binanggit ang Espiritu Santo ngunit minsan ma'y walang binanggit na "Diyos Espiritu Santo," ni tinawag man lamang ang Espiritu Santo na Diyos. Ito'y pinatunayan din ng paring Katoliko na si Joseph Pohle: 

"3. ANG PANGALANG 'DIYOS KUNG INIUUKOL SA ESPIRITU SANTO-Bagaman sa alinmang bahagi nito'y hindi tinatawag ng Biblia ang ikatlong Persona ng Pinagpalang Trinidad na 'Diyos',..." (The Divine Trinity, p.109) 

Inaamin din ng mga nagsuri ng Biblia na hindi itinuturo rito na ang Espiritu Santo ay isang persona ng Diyos. Ganito ang pahayag ni G. Almario: 

"Sa LUMANG TIPAN, may mahigit na 94 beses na binabanggit ang tungkol sa 'Espiritu ng Diyos', subalit hindi naipahayag sa kanila na ang Espiritung ito ay isa ring persona katulad ng Ama at ng Anak. Sa katunayan, hindi naging maliwanag sa Lumang Tipan ang misteryo ng Santisima Trinidad. May mga pahiwatig, ngunit walang maliwanag na pahayag tungkol dito." (Liwanag at Buhay, p. 46) 

Maliwanag sa paglalahad ng paring si Almario na bagaman naniniwala siya na ang Espiritu Santo ay tunay na Diyos at ito raw ang diumano'y ikatlong persona ng Santisima Trinidad, inaamin niya na walang ganitong ipinahayag sa Matandang Tipan. Ganito rin ang pinatutunayan sa Catholic Encyclopedia: 

"Sapagkat hindi natin matatagpuan saanman sa Matandang Tipan ang kahit na anong malinaw na indikasyon ng Ikatlong Persona." (p. 49) 

"Ang doktrina ng Diyos Ama, Diyos Anak, at Diyos Espiritu Santo ay walang batayan sa Banal na Kasulatan, sapagkat wala ni isang pagtukoy sa Diyos Anak o Diyos Espiritu Santo sa buong Biblia." (Search For Truth, p. 64) 

ANG ESPIRITU SANTO SA MATANDANG TIPAN Sa Matandang Tipan ay maraming ulit na ipinakilala ng Diyos ang Kaniyang sarili subalit hindi kailanman bilang Diyos na may tatlong persona. Wala Siyang sinabi na ang Anak ay Diyos at ang Espiritu Santo ay Diyos din. Sinabi ng tunay na Diyos, "Inyong kilalaning ako lamang ang Diyos, At liban sa akin ay wala nang iba" (Isa. 46:9, Magandang Balita Biblia); "Ako si Yahweh, Ako lamang ang Diyos at wala nang iba..." (Isa. 45:5, Ibid.); "...Upang ako ay makilala ng buong daigdig, Na makilala nila na ako si Yahweh, Ako lamang ang Diyos at wala nang iba" (Isa. 45:6, Ibid.). 

Kaya naman ang paniniwala ng mga tao ng Diyos sa panahon ng Matandang Tipan ay ang Ama lamang ang iisang Diyos at wala nang iba. Wala silang paniniwala na ang Espiritu Santo ay Diyos din. Sa katunayan, ganito ang matutunghayan natin sa Matandang Tipan: 

"Ang Panginoon na magisa ang pumatnubay sa kaniya, At walang ibang dios na kasama siya." (Deut. 32:12) 

"Kaya't ikaw ay dakila, Oh Panginoong Dios; sapagka't walang gaya mo,o may ibang Dios pa bukod sa iyo, ayon sa lahat na aming naririnig ng aming mga pakinig." (II Sam. 7:22) 

"Iisa lamang ang Diyos, at wala nang iba." Ito ang paniniwala ng bayan ng Diyos sa panahon ng Matandang Tipan, ang matandang Israel. Ang iisang Diyos na kanilang kinilala ay walang iba kundi ang Ama (Deut. 32:6; Isa. 63:16; Mal. 2:10; II Sam, 7:14; Awit 89:26; Isa. 64:8). Sa Matandang Tipan ay walang tinatawag na Diyos Anak at wala ring tinatawag na Diyos Espiritu Santo. 

