Ang Nakinabang Sa Muling Pagkabuhay Ni Cristo

Ang Nakinabang Sa Muling Pagkabuhay Ni Cristo

ANG IBA’T IBANG pangkatin ng pananampalataya na nagpapakilalang sila’y Cristiano ay may isinasagawang paggunita at pag-aala-ala sa kamatayan at muling pagkabuhay ng Panginoong Jesucristo.  Ito’y sa paniniwalang sila ay nakinabang sa kamatayan at muling pagkabuhay ng Panginoon.  Ngunit sino  ang mga tunay na nakinabang sa kamatayan at pagkabuhay na muli ni Cristo?

     Alamin muna natin kung ano ang kahulugan ng pagkabuhay na muli ni Cristo ayon sa Biblia.  Sa unang sulat ni Apostol Pablo sa mga Cristiano sa Corinto ay sinabi niya:

     “Ngunit ang totoo, si Cristo’y muling binuhay bilang katibayan na muling bubuhayin ang mga patay.

     “Sapagkat kung paanong mamamatay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Adan, gayon din naman, mabubuhay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Cristo, ngunit ang bawat isa’y sa kanya-kanyang takdang panahon:  si Cristo ang pinakauna sa lahat; pagkatapos, ang mga kay Cristo sa panahon ng pagparito niya.” (I Cor. 15:20, 22-23, Magandang Balita Biblia)

     Ayon kay Apostol Pablo, ang muling pagkabuhay ni Cristo ay nagpapatunay na talagang may magaganap na muling pagkabuhay o resureksyon ng tao.  Ang Panginoong Jesucristo ang pinakaunang binuhay na mag-uli at susunod namang bubuhayin ang mga taong may kaugnayan sa Kaniya sa takdang panahon.   

Ang mga bubuhaying muli

     Si Cristo mismo ang nagpakilala kung sino ang mga taong may kaugnayan sa Kaniya at muling mabubuhay sa takdang panahon na katulad  ng Kaniyang pagkabuhay:

     “At sinasabi ko naman sa iyo, ikaw ay Pedro, at sa ibabaw ng batong ito ay itatayo ko ang aking iglesya, at hindi makapananaig sa kanya kahit ang kapangyarihan ng kamatayan.” (Mat. 16:18, Ibid.)

     Ang tiniyak ni Cristo na may kaugnayan sa Kaniya ay ang Iglesia na Kaniyang itinatag.  Ito ang Kaniyang pinangakuang hindi pananaigan ng kapangyarihan ng kamatayan.  At bagaman sa kasalukuyan ay napakaraming iglesiang nakatatag sa mundo, tiniyak ng Biblia kung alin ang tunay na Iglesia na tumanggap ng pangakong ito.  Ganito ang patotoo ni Apostol Pablo:

     “Take heed therefore to yourselves and to all the flock over which the Holy Spirit has appointed you overseers, to feed the church of Christ which he has purchased with his blood.” [Ingatan ninyo kung gayon ang inyong mga sarili at ang buong kawan na rito’y hinirang kayo ng Espiritu Santo na mga katiwala, upang pakanin ang iglesia ni Cristo na binili niya ng kaniyang dugo.] (Acts 20:28, Lamsa Translation)

     Kung gayon, ang Iglesia na tinubos ng dugo ni Cristo o pinaghandugan ng Kaniyang buhay ay walang iba kundi ang Iglesia ni Cristo.  Ito lamang ang pinangakuang hindi pananaigan ng kapangyarihan ng kamatayan.

     Sa pagsasabing ang Iglesia ni Cristo ay hindi pananaigan ng kapangyarihan ng kamatayan ay hindi nangangahulugang imortal o walang kamatayan ang mga kaanib nito.  Ang tao, anuman ang kaniyang relihiyon, ay maaaring mamatay anumang oras dahil sa siya’y nilikha ng Diyos na mortal.  Ngunit ang pangako ni Cristo na ang Kaniyang Iglesia ay hindi pananaigan ng kapangyarihan ng kamatayan ay nangangahulugan lamang na hindi mamamalagi sa libingan ang mga kaanib nitong namatay.  Ganito ang paliwanag ng ating Panginoong Jesucristo:

     “Huwag ninyo itong pagtakhan, sapagkat darating ang oras na maririnig ng mga patay ang kanyang tinig.

     “Sila’y muling mabubuhay at lalabas sa kinalilibingan nila.  Lahat ng gumawa ng mabuti ay pagkakalooban ng buhay na walang hanggan at lahat ng masama ay parurusahan.” (Juan 5:28-29, MB)

     Bagaman kapuwa may pagkabuhay na muli ang mga taong mabuti at mga taong masama sa paningin ng Diyos, kung sila’y abutan ng kamatayan, ay magkaiba naman ang inilalaan ng ating Panginoon sa kanila.  Ang mga sumunod sa mga utos ng Diyos na gumawa ng mabuti (Roma 7:12) sa Kaniyang paningin ay bubuhayin upang gantimpalaan ng buhay na walang hanggan, samantalang ang mga nagsigawa ng masama ay bubuhayin upang parusahan.