ANG ESPIRITU SANTO SA BAGONG TIPAN Kung sa Matandang Tipan ay walang itinuturo na ang Espiritu Santo ay tunay na Diyos at ikatlong persona ng tinatawag na Santisima Trinidad, sa Bagong Tipan kaya ay wala ring pagtuturo na ang Espiritu Santo ay tunay na Diyos? Ganito ang natuklasan ng mga nagsuri sa Bagong Tipan tungkol sa Espiritu Santo: 

"Ang doktrina ng Diyos Ama, Diyos Anak, at Diyos Espiritu Santo ay walang batayan sa Banal na Kasulatan, sapagkat wala ni isang pagtukoy sa Diyos Anak o Diyos Espiritu Santo sa buong Biblia." (Search For Truth, p.64) 

Hindi itinuturo ng Bagong Tipan na ang Espiritu Santo ay tinawag na Diyos. Ito ang natuklasan ng mga nagsuri sa Bagong Tipan. Ito ay sapagkat ang aral na ang Espiritu Santo ay tunay na Diyos at siyang diumano'y ikatlong persona ng Santisima Trinidad ay hindi itinuro ni Cristo at ng Kaniyang mga apostol. Ang mga unang Cristiano tulad din ng mga Israelita noong una ay nanindigan na iisa lamang ang tunay na Diyos at Siya ay walang iba kundi ang Ama. Sinabi ni Apostol Pablo sa mga Cristianong nasa Corinto: 

"Nguni't sa ganang atin ay may isang Dios lamang, ang Ama, na buhat sa kaniya ang lahat ng mga bagay, at tayo'y sa kaniya;..." (I Cor. 8:6) 

ANG TURO NG PANGINOONG JESUCRISTO UKOL SA ESPIRITU SANTO 

Nang si Jesus ay narito pa sa lupa, maraming ulit Siyang nagturo tungkol sa Espiritu Santo, ngunit kahit kailan ay hindi Niya itinuro na ang Espiritu Santo ay Diyos o"ikatlong persona" ng diumano'y Santisima Trinidad. Ano ang itinuro ng Panginoong Jesucristo tungkol sa Espiritu Santo? Ang Espiritu Santo ay ang ipinangako Niya na Kaniyang susuguin upang umaliw sa mga Cristiano: 

"Datapuwa't pagparito ng Mangaaliw, na aking susuguin sa inyo mula sa Ama, sa makatuwid baga'y ang Espiritu ng katotohanan, na nagbubuhat sa Ama, ay siyang magpapatotoo sa akin." (Juan 15:26) 

Ito ay isang matibay na katunayan na ang Espiritu Santo ay hindi dapat ipagkamali sa tunay na Diyos at hindi maaaring maging kapantay ng Diyos. Ayon na rin sa pagtuturo ng Panginoong Jesucristo, higit na dakila ang nagsusugo kaysa isinusugo (Juan 13:16). Si Cristo ay higit na dakila kaysa Espiritu Santo sapagkat ang Panginoong Jesucristo ay Siyang nagsusugo rito. Sa kabilang dako, ang Diyos ay higit na dakila kaysa kay Cristo (Juan 14:28) sapagkat ang Diyos ang nagsugo sa Kaniya (Juan 17:3). Ganito rin ang sinasabi ni Origen, isa sa mga tina-tawag na Church Fathers: 

"Si Origen ay pumalaot pa sa direksiyong ito sa pamamagitan ng tiyakang pagtuturo na ang Anak ay mababa sa Ama, tungkol sa esensiya o kakaniyahan, at ang Espiritu Santo ay mababa maging sa Anak." (Systematic Theology, p. 82) 

Itinuturo rin ng iba na salungat sa turo ni Cristo na ang Espiritu Santo ay kapantay ng Ama at ng Anak (perfectly equal), at ang Tatlong Persona ay pare-parehong Diyos (the same God): 

"Ang tatlong Persona, kung gayon, dahil [sila'y] iisang Diyos ay ganap na magkakapantay sa kasakdalan, kadakilaan at kaluwalhatian: Ang Ama at ang Anak at ang Espiritu Santo ay nagtataglay ng iisang pagka-Diyos, ng magkakapantay na kaluwalhatian at ng magkakasing walang hanggan na kadakilaan. Kung ano ang Ama, gayon din ang Anak, maging ang Espiritu Santo... ang Ama ay Diyos, Ang Anak ay Diyos, ang Espiritu Santo ay Diyos. Gayunman sila ay hindi tatlong Diyos, kundi iisang Diyos (mula sa Athanasian Creed)." (The Creed, p. 50) 

ANG PINAGMULAN NG ARAL NA ANG ESPIRITU SANTO AY DIYOS 

Malinaw na napatunayan natin na ang Espiritu Santo ay hindi kailanman itinuro at tinawag na Diyos sa Biblia. Sino kung gayon ang pinagmulan ng aral na ang Espiritu Santo ay Diyos at siyang diumano'y ikatlong persona ng Santisima Trinidad? Tunghayan natin ang isinasaad ng kasaysayan: 

"Tertuliano, ipinanganak noong mga 160, naakit o nakumberte sa Cristianismo noong 195 at sa Montanismo noong mga 207, ay isa sa mga pangunahing pilosopong Cristiano ng kaniyang panahon. Siya ay propesyonal na abugado na may malawak na kaisipan, maalam sa pilosopiya, kasaysayan at wikang Griyego, na may natatanging kaloob bilang debatista. Siya ay isa sa mga unang nagpahayag nang tuwiran na ang Espiritu Santo ay Diyos na kapantay ng dalawang iba pang Persona ng Trinidad." (A History of Heresy, p.35) 

Si Tertuliano, na nabuhay sa pagtatapos ng ikalawang siglo at pagsisimula ng ikatlong siglo, ang isa sa mga kauna-unahang nagpahayag na Diyos ang Espiritu Santo at kapantay ng dalawang iba pang persona ng tinatawag niyang Trinidad. Kaya, natitiyak natin na ang aral na ang Espiritu Santo ay Diyos ay hindi nagmula sa ating Panginoong Jesucristo ni sa Kaniyang mga apostol sapagkat si Tertuliano ay nabuhay sa panahong matagal nang tapos ang pagsulat ng Biblia at matagal na ring patay ang mga apostol. 

Matatandaan natin na ang aral na si Cristo ay Diyos ay ginawa sa Konsilyo ng Nicea noong 325 (Ang Aral ni Kristo, p.646). Naisama ba sa Kredo ng Nicea ang aral na ang Espiritu Santo ay Diyos? Ganito ang sinasabi ng kasaysayan: 

"Ang Kredo ng Nicea ay walang sinabi tungkol sa pagka-Diyos ng Espiritu Santo." (The Church in History, p.32) 

Ganito rin ang sinasabi ng mga awtoridad Katoliko: "Ang konsilyo ay umiwas na tukuyin ang Espiritu Santo bilang Diyos." (The Left Hand of God, p. 59)12 

Kapuna-puna na ang aral na ang Espiritu Santo ay Diyos ay hindi kabilang sa artikulo ng pananampalatayang Katoliko na nabuo sa Konsilyo ng Nicea noong A.D. 325. Ang aral na ang Espiritu Santo ay Diyos ay idinagdag lamang sa artikulo ng pananampalataya sa Konsilyo ng Constantinopla noong 381: 

"Ang pinakamatanda at tinatanggap ng mas nakararami na pahayag tungkol sa lahat ng punto na may kinala man sa doktrina ng Trinidad, ay ang Kredo ng Nicea. Ito ay inilagda ng Konsilyo ng Nicea noong 325, at ang mga punto na may kinalaman sa pagka-Diyos at personalidad ng Espiritu Santo ay idinagdag sa Konsilyo ng Constanti-nopla noong A.D. 381." (The Three are One, p. 101) 