May mauuna at may mahuhuli

     Ang muling pagkabuhay ng mga namatay na may kaugnayan kay Cristo ay sa kaniyang ikalawang pagparito:

     “Sapagka’t ang Panginoon din ang bababang mula sa langit, na may isang sigaw, may tinig ng arkanghel, at may pakakak ng Dios:  at ang nangamatay kay Cristo ay unang mangabubuhay na maguli.” (I Tes. 4:16)

     Hindi magkasabay na magaganap ang pagkabuhay na mag-uli ng mga gagantimpalaan at ng mga parurusahan.  Mauunang bubuhayin ang mga kay Cristo.  Ito’y sa kaniyang ikalawang pagparito o sa Araw ng Paghuhukom (Juan 6:39, MB)

     Sa kabilang dako, maghihintay pa ng 1,000 taon mula sa unang pagkabuhay na muli ang mga parurusahan dahil sa kanilang mga gawang masama.  Ang mga ito’y ang hindi nakinabang sa pagkabuhay na mag-uli ni Cristo:

     “Ito ang unang pagkabuhay sa mga patay.  Bubuhayin ang iba pang mga patay pagkaraan ng sanlibong taon.”  (Apoc. 20:5, Ibid.)

     Tunay na nakapanaig sa kanila ang kapangyarihan ng kamatayan sapagkat ganito pa ang sinasabi ng Biblia na kanilang huling hantungan:

     “Pagkatapos ng 1,000 taon palalayain si Satanas.  Lalabas siya upang dayain ang mga bansa sa buong sanlibutan—ang Gog at Magog.  Titipunin sila ni Satanas at isasama sa pakikidigma.  Kasindami ng buhangin sa tabing-dagat ang hukbong ito.  Kumalat sila sa buong sanlibutan at pinaligiran ang kuta ng mga hinirang ng Diyos at pinakamamahal niyang lunsod.  Ngunit bumaba ang apoy mula sa langit at tinupok sila.  At ang Diyablong nandaya sa kanila ay itinapon sa lawang apoy at asupre na pinagtapunan din sa halimaw at sa mga bulaang propeta; magkakasama silang pahihirapan, araw at gabi, magpakailanman.” (Apoc. 20:7-10, Ibid.)

     Pagkalipas pa ng 1,000 taon mula sa unang pagkabuhay ng mag-uli magkakaroon ng dagat-dagatang apoy na siyang dakong parusahan ng mga hindi maliligtas o mga hindi nakinabang sa muling pagkabuhay ni Cristo sapagkat wala silang kaugnayan sa Kaniya.  Samantala, tinitiyak naman ng Biblia na:

     “Mapalad at pinagpalang lubos ang mga nakasama sa unang pagbuhay sa mga patay.  Walang kapangyarihan sa kanila ang pangalawang kamatayan; sila’y magiging mga saserdote ng Diyos at ng Mesias, at maghahari silang kasama niya sa loob ng sanlibong taon.” (Apoc. 20:6, Ibid.)

     Walang kapangyarihan sa mga kay Cristo o sa Iglesia Niya ang ikalawang kamatayan na siyang kaparusahan sa apoy.  Sa halip na mapahamak, dadalhin sila sa Bayang Banal upang makapiling ng Diyos at ni Cristo magpakailan man:

     “Pagkatapos nito, nakita ko ang isang bagong langit at isang bagong lupa.  Wala na ang dating langit at lupa; wala na rin ang dagat.  At nakita ko ang Banal na Lunsod, ang bagong Jerusalem, bumababang galing sa langit buhat sa Diyos, gaya ng babaing ikakasal, gayak na gayak sa pagsalubong sa lalaking mapapangasawa niya.  Narinig ko ang isang malakas na tinig mula sa trono, ‘Ngayon, ang tahanan ng Diyos ay nasa piling na ng mga tao!  Mananahan siyang kasama nila, at sila’y magiging bayan niya.  Makakapiling nila nang palagian ang Diyos [at siya ang magiging Diyos nila].  At papahirin niya ang  kanilang mga luha.  Wala nang kamatayan, dalamhati, pag-iyak, at sakit sapagkat lumipas na ang dating mga bagay’.” (Apoc. 21:1-4, Ibid.)

     Kakaiba sa kasalukuyang pamumuhay ang magiging pamumuhay ng mga maliligtas.  Sa Bayang Banal ay wala nang kalungkutan, kahirapan, at kamatayan.

     Kaya upang makinabang tayo sa kamatayan  at muling pagkabuhay ng ating Panginoong Jesucristo, dapat tayong umanib at manatili sa Iglesia ni Cristo.  Sa pamamagitan ng pagiging kaanib natin sa tunay na Iglesia na katawan ni Cristo (Col. 1:18) ay may kaugnayan tayo sa Panginoon na dahil dito’y hindi tayo pananaigan ng kamatayan kundi gagantimpalaan ng walang hanggang buhay.

Christian Readings/Pasugo God’s Message

Inaanyayahan ka naming dumalo sa mga pagsamba ng Iglesia ni Cristo.