Pinatutunayan din ito ng paring si Clement H. Crock: 

"Noong 381, sa Konsilyo ng Constantinopla, ipinali-wanag na isang tuntunin ng pananampalataya na ang Espiritu Santo ay Diyos." (The Apostle's Creed, p. 206) 

Malinaw ang patotoo ng kasaysayan na ang aral na ang Espiritu Santo ay Diyos at siyang diumano'y ikatlong Persona ng Santisima Trinidad ay idinagdag lamang sa artikulo ng pananampalataya sa Konsilyo ng Constantinopla noong 381. Ang pasimuno ng aral na ito ay ang tinatawag ng kasaysayan na Three Cappadocian Fathers na sina Gregorio ng Nazianzo, Basilio ng Caesarea, at Gregorio ng Nyssa: 

"Pagkamatay ni Atanacio ang liderato sa laban ng ortodoksiya (katotohanang Cristiano batay sa kasaysayan) ay pinangunahan ng tatlong lalake na kilala bilang "the three great Cappadocians." Tinawag sila ng gayon sapag-kat sila'y nagmula sa lalawigan ng Cappadocia sa Asya Menor at dahil sa ang tatlong ito ay kabilang sa mga pinakabantog na lalake ng Iglesia ng matandang panahon. Sila ay sina Basilio ng Caesarea, Gregorio ng Nazianzo, at Gregorio ng Nyssa. Ang tatlong lalakeng ito ay matatag at malakas na nanindigan sa pagsasanggalang sa mga aral ng Kasulatan." (The Church in History, pp. 31-32)

"Sa tag-init ng 325, ang prinsipe ng imperyo na si Julian, na nang panahong iyon ay estudyante pa lamang sa Atenas, ay namangha nang marinig ang problemang ito nang makilala niya si Gregorio ng Nazianzo, na kilala rin bilang Gregorio ang Teologo. Kasama ang isang nag-ngangalang Basilio at ang kaniyang kapatid, isinusulong ni Gregorio ang pagiging Diyos ng Espiritu Santo." (The Left Hand of God, p.61)

Ayon sa kasaysayan, ang tinatawag na Three Cappado-cians ang naglunsad ng pagdaragdag sa Kredo ng Iglesia Katolika noong 381 sa Konsilyo ng Constantinopla ng aral na ang Espiritu Santo ay Diyos. Ang dogma na ang Espiritu Santo ay Diyos ay hindi aral ng Biblia. 

Hindi kailanman itinuro ng Panginoong Jesucristo, maging ng Kaniyang mga apostol, na Diyos ang Espiritu Santo. Ang Espiritu Santo na diumano ay Diyos ay iba sa Espiritu Santo na ipinangaral ng mga apostol. May ibinabala si Apostol Pablo na mangangaral ng ibang espiritu. Kaya iba ay sapagkat iba sa Espiritu Santo na ipinangaral ng mga apostol (II Cor. 11:2-4, Living Bible). 

Yayamang hindi aral ng Biblia ang doktrina tungkol sa diumanoʻy pagiging Diyos ng Espiritu Santo, ni ang diumano'y pagiging ikatlo nito sa mga Persona ng Diyos, ito ay dapat itakwil. Ganito ang itinagubilin ni Apostol Pablo: 

"Ako'y namamangha na kay dali ninyong nagsilipat sa ibang evangelio buhat sa tumawag sa inyo sa biyaya ni Cristo. Na ito'y hindi ibang evangelio: kundi mayroong ilan na sa inyo'y nagsisiligalig, nangagiibig na pasamain ang evangelio ni Cristo. Datapuwa't kahima't kami, o isang anghel na mula sa langit, ang mangaral sa inyo ng anomang evangelio na iba sa aming ipinangangaral sa inyo, ay matakuwil." (Gal. 1:6-8).

*NOTA: Lahat ng sinipi mula sa mga referenciang Ingles ay isinalin sa Filipino. 

PASUGO GOD'S MESSAGE

NOVEMBER 2005

PAGES 21-24

ANG TUMATAWAG SA DIYOS NA TIYAK NA MALILIGTAS

ANG TUMATAWAG SA DIYOS NA TIYAK NA MALILIGTAS
Ni INOCENCIO J. SANTIAGO


MARAMING tagapangaral ang naniniwala na ang Biblia ay maaaring ipaliwanag o bigyan ng sariling pakahulugan ng kahit na sinong bumabasa nito. Naniniwala man sila na ang Diyos ay naghahalal ng sugong tagapangaral ng Kaniyang kalooban, gayunman, iyon daw ay noong una lamang at hindi na raw aplikable ngayon. Anupa't hindi na raw kailangan pa ang pagsusugo sa panahong ito.
Kapanipaniwala sa marami ang ganitong isipan dahil gumagamit din ng mga talata sa Biblia ang mga nagtataguyod nito. Ang isa sa mga talatang ito ay ang Gawa 2:21 na ganito ang sinasabi:

"At mangyayari na ang sinomang tumawag sa pangalan ng Panginoon, ay maliligtas."

Kung ang tao ay hindi magsusuri, malamang na maniwala siya na sapat nang tumawag sa Panginoon upang maligtas. Kaya, suriin natin, sino ba ang tinutukoy sa talata na kapag tumawag sa pangalan ng Panginoon ay maliligtas? Ganito ang pahayag sa Gawa 2:18 at 21:

"Oo't SA AKING MGA LINGKOD NA LALAKI AT SA AKING LINGKOD NA MGA BABAE, sa mga araw na yaon Ibubuhos ko ang aking Espiritu; at magsisipanghula sila."At mangyayari na ang SINOMANG TUMAWAG sa pangalan ng Panginoon, ay maliligtas."

Ang mga LINGKOD NG DIYOS ang tinutukoy na kung tumawag sa pangalan ng Panginoon ay maliligtas - hindi ang lahat o sinumang tao, gaya ng inaakala ng iba.

HINDI LAHAT NG TUMATAWAGAY MALILIGTAS

Ano ang katunayan  hindi lahat ng taong tumatawag sa Panginoon ay maliligtas? Sa Mateo 7:21 ay ganito ang sinasabi:"Hindi ang bawa't nagsasabi sa akin, Panginoon, Panginoon, ay papasok sa kaharian ng langit; kundi ang gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit."

Ayon sa Panginoong Jesucristo, HINDI LAHAT NG TUMATAWAG sa Kaniya ay makapapasok sa kaharian ng langit kundi yaon lamang gumaganap ng kalooban ng Ama. Hindi kaya ang tinutukoy ni Jesus na hindi papapasukin sa kaharian ng langit ay yaong mga hindi kumikilala o naniniwala sa Kaniya o kaya'y walang ginawang anumang paglilingkod? Sa Mateo 7:22-23 ay ganito ang sagot:

"Marami ang mangagsasabi sa akin sa araw na yaon, Panginoon, Panginoon, hindi baga nagsipanghula kami sa iyong pangalan, at sa pangalan mo'y nangagpalayas kami ng mga demonio, at sa pangalan mo'y nagsigawa kami ng maraming gawang makapangyarihan?

"At kung magkagayo'y ipahahayag ko sa kanila, Kailan ma'y hindi ko kayo nangakilala: magsilayo kayo sa akin, kayong manggagawa ng katampalasanan."

Si Cristo mismo ang nagpatunay na may mga tumatawag sa Kaniya na hindi papapasukin sa kaharian ng langit kahit pa nakagawa sila ng mga gawang makapamgyarihan. Kaya natitiyak natin na MALI ANG PAGKAUNAWA sa nakasulat sa Gawa 2:21 ng mga nagsasabing hindi na raw kailangan pa ang pagsusugo at sapat na raw ang tumawag sa Panginoon upang maligtas.

ANG PAGTAWAG NG DIYOS SA TAO

Alin pang talata sa Biblia ang nagpapatunay na may mga taong kahit tumawag sa Panginoon ay hindi sasagutin at lalong hindi ililigtas? Sa Kawikaan 1:24 at 28 ay ganito ang pahayag:

"Sapagka't ako'y tumawag, at kayo'y tumanggi: aking iniunat ang aking kamay, at walang makinig;

"Kung magkagayo'y tatawag sila sa akin, NGUNI'T HINDI AKO SASAGOT; hahanapin nila akong masikap, nguni't hindi nila ako masusumpungan."

May pagtawag na ginagawa ang Diyos sa mga tao. Kailanma't ang tao ay tumanggi rito, hindi rin sila sasagutin ng Diyos kapag sila naman ang tumawag sa Kaniya. Aling pagtawag ng Diyos ang tinutukoy ng Biblia na masamang tanggihan ng tao? Ganito ang sinasabi sa I Corinto 1:9:

"Ang Dios ay tapat, na sa pamamagitan niya ay tinawag kayo sa pakikisama ng kaniyang anak na si Jesucristo na Panginoon natin."

Ang tinutukoy na pagtawag ng Diyos ay ang pagtawag Niya ng mga taong ipakikisama sa Panginoong Jesucristo. Paano ba ang pagtawag ng Diyos sa tao upang ipakisama kay Cristo? Sa II Tesalonica 2:14 ay ganito ang pahayag:

"Sa kalagayang ito'y tinawag niya kayo sa pamamagitan ng aming evangelio, upang magkamit ng kaluwalhatian ng ating Panginoong Jesucristo."

Ang EBANGHELYO o ang KANIYANG MGA SALITA ang kasangkapan ng Diyos sa pagtawag sa mga taong ipakikisama kay Cristo. Subalit HINDI LAHAT ng pangangaral ng ebanghelyo ay pagtawag ng Diyos sa mga tao at HINDI LAHAT ng mga diumano'y tagapangaral ay sugo ng Diyos. Sino lamang ang pinagkatiwalaan ng Diyos ng Kaniyang mga salita upang ipangaral ang mga ito? Sa II Corinto 5:19-20 ay ganito ang pahayag:

"Sa makatuwid baga'y, na ang Dios kay Cristo ay pinakipagkasundo ang sanglibutan sa kaniya rin, na hindi ibinibilang sa kanila ang kanilang mga kasalanan, at ipinagkatiwala sa amin ang salita ng pagkakasundo.

"Kami nga'y mga sugo sa pangalan ni Cristo, na waring namamanhik ang Dios sa pamamagitan namin: kayo'y pinamamanhikan namin sa pangalan ni Cristo, na kayo'y makipagkasundo sa Dios."

Sa MGA SUGO LAMANG ipinagkatiwala ng Diyos ang Kaniyang mga salita. Sa pamamagitan ng kanilang pangangaral ay naipakikipagkasundo ang tao sa Diyos. Kung ang nangangaral sa mga tao ay hindi naman sinugo ay hindi sila magagawang maipakipagkasundo ng mga ito sa Diyos. Kaya kahit tumawag sila ng tumawag sa Diyos ay hindi sila sasagutin at lalong HINDI SILA MALILIGTAS.

Samakatuwid, kalooban ng Diyos ang sinasalungat ng mga nagsasabing hindi na kailangan ang pagsusugo.

MAHALAGANG MAUGNAY SA SINUGOPinatunayan ni Apostol Pablo ang kahalagahan ng pagsusugo upang ang tao ay makatawag sa Diyos at sa gayon ay maligtas:"Sapagkat sinasabi sa Kasulatan, 'Maliligtas ang lahat ng tumatawag sa pangalan ng Panginoon'. Ngunit paanong tatawagan ng mga tao ang hindi nilasinasampalatayanan? Paano silang mananampalataya kung wala pa silang napapakinggan tungkol sa kanya? Paano naman silang makakapakinig kung walang tagapangaral? At paanong makapangangaral ang sinuman kung hindi siya isinusugo?" (Roma 10:13-15, Magandang Balita Biblia)Ayon kay Apostol Pablo, hindi makatatawag sa Panginoon ang hindi sumasampalataya; gayundin, hindi makasasampalataya ang walang napakinggang aral; hindi rin makaririnig ng aral ang sinuman kung walang tagapangaral - ngunit tagapangaral na SINUGO, sapagkat kailanman ay walang karapatangangaral ang hindi sinugo.Kung gayon, ang sumasampalataya na nakarinig ng aral ng Diyos na itinuro ng Kaniyang sinugo ang tatawag sa Panginoon na maliligtas.Mayroon namang mga nagsasabing tinanggap na raw nila si Cristo bilang kanilang pansariling Tagapagligtas kaya sila raw ay tiyak na maliligtas. Subalit maaari bang matanggap ng tao si Cristo nang hiwalay sa pagsusugo? Papaano ba matatanggap si Cristo kahit Siya ngayon ay nasa langit na? Ganito ang pagtuturo ng Banal na Kasulatan:

"."Ang nakikinig sa inyo, ay sa akin nakikinig..." (Lu. 10:16)

Upang matanggap si Cristo ay kailangan munang tanggapin ang sinugo sapagkat ang pagtatakuwil sa sugo ay katumbas ng pagtatakuwil sa Panginoong Jesucristo:

"Ang nakikinig sa inyo, ay sa akin nakikinig; at ang nagtatakuwil sa inyo ay ako ang itinatakuwil; at ang nagtatakuwil sa akin ay itinatakuwil ang sa aki'y nagsugo.." (Lu. 10:16)

Kung gayon, upang matiyak ng tao na kaniya na nagang natanggap si Cristo ay dapat muna niyang matiyak na tinaggap na niya ang tunay na sinugo.

ANG SUGO NG DIYOS SA MGA HULING ARAWSa mga huling araw na ito ay may pagsusugo ang Panginoong Diyos. Ang sugong ito ang siyang kinasangkapan ng Diyos upang mailapit sa mga tao ang katuwiran:

"Na tumatawag ng ibong mangdadagit mula sa silanganan, ng taong gumagawa ng aking payo mula sa malayong lupain; oo, aking sinalita, akin namang papangyayarihin; aking, pinanukala, akin namang gagawin.

"Inyong dinggin ako, ninyong may mapagmatigas na loob; na malayo sa katuwiran:

"Aking inilalapit ang aking katuwiran, hindi maglalaon at ang aking pagliligtas ay hindi magluluwat: at aking ilalagay ang kaligtasan sa Sion na ukol sa Israel na aking kaluwalhatian." (Isa: 46:11-13)

Ang panahon ng paglitaw ng sugong ito na itinulad sa ibong mandaragit ay sa panahong malapit na ang kaligtasan o bago dumating ang araw ng Paghuhukom. Ang kaniyang gawain ay ILAPIT ANG KATUWIRAN o ang EBANGHELYO sa tao na siyang kapangyarihan ng Diyos sa ikaliligtas (cf. Roma 1:16-17).

Ang hulang ito ay natupad kay Kapatid na Felix Y. Manalo na siyang nangaral ng Iglesia Ni Cristo sa Pilipinas noong 1914. Ipinangaral niya na ang Iglesia na katawan ni Cristo - ang Iglesia Ni Cristo - ang tinubos o binili ng dugo ng Panginoon at siyang dapat aniban ng tao sapagkat ito ang ililigtas ni Cristo (cf. Gawa 20:28, Lamsa Version; Efe. 5:23)

Sa kasalukuyang panahon, ang tao ay DAPAT NA MAUGNAY SA PAGSUSUGO NG DIYOS sapagkat ang mga nakabahagi sa pangangaral ng tunay na sinugo ANG TATAWAG SA DIYOS NA TIYAK NA MALILIGTAS.

Emphasis: Admin.

Kinopya mula saPASUGO GOD'S MESSAGEOctober 1997Pages 9-10

MALUGOD PO NAMIN KAYONG INAANYAYAHAN SA AMING MGA PAGSAMBA SA DIYOS

Kung may katanungan po kayo, maaari po kayong magtungo sa pinakamalapit na kapilya o bahay sambahan ng IGLESIA NI CRISTO sa inyong lugar.